Η ανάλυση γενετικού υλικού από τον «Γιώργο» (που είχε ληφθεί το 2010) και από την επίσης γιγάντια και μακρόβια χελώνα «Αλντάμπρα» (Aldabrachelys gigantea) του Ινδικού Ωκεανού, οι οποίες μπορούν να ζουν περισσότερα από 100 χρόνια στην αιχμαλωσία, σε σύγκριση με το DNA άλλων ειδών χελωνών και λοιπών ζώων, έφερε στο φως ένα αριθμό από γονιδιακές παραλλαγές που οδηγούν σε καλύτερη επιδιόρθωση του DNA, αποτελεσματικότερη ρύθμιση του μεταβολισμού, καλύτερες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και έτσι μεγαλύτερη αντίσταση στον καρκίνο. Οι ευνοϊκοί αυτοί γενετικοί παράγοντες δεν συναντώνται στα ζώα, τα οποία ζουν λιγότερο και έχουν μικρότερο μέγεθος.
«Ο Μοναχικός Τζορτζ συνεχίζει να μας διδάσκει μαθήματα», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Γκιζέλα Κακόνε του Τμήματος Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Γέιλ των ΗΠΑ. «Τα ευρήματά μας ανοίγουν νέους δρόμους στην έρευνα για τη γήρανση», ανέφερε ο Κάρλος Λόπεθ-Ότιν του ισπανικού Πανεπιστημίου του Οβιέδο.
Στην ερευνητική ομάδα, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό οικολογίας και εξέλιξης “Nature Ecology & Evolution”, συμμετείχε και ο αναπληρωτής καθηγητής Νίκος Πουλακάκης του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του νησιού.
Οι χελώνες γίνονται γιγάντιες σε απομονωμένα νησιά, μακριά από θηρευτές, αλλά πλέον απειλούνται από την κλιματική αλλαγή, την καταστροφή των ενδιαιτημάτων τους, τους λαθροκυνηγούς και την εισβολή ξενικών ειδών.
Οι ερευνητές πάντως δεν έχουν κάτι να πουν γιατί ο «Γιώργος» έμεινε τόσο μοναχικός έως το τέλος της ζωής του και δεν απέκτησε απογόνους.
πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163