“Αγοράστε τα ομόλογα σας και γλιτώστε το χρέος σας”

Η ελληνική κρίση χρέους, η οποία έφθασε να απειλεί ευθέως το κοινό νόμισμα, εισέρχεται στην πιο δραματική φάση της. Οι γενικές αρχές των αποφάσεων της προσεχούς Πέμπτης αρχίζουν να διαφαίνονται στον ορίζοντα έπειτα από την άτυπη συμφωνία που επετεύχθη ανάμεσα στην κυρία Ανγκελα Μέρκελ και στον επικεφαλής της ΕΚΤ κ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ.

 

Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, η λύση θα συνδυάζει τη συμμετοχή των ιδιωτών δανειστών για την οποία επιμένει το Βερολίνο με την επαναγορά ομολόγων μέσω δανεισμού της Ελλάδας από τον Προσωρινό Μηχανισμό που επιδιώκει η Φραγκφούρτη. Η λύση αναμένεται να έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας οργανωμένης αναδιάρθρωσης του χρέους με λελογισμένη περικοπή του, ωστόσο άγνωστη παραμένει η έκταση των συνεπειών, αφού η αντίδραση των αγορών απέναντι στην ευρωζώνη και κατ΄ επέκταση η… μεσοπρόθεσμη επίδραση στο «ελληνικό ζήτημα» δεν απομένει παρά να φανεί στην πράξη.

 

Εν όψει της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου η κυβέρνηση επέλεξε να μεταδώσει μια επικοινωνιακή εικόνα «διαπραγματευτικής κινητικότητας», αλλά στην πράξη η δυνατότητα να τεθούν ειδικοί όροι και «βέτο» ήταν και παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη εφόσον τα συμφέροντα που διακυβεύονται από την «ελληνική λύση» αποδεικνύονται πολύ μεγαλύτερα των ελληνικών.

 

 

Πρόκειται για μια συνδυαστική λύση που συνίσταται στην ενίσχυση της χώρας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) προκειμένου η Ελλάδα να αγοράσει ομόλογα από κατόχους στην τρέχουσα τιμή, η οποία είναι σε αρκετές περιπτώσεις έως και κατά 40% χαμηλότερη της ονομαστικής.

 

Παράλληλα, θα προταθεί η ανταλλαγή ομολόγων που λήγουν με νέα, 30ετούς διάρκειας, τα οποία, ως κίνητρο για την ανταλλαγή θα φέρουν την εγγύηση του EFSF.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι, με βάση εκτενές ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στο Der Spiegel, το οποίο κυκλοφορεί τη Δευτέρα, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει το χρέος της κατά 20 δισεκατομμύρια ευρώ, αν αγοράσει η ίδια τα ομόλογά της, παίρνοντας μια οικονομική ενίσχυση από το EFSF.

 

Στην ίδια λογική, το EFSF θα μπορούσε να αντλήσει πόρους από τις αγορές με ευνοϊκούς όρους, χάρη στην αξιολόγηση του σε ΑΑΑ, την καλύτερη δυνατή, και στη συνέχεια να τους δανείσει στην Ελλάδα με προνομιακό επιτόκιο για να μπορέσει να προχωρήσει η χώρα στην επαναγορά (των ομολόγων της).

 

Το σενάριο φαίνεται ότι ευνοείται από την ΕΚΤ, η οποία δεν χάνει κεφάλαια (αφού πρακτικά πουλά περίπου στις τιμές και στο discount που έχει προμηθευτεί τα ομόλογα).

 

Επιπλέον, η Ελλάδα μειώνει αρκετά το χρέος της, ενώ και οι ιδιωτικές τράπεζες-ομολογιούχοι δεν εγγράφουν στα βιβλία τους ζημίες από πωλήσεις ομολόγων σε τιμές μικρότερες αυτές της αρχικής τους κτήσης.

 

Στο τελευταίο αυτό σημείο. πάντως, έγκειται το κλειδί της λύσης, αφού η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα είναι πιθανό να χαρακτηριστεί ως επιλεκτική χρεοκοπία από τους οίκους αξιολόγησης. Το αντεπιχείρημα των θιασωτών της λύσης έγκειται στο ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μετακύληση (rollover) της λήξης, αλλά με αντικατάστασή τους από νέα ομόλογα και με επαναγορά χρέους.

 

Φυσικά ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα έχει το επιτόκιο δανεισμού, σε μία λύση αναδιάρθρωσης χρεόυς που θυμίζει αυτή που δόθηκε προ 30ετίας στην Λατινική Αμερική με την “σφραγίδα” του τότε υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Νίκολας Μπρέιντι.

 

 

 

Πολιτικές και οικονομικές πηγές εκφράζουν φόβους ότι η πιθανή διολίσθηση της Ελλάδας από την «επιλεκτική» στην «απόλυτη» χρεοκοπία μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου που θα σπρώξει την «ελληνική τριήρη» ακόμη και εκτός ευρωζώνης,αφού μια τέτοια εξέλιξη μπορεί εντός ολίγων εβδομάδων να προκαλέσει γενικευμένη απώλεια εμπιστοσύνης στην οικονομική δραστηριότητα,να συσσωρεύσει εκρηκτική πολιτική ύλη και να δοκιμάσει το…ταλέντο του κ.Τρισέ στη «διαστρέβλωση» των κανόνων προκειμένου να διασφαλίζεται η υποστήριξη των τραπεζών.

 

Κατά συνέπεια,η θωράκιση του τραπεζικού συστήματος με συγχωνεύσεις-εξπρές θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για τη διασφάλιση του κεφαλαίου της εμπιστοσύνης και την επανεκίννηση της οικονομίας.Ολα αυτά όταν και μόνο η πρόθεση για την επιβολή ζημιάς στους ιδιώτες δανειστές (μέσω λύσης που αποτρέπει την ενεργοποίηση των ασφαλίστρων κινδύνου,CDS,τα οποία θα αντιστάθμιζαν αυτή τη ζημιά) ήδη έπληξε την ευρωζώνη.

 

Το «ιταλικό γουέστερν» με τις αγορές επικυρώνει ότι οι ιδιώτες δανειστές αποφάσισαν να προεισπράξουν το κόστος της αναδιάρθρωσης των χρεών της ευρωπαϊκής περιφέρειας,είτε αυξάνοντας το κόστος δανεισμού είτε ρευστοποιώντας παλαιότερα ομόλογα και εκτινάσσοντας τα spreads (και τα δύο συνέβησαν στην Ιταλία).Υπό αυτές τις συνθήκες η «νέα πραγματικότητα» που διαμορφώνεται από την πολιτική της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ αναμένεται είτε να ζωντανέψει τον εφιάλτη ανατίναξης της ευρωζώνης είτε να συμβάλει στη ραγδαία ωρίμανση των συνθηκών για τη δρομολόγηση αποφάσεων οικονομικής ενοποίησης (ευρωομόλογο,ενιαίος προϋπολογισμός κτλ.) που ως σήμερα συγκαταλέγονται στα όνειρα θερινής νυκτός…