Δύο εβδομάδες πριν τις εθνικές κάλπες και σχεδόν όλα μοιάζουν πια προεξοφλημένα. Και αν συνυπολογίσουμε και τη θερινή ραστώνη μπορούμε να ερμηνεύσουμε την ανυπαρξία προεκλογικού… πυρετού.

Η ΝΔ με προμετωπίδα τη μείωση φόρων και εισφορών αγωνιά μόνο για το εύρος της αυτοδυναμίας της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας και ελπίζει ότι θα επιτύχει ποσοστά που θα τον εδραιώσουν ως το δεύτερο πόλο εξουσίας ώστε στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική να έχει ξανά προοπτική εξουσίας.

Το πολιτικό σκηνικό στο σύνολό του παρουσιάζει στοιχεία κανονικότητας. Ο δικομματισμός θα προσεγγίσει σχεδόν το 70% και μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή υποχωρούν ή εξαϋλώνονται. Τα δε κόμματα διαμαρτυρίας συγκεντρώνουν οριακά ποσοστά.

Όλα τα παραπάνω δίνουν στον Κ. Μητσοτάκη την ευκαιρία να ασκήσει την πολιτική του με καθαρό δρόμο, καθώς και στο θέμα εκλογής προέδρου Δημοκρατίας σε ένα χρόνο από σήμερα φαίνεται ότι οι συσχετισμοί που θα διαμορφωθούν θα δίνουν λύση χωρίς προσφυγή σε εκλογές.

Μένει να αποδειχθεί αυτός και το κόμμα του άξιοι του ρόλου τους.