Μεγάλο μέρος της κοινωνίας περίμενε, έστω την ύστατη ώρα της κρίσης να αναγνωρισθεί ως πολύχρονη αμαρτία η φοροδοτική αδικία. Ακόμα και την ώρα της πλημμύρας να γίνει προσπάθεια να κλείσουν οι μεγάλες τρύπες στα ύφαλα.
Περίμενε να υπάρξουν απολογητές και εξομολογούμενοι, να τηρηθούν έστω ψήγματα προσχημάτων ορθολογισμού, αποκατάστασης και άρσης κραυγαλέων εφαλτηρίων φοροδιαφυγής.
Απεναντίας παρακολουθεί το σχέδιο και οσονούπω θα υφίσταται την πρακτική του ακρωτηριασμού των όποιων εισοδημάτων απομείνουν στα χέρια μισθωτών και συνταξιούχων. Όσα δεν αρπάζουν οι μειώσεις μισθών θα αποτελειώνουν οι κλίμακες του νέου πλούτου των 26 χιλιάδων και του 45%.
Την ίδια στιγμή θα παραμένουν ατάραχοι οι ενδημούντες στα νομικά απυρόβλητα των εξωχώριων εταιρειών και ανέλεγκτοι οι περιλαμβανόμενοι στους τραπεζικούς παραδείσους σαν της Ελβετίας,του Λιχτενστάιν ,και του Τζέρσεϊ.
Θα παραμείνουν ήσυχοι όσοι έχουν γεμίσει τις Ελληνικές Μαρίνες με σκάφη γιατί δεν υπάρχουν ελεγκτές και διάθεση για τις διασταυρώσεις . Θα αλλάζουν πλευρό όσοι μερίμνησαν ανενόχλητοι για τις φυγαδεύσεις αδήλωτων κεφαλαίων.
Απεναντίας διάφοροι μαθηματικοί του φορολογικού μηχανισμού θα ψάχνουν αλγορίθμους για να μοιράσουν το νέο επίδομα τέκνων αναλόγως μη αντιπροσωπευτικών εισοδηματικών κριτηρίων.
Κινούμενοι στα νέα εδάφη της κρατικής φτώχειας μοιράζουν τη μικρότερη πίττα σε περισσοτέρους , αντί να την μεγαλώσουν με ριζοσπαστικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις ξεκινώντας από το εφοπλιστική φοροδοτική ασυλία και τις τερατώδεις στρεβλώσεις της.
Όμως ,η πίττα δεδομένης της ύφεσης , της διαχρονικής προστασίας του θεμιτού και σκανδαλωδώς του αθέμιτου πλούτου,της εφιαλτικής ανεργίας και της αποστράγγισης μεγάλου φάσματος προσόδων ολοένα και θα μικραίνει.
Και τότε, που η τεκνοποίηση ή η συντήρηση γερόντων θα ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα ουδείς μαθηματικός και κανένα λογισμικό δεν θα μπορεί να μοιράσει το τίποτα σε τόσο πολλούς δικαιούχους. Λίγο θάρρος και φιλότιμο πρέπει να βρουν όσοι τέλος πάντως φιλοδόξησαν να διαχειρισθούν το σκληρό τοπίο της κατολίσθησης.