Ξεκίνησαν από το χειρισμό της εξόδου από τα μνημόνια, συνεχίστηκαν με την εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης και κορυφώθηκαν με την απόφαση να μη γίνουν μαζί εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές. Μια απόφαση που όπως φαίνεται θα οδηγήσει όχι μόνο σε νίκη της ΝΔ αλλά τώρα πια ίσως και σε ισχυρή αυτοδυναμία.

Αυτά τα λάθη συνεχίζονται ακόμα και τώρα εκπέμποντας σοβαρό έλλειμμα σχεδιασμού και διαχείρισης της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Πιο πρόσφατα αυτό της απόφασης του πρωθυπουργού να πάει στον ΣΚΑΙ και αυτό της εκ των υστέρων επίθεσης στον Κ. Καραμανλή.

Μάθαμε λοιπόν ότι ο κ. Τσίπρας μετά από προτροπή ψηφοφόρου του στην Τρίπολη –και όχι των συλλογικών διαδικασιών που είχε επικαλεστεί για την επιβολή του- αναθεώρησε το εμπάργκο προς τον τηλεοπτικό σταθμό που άλλωστε ουδέποτε είχε σοβαρά τεκμηριωθεί. Η άρση αυτή βέβαια αφορά μόνο τον ίδιο και όχι τα υπόλοιπα στελέχη του και περιβάλλεται με στοιχεία ηρωισμού. Τολμά να πάει σε εχθρικό περιβάλλον, δε φοβάται κανέναν κλπ.

Η απόφαση αυτή συμπληρώνει και τονίζει το λάθος της αρχικής. Χωρίς πολιτικό έρμα η πρώτη. Το ίδιο και η δεύτερη. Ευκαιριακές αντιδράσεις που προδίδουν πότε κάποιος νιώθει ισχυρός και πότε αδύναμος.

Γιατί πηγαίνει τώρα ο κ. Τσίπρας στον ΣΚΑΙ; Μα γιατί προσπαθεί απεγνωσμένα να πολώσει το προεκλογικό κλίμα επειδή θεωρεί ότι αυτή είναι η μόνη λύση για να συγκρατήσει δυνάμεις.

Μόνο που αυτό δε συνιστά πολιτικό σχέδιο αλλά πολιτικό παίγνιο. Τα ίδια χαρακτηριστικά έχει και η επίθεση στον Κ. Καραμανλή.

Η ευθύνη του πρώην πρωθυπουργού για την κρίση είναι τεράστια. Αλλά τόσα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την επεσήμαινε, αλλά αντίθετα την κάλυπτε. Και τώρα πάλι στο βωμό της πόλωσης που δεν έρχεται τη… θυμήθηκε.

Μα δεν είναι λίγο αργά γενικώς;