Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς οπαδός της Λίβερπουλ για να συγκλονιστεί από τη στιγμή. Από τη στιγμή που “μεθυσμένοι” από την επική ανατροπή κόντρα στη Μπαρτσελόνα και την πρόκριση, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, στον τελικό του Champions League, οπαδοί, παίκτες και προπονητές, με ένα στόμα, με μια φωνή, τραγουδούν τον ύμνο των reds, το θρυλικό You will never walk alone.
Ο τραυματίας Σαλάχ με το μπλουζάκι που επί της ουσίας αποτύπωνε αυτό που έκανε η Λίβερπουλ (Never give up), ο αρχηγός Χέντερσον που έσφιξε τα δόντια παρά τον τραυματισμό του στο πρώτο ημίχρονο, ο Οριγκί που υπέγραψε τον θρίαμβο, ο Αλεξάντερ Άρνολντ που είχε την έμπνευση για την κομπίνα στο κόρνερ από το οποίο ήρθε το 4-0, όλοι αγκαλιασμένοι, τραγουδούσαν τον ύμνο της Λίβερπουλ.
Στις εξέδρες, αγκαλιασμένοι και οι οπαδοί, πολλοί με τα κασκόλ τους στα χέρια, τραγουδούσαν κι εκείνοι. Στα επίσημα, ο θρύλος Κένι Νταλγκλίς, συμμετείχε στον πανηγυρισμό.
Τα video που έχουν γεμίσει τα social media μεταφέρουν παντού τη μεγαλειώδη στιγμή που είχαν την τύχη να ζήσουν όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο Άνφιλντ. Video που έχουν καταγραφεί από τους ίδιους τους ανθρώπους που έγιναν μέρος αυτού, τους ανθρώπους που βρίσκονταν στο γήπεδο και είδαν τη Λίβερπουλ να κάνει μια ακόμη τεράστια ανατροπή.
https://youtu.be/tGoPjqID6B8
Θυμηθείτε και τα όσα έγιναν στο Ανφιλντ και πως η Λίβερπουλ ανέτρεψε το 3-0 της Μπατσελόνα
Τη Λίβερπουλ που δεν το βάζει κάτω ποτέ, που είχε χάσει 3-0 στον πρώτο αγώνα από τη Μπαρτσελόνα του Μέσι, αλλά έτρωγε σίδερα γιατί δεν τα παρατάει ποτέ. Από τη Λίβερπουλ που το έχει ξανακάνει και μάλιστα πιο… δύσκολα. Στον τελικό του 2005 στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Μίλαν είχε φτάσει στο 3-0 και άγγιζε το τρόπαιο, αλλά ο Στίβεν Τζέραρντ και η παρέα του είχαν άλλα σχέδια. Ανατροπή, παράταση, πέναλτι και… κούπα.
Όλα όσα έγιναν στο Άνφιλντ αποτυπώνουν το μεγαλείο του σπορ που λέγεται ποδόσφαιρο. Το μεγαλείο και την ουσία του αθλητισμού. Ήταν η στιγμή που όχι μόνο προκάλεσε ρίγη συγκίνησης αλλά και για κάποιους εδώ στην Ελλάδα ήταν μια «μαχαιριά» στην καρδιά.
Γιατί ό,τι έγινε στο Άνφιλντ ήταν η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου αλλά εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε καν έναν τελικό Κυπέλλου με κόσμο.