Ο κ. Παυλόπουλος κατά την τελετή της ανακήρυξης του σε επίτιμο Δημότη, του Δήμου Νικολάου Σκουφά, όπου διοικητικά ανήκει το Κομμένο, επισήμανε πως, «οι Έλληνες δεν ξεχνούμε στο διηνεκές και τη βάρβαρη σφαγή του Κομμένου», γιατί, όπως υπογράμμισε, τα σημάδια της ναζιστικής θηριωδίας πρέπει να μην σβηστούν ποτέ, έτσι ώστε η συνείδησή μας να παραμείνει σ’ εγρήγορση, για να μην επιτρέψουμε στο μέλλον ανάλογα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
«Όλοι, και ιδίως εμείς οι Έλληνες, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό εξαρτάται από την υπεράσπιση του ανθρώπου, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Και αυτή η υπεράσπιση είναι ένας αγώνας διαρκής και ανυποχώρητος. Δεν είναι ένας αγώνας περιστασιακός στην κυριολεξία είναι αγώνας ζωής και στάση ζωής», τόνισε.
Παράλληλα, ο Προκόπης Παυλόπουλος, υπογράμμισε, πως οι αξιώσεις της χώρας έναντι της Γερμανίας, για το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, είναι θέση εθνική. Ειδικότερα ανέφερε: «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιερής Μνήμης και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς τους Έλληνες, εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής» και συνέχισε:. «Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει οι ως άνω αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο Δικαστικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω Διεθνούς Δικαίου. Η θέση αυτή είναι, πλέον, κυριολεκτικώς εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη».
Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για το ολοκαύτωμα στο Κομμένο, ξεκίνησαν με μνημόσυνο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο και κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στο χρονικό της ναζιστικής βαρβαρότητας στις 16 Αυγούστου του 1943 στο Κομμένο στάθηκε κατά την ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τονίζοντας πως το όμορφο χωριό στις όχθες του ‘Αραχθου, θα μένει για πάντα στην μνήμη μας ως ο μαρτυρικός τόπος, όπου συντελέσθηκε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά την φρικτή περίοδο της γερμανικής ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα.
«Χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943», ανέφερε μεταξύ άλλων, «κι ενώ το Κομμένο κοιμόταν ακόμη, ύστερα από ένα γαμήλιο γλέντι την προηγουμένη που συνέπεσε με την γιορτή της Παναγίας, ένα βαριά οπλισμένο τμήμα των γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων εισβάλλει ξαφνικά και ύπουλα. Επικεφαλής του ήταν ο ταγματάρχης Φάλνερ, ο οποίος εκτελούσε εντολές του ναζί Μέραρχου με έδρα τα Ιωάννινα Λαντς, υπό το πρόσχημα της ύπαρξης στο Κομμένο ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Επί εννέα ώρες οι ναζί σκότωναν, βίαζαν, έκαιγαν… ‘Αφησαν πίσω τους 317 νεκρούς, θύματα στυγνής δολοφονίας «αντάξιας» της ναζιστικής βαρβαρότητας. Ανάμεσά τους 97 νήπια και παιδιά και 119 γυναίκες. Η σφαγή του Κομμένου είχε στιγματίσει την Ιστορία, με ένα ακόμη δείγμα της ναζιστικής βαρβαρότητας».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163