Η πρεμιέρα έγινες χθες σε ένα κατάμεστο Μέγαρο Μουσικής με χορηγό τον Όμιλο EUROBANK EFG.
Gaetano Donizetti: Maria Stuarda
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα αριστουργήματα του Ντονιτσέττι, και ο ομώνυμος ρόλος αποτελεί πρόκληση για τις μεγαλύτερες σοπράνο των ημερών μας.
Λιμπρέτο: Giuseppe Bardari
Βασισμένο στο έργο του Friedrich von Schiller (μετάφραση Andrea Maffei)
Πρεμιέρα: Μιλάνο, Teatro alla Scala, 30 Δεκεμβρίου 1835
Παραγωγή: Teatro alla Scala, Μιλάνο (2008)
Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Κοστούμια: Pier-Luigi Pizzi
Φωτισμοί: Sergio Rossi
Σκηνικά, κοστούμια και αντικείμενα του Θεάτρου της Σκάλας του Μιλάνου
Με ελληνικούς υπέρτιτλους
Μαρία Στουάρντα: Patrizia Ciofi (10 & 12/3), Irina Lungu (14, 16 & 18/3)
Ελιζαμπέττα: Elena Belfiore
Κόμης του Λέστερ: Francesco Demuro
Τάλμποτ: Mirco Palazzi
Λόρδος Γουίλιαμ Σέσιλ: Simone Piazzola
Άννα Κέννεντυ: Ελένη Βουδουράκη
Χορωδία της ΕΡΤ
Διεύθυνση χορωδίας: Δημήτρης Μπουζάνης
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Μουσική διεύθυνση: Richard Bonynge
H υπόθεση
Η τραγική όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, με θέμα τη ζωή της Μαρίας, Βασίλισσας της Σκωτίας και της ισχυρής εξαδέλφης της Βασίλισσας Ελισάβετ Ι, βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Φρήντριχ φον Σίλλερ.
Οι προσδοκίες του Ντονιτσέττι για μια σίγουρη επιτυχία της όπερας δεν ευοδώθηκαν, αφού ο Βασιλιάς της Νάπολης απαγόρευσε τις παραστάσεις.
Ο Ντονιτσέττι δεν αρνήθηκε να κάνει τις αλλαγές που του επέβαλε η λογοκρισία της εποχής, και ξαναδούλεψε την όπερα δίνοντάς της τον τίτλο Buondelmonte.
Οι «περιπέτειες» του αρχικού έργου δεν σταμάτησαν εδώ: Η Μαρία Μαλιμπράν, διάσημη μέτζο σοπράνο της εποχής πέτυχε το ανέβασμα της όπερας στη Σκάλα του Μιλάνου (30 Δεκεμβρίου 1835) αγνοώντας την απαγόρευση, αλλά και πάλι μετά από έξι παραστάσεις το έργο απαγορεύθηκε. Εφόσον αποδείχτηκε αδύνατον να παιχτεί η όπερα στην Ιταλία προγραμματίστηκαν παραστάσεις στο Λονδίνο αλλά ο πρόωρος θάνατος της Μαλιμπράν (ήταν μόλις 28 ετών) ματαίωσε και αυτό το σχέδιο.
Αν εξαιρέσουμε κάποιες παραστάσεις του Buondelmonte, το αρχικό έργο δεν ανέβηκε ξανά παρά το 1958 στο Μπέργκαμο, τη γενέτειρα του συνθέτη.
Το 1987 βρέθηκε στη Σουηδία η πρωτότυπη παρτιτούρα και έτσι η όπερα ανέβηκε ξανά στο Μπέργκαμο στην αυθεντική της έκδοση το 1989.
Στις μέρες μας η Maria Stuarda αποτελεί πια μέρος του ρεπερτορίου, αφού πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα αριστουργήματα του Ντονιτσέττι και εφόσον ο ομώνυμος ρόλος αποτελεί πρόκληση για τις μεγαλύτερες σοπράνο των ημερών μας.
