Το έργο του Γκαλίνοβιτς ανέλαβαν να ολοκληρώσουν ο Σαριέγκι με τον Πιέρσμιρ. Οι δυο τους άφησαν τον δαιμόνιο Μπογκανί να τους πάρει την μπάλα και να σημαδέψει σωστά τα δίχτυα του Τζόρβα. Ολοι ήξεραν ότι το έργο του τριφυλλιού ήταν πολύ δύσκολο ότι για να υπάρξει ελπίδα θα έπρεπε νωρίς να πετύχουν ένα γκολ. Ο Τζορβας με τις επεμβάσεις του στο ξεκίνημα του ματς έδωσε την δυνατότητα στους παίκτες του Παναθηναϊκού να ισορροπήσουν και να αντεπιτεθούν. Θα μπορούσαν μάλιστα να πετύχουν το γκολ αν ο Κατσουράνης ευστοχούσε στο δεκάλεπτο του αγώνα. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και στο 43′ όταν ο Κατσουράνης κατάφερε μόνος του απέναντι στον Μπολάτ να αστοχήσει.
Εκείνο που για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει αχίλλειο πτέρνα. Βρίσκεται στο κέντρο της άμυνα του και απ’ ότι φαίνεται δεν γίνεται να διορθωθεί με μπαλώματα. Εδώ χρειάζεται να τοποθετηθεί ένας νέος Σισέ, αμυντικός αυτή τη φορά γιατί η λύση Κατσουράνη μπορεί φέτος να είναι χρήσιμη αλλά δεν είναι λύση διαρκείας. Ο Παναθηναϊκός προδομένος από την άμυνα του και από το γεγονός ότι ο Σισέ δεν μπήκε στο πνεύμα του αγώνα και δεν ήταν όσο ομαδικός χρειαζόταν, έχασε ακόμα ένα παιχνίδι από μια ομάδα μάλλον κατώτερη του. Παρά την αξιέπαινη προσπάθεια του Καραγκούνη τις καλές στιγμές του Λέτο στο δεύτερο ημίχρονο και τις θετικές επεμβάσεις του Τζόρβα έμεινε χωρίς βαθμό στις δύο αναμετρήσεις του με τους Βέλγους. Κακό και για τον ίδιο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο που ψάχνει βαθμούς.