Βαθιά στή νύχτα

Πρόσω ολοταχώς, μήδε καπετάνιος ,μήδε μιά μαγνητική πυξίδα. Ξυλιαςμένα χεράκια ,αρπαγμένα από τή γλυστερή καμπύλη της πλαστικής βάρκας, ζεσταίνουνε τό τρελλό χτυποκάρδι τους, η ελπίδα στό δικό τους Θεό.

Καί εσύ μακρυνέ διαβάτη τί νά πείς, χουχουλιασμένος μπροστά στ´αναμμένο τζάκι. Ενα συναίσθημα λύπης όλο κι όλο, σά δέ σ´αγγίξει ο κίντυνος, σά δέ σφυρίξουνε οι μπόμπες πάνω από τά κεραμίδια, τι να πείς.

Πώς νά υπάρχεις, όταν οι θαλασσοπνιγμένοι έχουνε άλλοιώτικα ονόματα, ο Nadin, οAmir, οYasin, τα κοριτσόπουλα ,η Samira, η Leyla, η Aylin, η Yara σάν δέ σ´απειλήσει η δυστυχία τους, δέ ανογάς τό κίντυνο πού ελλοχεύει καί στή δικιά σου αυλόπορτα. Βαθιά μέσα στή νύχτα ο παγωμένος κρυστάλλινος αγέρας τού Αρχιπελάγους, η βροχή νά μαστιγώνει τά χαμηλωμένα βλέφαρα. Βαδίζουνε ολοταχώς μεσ´τή τυφλότητα καί τήν απονιά τών δυνατών.

Κανείς, μά κανείς, μήδε εγώ, μήδε κι εσύ, δέ μπορεί νά ψηλαφήσει τή σκοτεινή ίσαλο γραμμή τού τίποτα. Τήν ανταλλαγή τών τριάκοντα αργυρίων στίς παραπλανητικές αλέες τού σκλαβοπάζαρου. Ενώσο υπάρχουνε ακόμα ιδέες πού δέν περιγράφονται μέ τις καθημερνές λέξεις. Ενώσο πάντα η μοίρα ορίζει νά υπάρχουνε φτωχοί καί πλούσιοι. Χορτάτοι καί πεινασμένοι.

Κι οσοι από εμάς σκαρφαλώνουμε σ´ετούτα τά σαπιοκάραβα ειναι επειδής
προσμένουμε ένα μακρυνό αντίλαλο, ένα θεϊκό γνέψιμο, πριχού ξημερώσει.
Στά μακρυνά ακρογιάλια περιφέρεται ο Θάνατος, όμως λησμονούμε ότι μέσα
από τό τεφτέρι της μοίρας δέν θά υπάρξουνε μήδε ζωντανοί, μήδε κι αποθαμένοι.

• Γιά νά λογαριάσουμε λοιπόν καθώς προχωρούμε : Ένας στους 122 αθρώπους σημερα στό κόσμο ειναι πρόσφυγας ,είτε αποδιωγμένος από τή Πατρίδα του.

• Μέσα στό 2014 λογαριάστηκαν κοντά 60 εκατομμύρια. Η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ ,μιλάει για κοντά 1 εκατομμύριο πρόσφυγες στίς ακτές μας. Εκαντονταδες μικρά παιδιά, -όσα δέ τά ξεβράςει τήν επαύριο τούμπανιαςμένα ο οργισμένος Ποσειδώνας ,-φτάνουνε στήν Ελλάδα ασυνόδευτα κι απροστάτευτα.

• Από το Εθνικό κέντρο κοινωνικής αλληλεγγύης, το τρίμηνο Ιούλιος-Αύγουστος -Σεπτέβριος 2015 ,φτάσανε τα 580 ,μέ ποσοστά πάνω από 95/100 μικρότερα τών 12 χρονώνε.Από τη Συρία, τήν Αίγυπτο, τό Αφγανιστάν. Η χρονιά του 2008 μέτρησε 8.298 ασυνόδευτα παιδάκια.

• Ποιά κρατική μέριμνα νά περισώσει αυτά τα αθώα θύματα του πολέμου ,ενώσο η Ελλαδα βουλιάζει μέσα στήν ανομία καί γίνηκε μιά αποικία χρέους.

• Παιδάκια μοσχοαναθρεμμένα από τούς γονιούς τους ,σέ ένα ατελείωτο ταξίδι χωρίς γυρισμό .Λαβωμένες ψυχούλες χωρίς τό μητρικό χάδι έχοντας υποστεί κάθε μορφής κακοποίηση.

• Τόξερες κι εσύ πρόσφυγα Μικρασιάτη ,θαλασσοδαρμένος έγειρες στά νησιώτικα ακρογιάλια .Κράτησες ζεστή αγκαλιά καί μιά αγκωνία ψωμί σταρένιο γιά τούτα τά έρμα προσφυγόπουλα.

Τόξερες πως δέν υπάρχει πιά ο γυρισμός ,Τόξερες πώς μέσα στήν απόλυτη σιγή
στέκεσαι άλαλος. Γι αυτό καί οι γιαγιάδες της Κώς, σφίξανε στήν αγκάλη τους  τό Nadim ,τό Yasin ,τή Leyla ,την Aylin .Γιά τά χαμένα μιά προσευχή ξεγλύστρισε κάτω από τη πόρτα της φτωχικής τους κάμαρας.

Κοντά στό ξημέρωμα μιά δυνατή βροχή ξεπλένει τά ματωμένα χέρια τού δολοφόνου .
Αυτή ειναι η δική τους ώρα ,οπου τό κόκκινο θα ξεθωριάσει από τίς ανθισμένες ντάλιες κι οι ξεστρατισμένοι θά ματίσουνε τις κεραίες τών ψυχών τους.

• Καιρός πιά νά φιλιώσουμε .Επειδής ολοι βαστούμε από τόν ιδιο χυμό κι από την ίδια ρίζα.
Τί ωφελάνε τά λόγια σά λογαριάζεται μέ χίλιες οργιές τό βαθύ σκοτάδι τού αποχωρισμού .Ποιός νά πιστέψει τά μεθυσμένα λόγια τού ξωτάρη στό παληό κάστρο : τάχατες αντίκρυσε στής δυναστείας τό Ναό, τά χαμένα παιδόπουλα με βάρκες καλοχτισμένες νά πλέουνε σε νερά γαλάζια τού νεφρίτη. Μέ τόν αχό της φλογέρας και κυματισμούς σάν από λέπια γοργόνας .Κι όλο τριγύρω με τίς νιφάδες τής Ιτιάς καί τής Λεύκας σάν τό χιόνι, τά κοριτσόπουλα νά γυρνάνε η μιά στήν άλλη το τραγούδι χορεύοντας μέσα σέ διάφανες μεταξωτές εσθήτες.

•´´..επί τών ποταμών Βαβυλώνος εκαθίσαμεν καί εκλαύσαμεν εν τώ μνησθήναι ´´ημάς .´´(Ψαλμός 137 τού Δαυίδ.)