Από τη ΝΔ, σχολιάζοντας τις αποφάσεις Τσίπρα-Ιερωνύμου, εστίαζαν βασικά στο ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών και της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Εξέφραζαν χαρακτηριστικά την ικανοποίησή τους «για την καθυστερημένη υιοθέτηση της πάγιας θέσης της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας» και υπενθύμιζαν πως «η κυβέρνηση της ΝΔ ήδη από το 2013, με τη σύσταση κοινής εταιρείας Κράτους-Εκκλησίας για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας». Επίσης, τόνιζαν πως η συμφωνία Τσίπρα-Ιερωνύμου δεν πρέπει «να εξαντληθεί σε μία κατ’ επίφαση αποσύνδεση της μισθοδοσίας των κληρικών από το Κράτος».
Εξ αρχής, ο κ. Μητσοτάκης είχε σχολιάσει για τις προθέσεις της κυβέρνησης ν’ αλλάξει το άρθρο 3 του Συντάγματος λέγοντας πως η κυβέρνηση τις μονές μέρες ζητάει τη στήριξη της Εκκλησίας και τις ζυγές την απαξιώνει. Απέφυγε, ωστόσο, στην ομιλία του ενώπιον της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ να πει κάτι παραπάνω για τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης.
Αντιθέτως, ο κ. Μητσοτάκης εστίασε κυρίως στην ανάγκη ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να χτυπήσει στο μαλακό υπογάστριο την κυβέρνηση, η οποία για ιδεολογικούς λόγους – ή ιδεοληπτικούς, κατά τον πρόεδρο της ΝΔ – δεν συζητά την αναθεώρηση του άρθρου 16. Για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, πέραν της αποσύνδεσης της διάλυσης της Βουλής από τη μη εκλογή ΠτΔ, πρότεινε εκλογή του από το λαό εάν αποβούν άκαρπες στη Βουλή δύο διαδοχικές ψηφοφορίες. Επίσης, επέμεινε πως ο ίδιος από το 2006 είχε προτείνει την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δηλώνοντας εμμέσως «ναι» στην προοπτική αναθεώρησης του άρθρου 86 του Συντάγματος σε σύμπραξη με την κυβέρνηση.
Ο κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα, υπογραμμίζοντας ότι η ΝΔ δεν θα επιτρέψει τη «συριζοποίηση», όπως είπε, του Συντάγματος. Ταύτισε δε τον πρωθυπουργό με τον Βίκτορ Όρμπαν, απαντώντας έτσι εμμέσως στην κριτική που έχει δεχθεί ο ίδιος από τον ΣΥΡΙΖΑ για ροπή του προς την ακροδεξιά και τις αντιθεσμικές παρεμβάσεις του Ούγγρου ηγέτη.
Του Αιμίλιου Περδικάρη