Η ικανότητα χειρουργικής αποκατάστασης της όρασης στα άτομα που έχουν καταρράκτη είναι γνωστή, αλλά οι ερευνητές στην Αυστραλία χρησιμοποίησαν έναν προσομοιωτή για οδήγηση ώστε να ελέγξουν την όραση των ασθενών πριν και μετά τη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη. Διαπιστώθηκε ότι οι αστοχίες και τα ατυχήματα μειώθηκαν κατά 48% μετά την εγχείρηση. Οι ερευνητές παρουσίασαν τη μελέτη τους το Σάββατο, στην 123η Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας.
Ο καταρράκτης είναι μια φυσιολογική συνέπεια της γήρανσης. Αυτός συμβαίνει σταδιακά με την πάροδο των ετών, καθώς ο διαυγής φακός μέσα στο μάτι γίνεται θολός. Οι επιδράσεις ενός αναπτυσσόμενου καταρράκτη είναι μερικές φορές δύσκολο να διακριθούν από άλλες αλλαγές σχετικές με την ηλικία. Μπορεί ένα άτομο να μη βλέπει μακριά, τα χρώματα φαίνονται πιο σκούρα και η λάμψη από τα φώτα καθιστά δυσκολότερη την όραση κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μέχρι την ηλικία των 80 ετών, περίπου οι μισοί από εμάς θα έχουν αναπτύξει καταρράκτη.
Ο καταρράκτης, η επέμβαση και η οδήγηση
Η επέμβαση καταρράκτη αντικαθιστά τον θολό φακό με έναν τεχνητό φακό. Η χειρουργική επέμβαση είναι χαμηλού κινδύνου, γρήγορη και αποτελεσματική. Αλλά δεν μπορούν όλοι να εγχειριστούν αμέσως. Η απόφαση βασίζεται συνήθως στο βαθμό στον οποίο ο καταρράκτης επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες. Οι οφθαλμίατροι συνήθως χειρουργούν ένα μάτι τη φορά, ξεκινώντας από το μάτι με τον περισσότερο καταρράκτη. Εάν η χειρουργική επέμβαση είναι επιτυχής και η όραση βελτιώνεται σημαντικά, μερικές φορές η χειρουργική επέμβαση στο δεύτερο μάτι “ξεχνιέται” ή γινεται πολύ καθυστερημένα. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σημαντικά οφέλη από τη χειρουργική επέμβαση και στο δεύτερο μάτι. Η αντίληψη βάθους βελτιώνεται, η όραση είναι πιο “καθαρή”, καθιστώντας ευκολότερη την ανάγνωση και οδήγηση.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το πραγματικό όφελος της χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη στην ποιότητα ζωής των ασθενών, ο Jonathan Ng και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας, εξέτασαν τις επιδόσεις οδήγησης 44 ασθενών προτού υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη.
Ο προσομοιωτής οδήγησης αξιολόγησε μια ποικιλία μεταβλητών: προσαρμοσμένα όρια ταχύτητας, κυκλοφοριακή συμφόρηση, διασταυρώσεις και διαβάσεις πεζών
Οι ασθενείς τέθηκαν ξανά στον προσομοιωτή οδήγησης μετά την πρώτη τουςχειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση οφθαλμού. Μετά την πρώτη, οι μικροαπροσεξίες και οι συγκρούσεις μειώθηκαν κατά 35% μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση, ο αριθμός έπεσε κατά 48%.
Ενώ η οπτική οξύτητα – πόσο καλά βλέπετε το διάγραμμα οφθαλμών – είναι μια σημαντική μέθοδος για την εκτίμηση της ικανότητας ενός ατόμου να οδηγεί, είναι μια ελλιπής αξιολόγηση, είπε ο Δρ Ng. Η ποιότητα της όρασης είναι επίσης ένας σημαντικός δείκτης. Η βελτιωμένη ευαισθησία στην αντίθεση και η καλύτερη νυχτερινή όραση βελτιώνουν την ασφάλεια των οδηγών στο δρόμο.
Ο δρ Ng εξηγεί ότι στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες, οι άνθρωποι μπορεί συχνά να περιμένουν μήνες μετά τη διάγωνση για να κάνουν χειρουργείο του οποίου τα έξοδα θα καλύπτονται από το κράτος.
“Τα αποτελέσματα αυτά, πάντως, υπογραμμίζουν τη σημασία της έγκαιρης εγχείρησης καταρράκτη για τη διατήρηση της ασφάλειας και τη συνεχή κινητικότητα και ανεξαρτησία στους ηλικιωμένους οδηγούς”, καταλήγει ο Νγκ.
Πηγή: ScienceDaily.
