Για το μπούλινγκ που δέχθηκε και η ίδια μικρή, αλλά και για τις κακές σχέσεις και τη ζήλια μεταξύ των αθλητριών στον χώρο του τένις, μίλησε στην αγγλική Metro, η Μαρία Σάκκαρη.
Η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια αναφέρθηκε στο ξεκίνημά της στην Ελλάδα και ανέφερε ότι ένιωθε το μίσος από γονείς άλλων παιδιών, ενώ υποστήριξε ότι θα ήθελε τις κολλητές της φίλες από το τουρ να είναι κοντά της ακόμα και μετά τη καριέρα της και στο… γάμο της.
Οι δηλώσεις της Σάκκαρη
Για το ξεκίνημά της στην Ελλάδα: “Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν σκληροί. Είναι κάτι που έμαθα πολύ γρήγορα ως αθλήτρια. Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα ως κόρη τενίστριας, συνήθισα να ακούω άσχημα σχόλια: “Η μαμά της ήταν καλή, αλλά ποτέ δεν θα γίνει τόσο καλή όσο εκείνη. Ποτέ δεν θα πετύχει τίποτα, δεν έχει τόσο ταλέντο. Ταξιδεύει τόσο πολύ στο εξωτερικό επειδή φοβάται να παίξει στην Ελλάδα.” Όταν κατέβαινα στα Εθνικά πρωταθλήματα στα 12 μου, ένιωθα πως όλοι οι άλλοι γονείς με μισούσαν. Δεν ήταν και τόσο ωραίο συναίσθημα. Όλο αυτό με αναστάτωνε και με νευρίαζε. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή τι κάνεις, όταν δέχεται bullying πάντα πονάει. Ξέρω πως πολλοί άνθρωποι έχουν περάσει χειρότερα και πως ο καθένας αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Εγώ είχα την τύχη να έχω κοντά μου μια πολύ υποστηρικτική οικογένεια και φίλους που με φρόντιζαν. Το να έχεις τους σωστούς ανθρώπους γύρω σου, είναι πάντα το πιο σημαντικό πράγμα”.
Για τον αρνητισμό στην κοινωνία: “Δυστυχώς, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σου που θα έχουν κάτι αρνητικό να πουν. Στον σύγχρονο αθλητισμό – και στην κοινωνία ως σύνολο – δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να εντοπίσεις τον αρνητισμό. Ακόμα και αν κερδίσεις Γκραν Σλαμ, σίγουρα θα βρεθούν άνθρωποι να προσέξουν κάτι κακό. Μπορεί να γίνει πολύ αποθαρρυντικό αν σε απορροφήσει αυτό. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να τους αγνοήσεις εντελώς. Υπάρχουν πολλοί θετικοί και καλοί άνθρωποι εκεί έξω, που θα σε υποστηρίξουν, τόσο στην πραγματική ζωή, όσο και στα social media. Είναι καλύτερο να συγκεντρωθείς σε αυτούς και όχι σε εκείνους που προσπαθούν να σε ρίξουν.
Όπως και εκείνοι οι γονείς που ασκούσαν κριτική σε ένα 12χρονο κορίτσι που προσπαθούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, οι άνθρωποι συχνά βαριούνται και δεν έχουν να κάνουν τίποτα στις ζωές τους. Κάθονται σπίτι, ίσως απλά παίζουν στοίχημα και χάνουν λεφτά ποντάροντας σε σένα. Δεν πρέπει να αφήνεις τους ανθρώπους αυτούς να σε επηρεάζουν. Είμαι πολύ χαρούμενη με τη ζωή που έχω, για ποιο λόγο να με νοιάζει η γνώμη τους; Η ζωή στο δρόμο μπορεί να γίνει μοναχική, αλλά είμαι τυχερή γιατί έχω καλούς φίλους και στο τουρ, και στην WTA και στην ΑΤΡ.”
Για τις σχέσεις των αθλητριών στο tour: “Τα γυναικεία αποδυτήρια δεν είναι τόσο άσχημα όσο νομίζουν κάποιοι και δεν θα ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου και να νιώθω τελείως μόνη. Το έκανα αυτό για 10-15 χρόνια, δεν είχα κανέναν. Όπως λέω πάντα, θέλω οι καλύτεροι φίλοι μου στο tour να είναι και στον γάμο μου. Θέλω την Ντόνα Βέκιτς εκεί, θέλω την Άιλα Τομλιάνοβιτς εκεί. Ποιο είναι το νόημα να τους μισείς όλους; Δεν το καταλαβαίνω. Δεν αντιμετωπίζουμε η μια την άλλη κάθε μέρα. Πέρσι στο US Open η Ντόνα με σκότωνε στην προπόνηση και ήμουν ειλικρινής μαζί της. Της είπα πως θα βγω εκεί έξω και θα πεθάνω. Και με υποστήριξε, παρόλο που με διέλυε στην προπόνηση. Έτσι πρέπει να είναι. Διαφορετικά, η ύπαρξη μπορεί να γίνει πολύ μοναχική.
Δεν είμαι τέλεια, απέχω πολύ απ’ αυτό. Πριν λίγο καιρό μιλούσα με την Ajla για έναν παίκτη και της έλεγα ‘πραγματικά προσπαθεί να τα βγάλει πέρα’ και ένιωθα άσχημα που το έλεγα. Όλοι περνάνε δύσκολα σε κάποιο σημείο. Δεν μπορείς να κερδίζεις κάθε μέρα, ενώ μπορεί να χάσεις 5 αγώνες 1ου γύρου στη σειρά. Συμβαίνει, είναι φυσιολογικό. Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούν να κερδίζουν κάθε μέρα, εκτός αν είσαι ο Rafa, o Roger ή ο Novak! Δεν είμαστε ρομπότ, είμαστε άνθρωποι. Μπορούμε να κάνουμε ένα σερί ηττών, όπως μπορούμε και να κερδίσουμε δυο διαδοχικά τουρνουά, αλλά κάποιες φορές είμαστε πολύ σκληροί μεταξύ μας.
Γι’ αυτό ήταν υπέροχο όταν ο Ρότζερ Φέντερερ μίλησε για τους παίκτες που βρίσκονται πιο χαμηλά στην κατάταξη πέρσι. Μερικοί πιστεύουν πως είναι κακό να είσαι στο Νο.80 του κόσμου. Αλλά πόσοι δικηγόροι είναι στους 80 ή στους 100 κορυφαίους του κόσμου; Ή πόσοι γιατροί; Είναι ένα εκπληκτικό επίτευγμα. Φυσικά, έχω τους προσωπικούς μου στόχους. Θέλω να φτάσω στο Νο.1 και πρέπει να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες για να το πετύχεις αυτό. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά δουλεύω πολύ σκληρά, οπότε γιατί να μην το πιστεύω; Βρίσκομαι στο δικό μου μονοπάτι, θα δούμε που θα με πάει.”
