Ο Τζον Μάλκοβιτς στην Αθήνα

Με τις “εξομολογήσεις ενός κατά συρροήν δολοφόνου”, του Αυστριακού Τζακ Ιντερβέγκερ, αυτοσχεδιάζει επί σκηνής ο Τζον Μάλκοβιτς σήμερα και αύριο, στο “Θέατρον” του Ελληνικού Κόσμου, στην Πειραιώς.

“Η κολασμένη κωμωδία”, όπως τιτλοφορείται το έργο, είναι ένα θεατρικό έργο που συνδυάζει τον μονόλογο του ηθοποιού με ορχήστρα κλασικής μουσικής και δύο σοπράνο, με την έννοια του μελοδράματος του 18ου αιώνα. Οι άριες από Βιβάλντι, Μότσαρτ, Χάιντν, Βέμπερ εμπλέκονται στο έργο ως μορφή ανεξάρτητη αλλά και δημιουργική, εκφράζοντας την οργή, το μίσος , τον έρωτα και τον φόβο των γυναικών-θυμάτων του γυναικοκατακτή και δολοφόνου 11 γυναικών. Ο Ιντερβέγκερ, ο οποίος αυτοκτόνησε στο κελί του, στην Αυστρία το 1994, υπήρξε “χαϊδεμένο παιδί” της βιεννέζικης κοινωνίας και των διανοουμένων. 

Είναι μια “φανταστική και εκπαιδευτική εμπειρία για μένα, που με συναρπάζει” είπε ο Τζον Μάλκοβιτς, αναφερόμενος στην παράσταση νωρίτερα σήμερα, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σε Ελληνες και ξένους δημοσιογράφους.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Λος Αντζελες τον περασμένο Ιούλιο και από τότε περιοδεύει σε πολλές πρωτεύουσες διεθνώς. 

Ο Τζον Μαλκοβιτς έρχεται στην Αθήνα, πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια, από τότε που είχε συμμετάσχει στην ταινία “Ελένη” (βασιζόταν στο βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη). 

Εμφανώς κουρασμένος από το ταξίδι, αλλά με υπομονή και απόμακρη διάθεση, ο δημοφιλής ηθοποιός απάντησε ευγενικά στις ερωτήσεις. Για παράδειγμα, περιέγραψε τη συγγένεια του κινηματογράφου με το θέατρο ως μακρινά ξαδέλφια. Του αρέσουν, φυσικά, και τα δύο είδη, αλλά, όπως ανέφερε, είναι άσχετα μεταξύ τους. 

“Για έναν ηθοποιό”, είπε ο Μάλκοβιτς, “όταν παίζει στον κινηματογράφο είναι σαν να παίζει μια νότα την ημέρα από μια συμφωνία. Ενδιαφέρον μεν, αλλά δεν παίζει όλη τη συμφωνία. Ο ηθοποιός είναι αδύνατον να αποκτήσει ροπή, κίνηση. Ενώ στο θέατρο, με ένα καλό θεατρικό έργο, νιώθει ότι τρέχει μ’ ένα τρένο σε απόδραση”.

Για τη δυσκολία του μονολόγου που ερμηνεύει στην “κολασμένη κωμωδία”, δήλωσε πως “παίζει όπως προκύπτει”. Αντιλαμβάνεται το έργο “σαν ένα κύμα που πρέπει να είσαι πανέτοιμος, σαν καλός σέρφερ, να πηδήσεις πάνω με την ιστιοσανίδα”.

Η σκηνοθεσία του έργου είναι του Michael Sturminger. Την ορχήστρα της Ακαδημίας της Βιέννης, διευθύνει ο Martin Haselbock. Τις άριες ερμηνεύουν οι σοπράνο Bernarda Bobro Louise Fribo και Aleksandra Zamojska. 

Οι παραστάσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ “Θέατρο πέρα από τα όρια”, που οργανώνει η Αττική Πολιτιστική Εταιρεία.