Η λεγεώνα των ξένων

Η λεγεώνα των ξένων είναι μια από τις μεγάλες ντροπές του δυτικού κόσμου και κυρίως της Γαλλικής δημοκρατίας που κατά τ’ άλλα φημίζεται για τον ανθρωπισμό και την δημοκρατική της παράδοση. Πρόκειται για ένα διεθνές μισθοφορικό στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε το 1831, με στόχο την «υπεράσπιση των συμφερόντων της Γαλλίας ανά τον κόσμο». Το διάταγμα δημιουργίας της υπογράφηκε από τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο-Φίλιππο, στην προσπάθεια του να βρει φαντάρους που θα πολεμούσαν στην Αλγερία και την Μαυριτανία, σ’ έναν πόλεμο διόλου δημοφιλή στους ίδιους τους Γάλλους. Έκτοτε η λεγεώνα συνεχίζει ακάθεκτη τη δράση της έχοντας το αρχηγείο της στο Ομπάν της Γαλλίας και τα στρατόπεδα της στην Κορσική. Για πολλές δεκαετίες η έδρα της ήταν στην Αλγερία, αλλά η ανεξαρτοποίηση της χώρας έφερε υποχρεωτικών αυτό το τσούρμο μέσα στην Γαλλία.

Από την λεγεώνα πέρασαν συνολικά πάνω από 600.000 άνδρες. Απ’ αυτούς, οι 35.000 έπεσαν νεκροί στα πεδία των μαχών και σχεδόν άλλοι τόσοι δηλώθηκαν αγνοούμενοι, αν και αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι λίαν αμφισβητήσιμα. Το ενδιαφέρον είναι ότι μετά από πέντε χρόνια θητείας οι λεγεωνάριοι δικαιούνται να πάρουν γαλλική υπηκοότητα, ενώ την παίρνουν αυτόματα μόλις τραυματιστούν. Η δολοφονική αυτή μεραρχία άφησε εκατόμβες νεκρών, καθώς η λέξη «οίκτος» απαγορεύεται στη λεγεώνα και ο διαχωρισμός μαχόμενων με αμάχους δεν υφίσταται.

Οι ανώτατοι αξιωματικοί της είναι κυρίως Γάλλοι, ενώ οι μισθοφόροι φαντάροι προέρχονται απ’ όλα τα σημεία της υφηλίου. Όλα τα κατακάθια της οικουμένης συρρέουν στις τάξεις της, καθώς οι στρατολόγοι δεν ενδιαφέρονται για το παρελθόν των στρατιωτών τους, παρά μόνο για την επάρκεια των δολοφονικών τους ενστίκτων. Μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου, 60.000 Γερμανοί πρώην στρατιώτες της Βέρμαχτ και των Ες-Ες ζήτησαν και πολλοί κατάφεραν να καταταχτούν στη λεγεώνα. Ήταν οι καλύτεροι που πέρασαν ποτέ, κατά τη γνώμη των επιτελών της.

Συνήθως κατατάσσονται άνθρωποι που κυνηγά ο νόμος, χαζοί νεαροί που ζητούν περιπέτεια, άνεργοι που βρίσκονται σε απόγνωση και εγκληματίες που αναζητούν τρόπους εύκολου πλουτισμού. Οι μισθοί είναι υψηλοί, τα συμβόλαια είναι πενταετή, η παραβίαση τους τιμωρείται με εκτέλεση και μετά από είκοσι χρόνια υπηρεσίας στη λεγεώνα, όσοι έχουν επιζήσει λαμβάνουν παχυλή σύνταξη.

Στην σχεδόν δύο αιώνων ζωή της, η λεγεώνα των ξένων έχει πολεμήσει παντού όπου χρειάστηκε να υπερασπιστεί τα γαλλικά αποικιακά συμφέροντα ή όπου υπήρχαν πλούσιοι εργοδότες που ήταν διατεθειμένοι να μισθώσουν τις υπηρεσίες της. Πολέμησε στην Αλγερία, στην Κριμαία, στην Ιταλία εναντίον των Αυστριακών, στο Μεξικό στο πλευρό του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού, στον πόλεμο του 1870 εναντίον των Πρώσων. Φυσικά, διέπρεψε στους αποικιακούς πολέμους της Γαλλίας στην Ινδοκίνα. Πήρε μέρος στον β’ παγκόσμιο πόλεμο, στην Συρία, στη μάχη της ερήμου εναντίον του Ρόμελ και στην απόβαση στην Προβηγκία το 1944. Μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, δραστηριοποιήθηκε πάλι κυρίως στις αποικίες, εναντίον των λαών που αποζητούσαν την ανεξαρτησία τους από την αποικιοκρατία. Πολέμησε στην Αλγερία, στην Μαδαγασκάρη, στο Βιετνάμ, αλλά και σε άλλα σημεία του πλανήτη. Όπου πέρασε σκόρπισε αίμα και τρόμο.

Η λεγεώνα δέχτηκε ισχυρό πλήγμα το 1965, όταν ο Γερμανός ταγματάρχης της Σίγκφριντ Μίλερ διηγήθηκε πιωμένος μπροστά σε μια κινηματογραφική κάμερα τον τρόπο που γάζωνε τους άμαχους νέγρους στο Κονγκό και πόσο του άρεσε να τους κόβει τα κεφάλια και να τα καρφώνει ως τρόπαια στο τζιπ του. Το ντοκιμαντέρ αυτό έκανε πάταγο, ενώ έχουν υπάρξει και άλλες σοκαριστικές δημόσιες μαρτυρίες λιποταχτών της λεγεώνας που κατάφεραν να γλυτώσουν. Παρά ταύτα, το μισθοφορικό σώμα συνεχίζει να δρα ως σήμερα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, γράφοντας στις αιματοβαμμένες αρβύλες του το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τις τελευταίες δεκαετίες βέβαια, κάτω από την διεθνή κατακραυγή για τα «κατορθώματα της», η λεγεώνα άλλαξε τυπικά το καταστατικό της και υποτίθεται ότι επιβλήθηκε διαφάνεια στην δράση της. Αν όμως πρόκειται πια για ένα συνηθισμένο στρατιωτικό σώμα που δρα σύμφωνα με όλους τους κανόνες της διεθνούς νομιμότητας, τότε ποιος ο λόγος της ύπαρξης της; Όσοι ισχυρίζονται ότι πίσω από την βιτρίνα της τα παλιά βρώμικα χούγια της παραμένουν ζωντανά, έχουν πολλά επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν.

Σήμερα, με την πλειοψηφία των μισθοφόρων της να είναι ανατολικοευρωπαίοι και λατινοαμερικάνοι, η λεγεώνα συμμετέχει σε όλο και περισσότερες πολεμικές επιχειρήσεις και ειρηνευτικές αποστολές, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ. Κυρίως ειρηνευτικές…

Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.