Η παραπαίουσα ΝΔ τους σύναζε όπου έβρισκε, προσπαθώντας να απαντήσει προεκλογικά στην ακροδεξιά δημαγωγία την ώρα που το επερχόμενο ΠΑΣΟΚ σε ήχο πλάγιο έψελνε το υποκριτικό τροπάριο των αποθηκών ανθρωπίνων ψυχών, σιγοντάροντας την ωρυόμενη αριστερή καταγγελία. Αυτές οι ψυχές αναλόγως των συνθηκών μεταβάλλονται από βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας που πρέπει να εξουδετερωθεί σε πληθυσμιακό φορτίο που πρέπει να αντιμετωπισθεί με τον κώδικα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η σκανδαλώδης και διαχρονική έλλειψη πολιτικού μέτρου είναι ο βασικός λόγος της διαρκούς αποτυχίας στην αντιμετώπιση του σοβαρού προβλήματος. Επιπροσθέτως με τέτοια μεγέθη μετακινήσεων και αλματώδη άνοδο ελλειμμάτων δεν μπορούσε να υλοποιηθεί μεταναστευτική πολιτική αξιοπρεπών προδιαγραφών, ούτε από την Ολλανδία.
Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Σπ. Βούγιας, υφυπουργός του Μιχ. Χρυσοχοίδη, περιόδευσε ως απελευθερωτής στα μέρη που δάκρυζε ο Μπαρό και άνοιγε τα υπερφορτωμένα κέντρα κράτησης, μιλώντας για Δαντική κόλαση. Ήταν εποχή κυβερνητικής ευφορίας, ανοιχτής διακυβέρνησης, παροχής κοινωνικού βοηθήματος από τα «λεφτά που υπήρχαν», πράσινων επενδύσεων εξπρές, αξιοκρατικής αναζήτησης γραμματέων στα υπουργεία και λοιπών χαρούμενων συμβάντων.
Στη σήραγγα κάτω από την ροή των χαρούμενων γεγονότων, το ΔΝΤ και οι λοιποί πιστωτές άφηναν τα παιδιά να παίζουν στην επιφάνεια πριν στείλουν τον πρωθυπουργό στο Καστελλόριζο για την απαγγελία του προοιμίου της κοινωνικής κολάσεως των επομένων ετών. Επρόκειτο για το πλήρωμα του χρόνου που με τόση αφροσύνη ξόδευε το πολιτικό σύστημα μέχρι τέλους, αφήνοντας τις κάθε λογής βόμβες και όχι μόνο τη μεταναστευτική να εξαντλούν την αντίστροφη μέτρηση.
Η κόλαση των κέντρων μεταναστευτικής κράτησης του 2009 δεν αποκλείεται σύντομα να έχει δραματικό ανάλογο στις συνθήκες επιβίωσης σημαντικών μεριδίων του εγχώριου πληθυσμού, που θα απομείνουν εκτός πλαισίου της όποιας μισθοδοσίας, επιδότησης ή συνταξιοδότησης εξασφαλίζεται, για την ώρα, λόγω του νέας δανειακής σύμβασης.
Η χθεσινή συνάντηση του Αντ. Σαμαρά με τον Μιχ. Χρυσοχοίδη έχει κομβική σημασία για την από τούδε διαχείριση των βομβών. Όχι μόνο του μεταναστευτικού, αλλά και του εγχώριου δράματος του οποίου η πλοκή θα κλιμακώνεται με την αποστέρηση των πόρων και προσόδων. Όπως και των λοιπών ζητημάτων δημόσιας ασφάλειας, στην χώρα που βρίσκεται σε τεχνητή αναπνοή. Ανεξαρτήτως του πόσο μακρά ή σύντομη θα είναι η προεκλογική περίοδος, τα προαναφερόμενα ζητήματα δεν προσφέρονται όπως γινόταν μέχρι τώρα για καιροσκοπικές εξαγγελίες. Άρα λοιπόν μάλλον πρόκειται για μια σύγκλιση βάθους, μακράς διαρκείας που αδρανοποιεί και τα εκατέρωθεν πυρά περί ευθυνών για την εγκληματικότητα.
Όμως δεν βρισκόμαστε στην παραμυθένια προολυμπιακή περίοδο, όπου το δόγματα της ολικής ασφάλειας και του ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε είχαν άνετη πρόσκαιρη εφαρμογή στο εύφορο καλοκαίρι. Είμαστε στην κολασμένη εποχή των οδυνηρών μέτρων και προσαρμογών, όπως τόνισε και η ευθυτενής κυρία του ΔΝΤ, στον απόηχο της συνέντευξης του εκπροσώπου της στην Αθήνα. Δηλαδή έτσι έχουν τα πράγματα και όποιος ζήσει, έζησε.