Η δομή της είναι ευδιάκριτη. Στις θέσεις των υπουργών τοποθετούνται πολιτικά πρόσωπα πρώτης γραμμής που στην πλειοψηφία τους είναι εκλεγμένα για να φέρουν το βάρος της ευθύνης.
Οι υφυπουργοί είναι κυρίως τεχνοκράτες που θα αναλάβουν να κάνουν …τη δουλειά. Τα στοιχήματα είναι δύο.

Πρώτον αν θα είναι αποτελεσματική η συνεργασία των υπουργών πολιτικών με τους υφυπουργούς τεχνοκράτες που θα είναι και σε… ανοιχτή γραμμή με το στρατηγείο του πρωθυπουργού. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει διαμηνύσει ότι θα σταθεί αμείλικτος σε τυχόν διαφωνίες. Και αυτό αφορά πρωτίστως τους υπουργούς!

Το δεύτερο στοίχημα αφορά τους υφυπουργούς και το πόσο αυτοί ως τεχνοκράτες θα μπορέσουν να αντιληφθούν τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και θα αποδειχθούν αποτελεσματικοί. Ως προς τα πρόσωπα του νέου σχήματος υπάρχουν ορισμένες ενδιαφέρουσες παράμετροι.

Στον κύκλο της οικονομίας επιλέγονται έμπειροι και κορυφαίοι. Χατζηδάκης, Γεωργιάδης, Σταϊκούρας και Βρούτσης γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και θα είναι συμμέτοχοι σε επιτυχία ή αποτυχία.

Η επιλογή Πικραμένου στην αντιπροεδρία αλλά και αυτή του Δ. Κράνη ως υφυπουργού Δικαιοσύνης είναι σαφέστατα μηνύματα στον πολυταλαιπωρημένο τα τελευταία έτη δικαστικό χώρο.

Σημαντικό πολιτικά είναι και το άνοιγμα που επιχειρεί ο Κ. Μητσοτάκης προς τον κεντρώο χώρο. Η επιλογή Χρυσοχοΐδη είναι η καλύτερη δυνατή για τη δημόσια τάξη. Είναι ιστορικά ο πλέον επιτυχημένος σε αυτό τον τομέα και πιο κατάλληλος ως κεντρώος για να μαζέψει το χάλι της ασφάλειας με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις γιατί το εύκολο επιχείρημα του δεξιού δεν κολλά πάνω του.

Το άνοιγμα Μητσοτάκη προς το κέντρο περιλαμβάνει και την Λίνα Μενδώνη και σε αντίθεση με το αντίστοιχο άνοιγμα που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης είναι από το …πάνω ράφι.

Αυτά για αρχή. Από τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Και γρήγορα θα δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος!