Μεταξύ αυτών, η επίσης σπουδαία στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου η οποία μέσω της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, αποχαιρετά ως εξής τον Μάνο Ελευθερίου:
«Το πρώτο αίσθημα που μου γεννά το άκουσμα του θανάτου του είναι η ευγνωμοσύνη για την έμπνευση και την συντροφιά που μας χάρισε με τα τραγούδια του, τη γονιμότητα και το δόσιμο σε οτιδήποτε έκανε. Όλη του η ζωή ήταν μια δημιουργία: όχι μόνο ο έμμετρος λόγος των τραγουδιών, αλλά και τα πιο πρόσφατα μυθιστορήματα, ακόμα και η έρευνα σπάνιων ντοκουμέντων όπως έκανε για την Ελένη Παπαδάκη. «Το ξέρεις ότι είχε μουσική παιδεία;», μου έλεγε μια από τις τελευταίες φορές που μιλήσαμε. Κι εγώ τον ρωτούσα: «Τι θα τα κάνεις Μάνο όλα αυτά που μαζεύεις;»
Εκείνος όμως είχε τον ενθουσιασμό του εφήβου και ήξερε. Ήταν ο συγκερασμός του εγγράμματου ανθρώπου και του λαϊκού, του «δασκάλου», του μύστη και του εφήβου. Το πρώτο LP που αγόρασα – και έλιωσα – ήταν ο «Άγιος Φεβρουάριος» του Μούτση.
Από τότε νομίζω ότι έγινε μέσα μου οδηγός το αίσθημα που βρήκα εκεί: η τέχνη στο λόγο, η λαϊκότητα στο αίσθημα και οι αναφορές στη μεγάλη Ιστορία. Κάτω από την ομπρέλα της Ιστορίας – της Μικρασιατικής Καταστροφής – έβρισκαν παρηγοριά οι άνθρωποι που δεν είχαν τα ίδια βιώματα. Οι στίχοι του ήταν αρχοντικοί μέσα στον πόνο τους. Και ο ίδιος παρόλο που έδινε την εικόνα ενός εύθραυστου ανθρώπου, ήταν δυνατός όπως το κουκούτσι ενός καρπού. Αν κρατάω μια τελευταία εικόνα, όπως και όλοι όσοι τον αγαπούσαμε, είναι η εικόνα του Μάνου Ελευθερίου να περπατά στο κέντρο της Αθήνας, εκεί κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος. Ο ίδιος να λάμπει μέσα σε μια πόλη που ενίοτε μας πληγώνει».
Η πολιτική κηδεία του Μάνου Ελευθερίου θα γίνει την Τρίτη 24 Ιουλίου στις 12.00 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163