Ο Ούρμας Ρέινσαλου έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα Τετάρτη (30.08.2017) την απαντητική του επιστολή προς τον Έλληνα υπουργό Δικαιοσύνης, μετά την άρνηση του Σταύρου Κοντονή να παραστεί στο συνέδριο της Εσθονικής προεδρίας στο Ταλίν για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Ο Εσθονός υπουργός δηλώνει πως δεν θέλει να μπει σε διαμάχη αλλά διαφωνεί με τα επιχειρήματα του Έλληνα υπουργού, με βάση τα οποία αρνήθηκε να μεταβεί στο Ταλίν.
«Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον ναζισμό, τον φασισμό ή τον κομμουνισμό» λέει ο Ρέινσαλου, σημειώνοντας πως η μοίρα της Ελλάδας και της Εσθονίας στον 20ο αιώνα ήταν πολύ διαφορετική.
[read4more]
«Είμαι αντίθετος σε κάθε ιδεολογία ή πολιτική κίνηση η οποία καταστρατηγεί τις αρχές μας, της Δημοκρατίας, του κράτους-δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπό αυτή την οπτική δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον ναζισμό, τον φασισμό και τον κομμουνισμό. Όλες αυτές οι ιδεολογίες διεκδικούν το αλάνθαστο και στο όνομα των διεστραμμένων οραμάτων τους για το μέλλον κατέστρεψαν ολόκληρα έθνη, κοινωνικές ομάδες και εξανάγκασαν σε επανεκπαίδευση ανθρώπους και πληθυσμούς τούς οποίους εξόρισαν σε ακατοίκητες, απομακρυσμένες εκτάσεις», γράφει ο υπουργός Δικαιοσύνης της Εσθονίας.
Ο Λογαχός Κορέλι και ο Σολζενίτσιν
«Στην Εσθονία, δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός για να ξέρεις τι έγινε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Για να φέρω ένα παράδειγμα: το μυθιστόρημα του Λουί ντε Μπερνιέ “Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι” μεταφράστηκε στα εσθονικά και η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο, την είδαν δεκάδες συμπατριώτες μου.
Πανομοιότυπα, το “Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ” του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν μεταφράστηκε στα ελληνικά λίγο μετά την κυκλοφορία του το 1974. Μπορεί να σας ενδιαφέρει να μάθετε ότι ο Σολζενίτσιν ολοκλήρωσε το βιβλίο του στην Εσθονία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που πέρασε ως φιλοξενούμενος στη φάρμα του Άρνολντ Σούσι, ενός Εσθονού που είχε γνωρίσει στο αρχιπέλαγος για το οποίο έγραφε», γράφει ο Εσθονός υπουργός.
Όπως λέει «η Εσθονία, αντίθετα από την Ελλάδα, έζησε δυο κατοχές, υπό δυο ολοκληρωτικές δικτατορίες. Κατακτήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1940, από τους Ναζί το 1941 και ξανά όταν συνεχίστηκε η σοβιετική κατοχή από το 1944 έως το 1991».
Αμφισβητεί, όπως λέει, την άποψη Κοντονή πως ο κομμουνισμός είχε θετικές πτυχές. Αναγνωρίζει, όμως, τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού στη νίκη κατά των Ναζί. Προσθέτει, όμως, ο Κόκκινος Στρατός δεν ελευθέρωσε τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ώστε να αποφασίσουν εκείνες για το μέλλον τους.
«Δεν έγινε ποτέ ούτε στο Ταλίν ούτε στο ανατολικό Βερολίνο. Ο εμφύλιος στην Ελλάδα τελείωσε το 1949. Την ίδια χρονιά το κομμουνιστικό καθεστώς εξόρισε σχεδόν το 2% των πολιτών της Εσθονίας, επειδή, ως αγρότες, δεν δέχθηκαν να συμμορφωθούν με το κομμουνιστικό αγροτικό πείραμα και να ενταχθούν στις κολλεκτίβες. Επιπλέον, δεκάδες χιλιάδες είχαν ήδη σταλεί στα γκούλαγκ ή φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν αργότερα.
Και μολονότι ο θάνατος του Στάλιν επέτρεψε σε πολλούς από αυτούς να γυρίσουν στην πατρίδα τους, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κομμουνισμός έγινε ανθρώπινος. Είμαι 40 χρονών και γι’ αυτό έχω πάρει τη βασική μου εκπαίδευση υπό σοβιετική κατοχή. Ξέρω για τί μιλάω. Μπορεί να σας εκπλήξει πως τότε, η ιδιωτική περιουσία – μια από τις αυτονόητες αρχές της Ευρωπαϊκής οικονομίας – ήταν απαγορευμένη στη Σοβιετική Ένωση. Και η ελεύθερη επιχείρηση ήταν έγκλημα».
