Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι από διεθνή ομάδα γιατρών και είναι η τρίτη γνωστή στα ιατρικά χρονικά, μετά από δύο που είχαν γίνει στις ΗΠΑ πριν 40 χρόνια, επίσης μεταξύ διδύμων. Η απουσία και των δύο όρχεων είναι υπερβολικά σπάνια. Η μεταμόσχευση αυτού του είδους μπορεί να βοηθήσει τραυματισμένους στρατιώτες, θύματα ατυχημάτων, καρκινοπαθείς, άτομα που κάνουν αλλαγή φύλου κ.α. Η δύσκολη επέμβαση στη Σερβία, που πραγματοποιήθηκε στα δύο αδέλφια ταυτόχρονα σε δύο διπλανές αίθουσες χειρουργείου, έγινε για να δώσει στον λήπτη πιο σταθερά επίπεδα της ορμόνης τεστοστερόνης, καθώς επίσης να του επιτρέψει να κάνει παιδιά.
Οι δύο Σέρβοι αδελφοί είναι καλά στην υγεία τους μετά την επέμβαση και θα λάβουν εξιτήριο αυτό το Σαββατοκύριακο. Ήδη ο λήπτης του μοσχεύματος έχει φυσιολογικά επίπεδα τεστοστερόνης. Ο δότης, ο οποίος έχει ήδη παιδιά, αναμένεται να παραμείνει γόνιμος όπως ήταν και πριν την αφαίρεση του όρχεως. Ο λήπτης θα μπορεί να κάνει παιδιά όχι με φυσιολογικό τρόπο, αλλά με εξωσωματική γονιμοποίηση, μέσω λήψης σπέρματος από τον όρχι του. Ίσως μια μελλοντική επέμβαση του επιτρέψει να γίνει πατέρας χωρίς εξωσωματική.
Επειδή τα δύο αδέλφια έχουν το ίδιο DNA, δεν υπάρχει φόβος ότι το σώμα του λήπτη θα απορρίψει το μόσχευμα, συνεπώς δεν χρειάζεται να λαμβάνει ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, κάτι που είναι αναπόφευκτο στις περισσότερες μεταμοσχεύσεις.
Στη χειρουργική ομάδα επικεφαλής ήταν ο Δρ. Μίροσλαβ Τζόρτζεβιτς του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου και του Νοσοκομείου του Όρους Σινά στη Νέα Υόρκη, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει στο παρελθόν μεταμόσχευση μήτρας ανάμεσα σε δίδυμες αδελφές. Συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής ουρολογίας Ντίκεν Κο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστώνης και ο δρ Μπράνκο Μπότζοβιτς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, οι οποίοι είχαν πάρει μέρος στην πρώτη μεταμόσχευση πέους στις ΗΠΑ το 2016 σε έναν καρκινοπαθή που είχε χάσει το γεννητικό όργανο του, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Ο δρ Τζόρτζεβιτς δήλωσε ότι έχει αναπτύξει ένα χειρουργικό σχέδιο για τη μεταμόσχευση πέους σε ανατομικά θηλυκό σώμα και ελπίζει να κάνει την πρώτη επέμβαση μέσα στον επόμενο χρόνο. Όμως απέκλεισε να κάνει παράλληλα μεταμοσχεύσεις όρχεων στο πλαίσιο αλλαγής φύλου, καθώς αυτό θα άνοιγε το δρόμο ο λήπτης να αποκτήσει παιδιά με το σπέρμα του δότη του όρχεως.
Στην περίπτωση μοσχεύματος (όρχεως) από νεκρό, αυτό θα σήμαινε ειδική έγκριση πριν τον θάνατο του. «Σε μια τέτοια περίπτωση, ποιανού θα ήταν το παιδί; Το ζήτημα σηκώνει πολύ συζήτηση στο πλαίσιο της ιατρικής ηθικής», ανέφερε ο δρ Κο.
Πέρυσι, όταν οι γιατροί στο Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς μεταμόσχευσαν πέος, όσχεο και άλλο ιστό σε ένα νεαρό στρατιώτη που είχε ακρωτηριασθεί στη μάχη, σκοπίμως δεν έκαναν το ίδιο με τους όρχεις. Η ιδέα ότι μπορεί να αποκτούσε παιδιά, τα οποία γενετικά θα ανήκαν σε κάποιον άλλο, θεωρήθηκε μη αποδεκτή.
Η πρώτη επιστημονική δημοσίευση σε ιατρικό περιοδικό για μεταμόσχευση όρχεως είχε γίνει το 1978 από τον δρα Σέρμαν Σίλμπερ στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ και αφορούσε δύο δίδυμα αδέλφια 30 ετών. Μάλιστα ο δότης ήταν ομοφυλόφιλος και ο λήπτης ετεροφυλόφιλος και οι αδελφοί αναρωτιούνταν αν η μεταμόσχευση ενός όρχεως θα άλλαζε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του δεύτερου, κάτι που όμως δεν υπήρχε επιστημονικός λόγος να συμβεί και πράγματι δεν συνέβη. Η μεταμόσχευση ήταν επιτυχής και ο λήπτης απέκτησε τελικά πέντε παιδιά. Η δεύτερη μεταμόσχευση όρχεως έγινε από τον ίδιο γιατρό, μετά από ένα περίπου χρόνο, πάλι μεταξύ πανομοιότυπων διδύμων αδελφών.
