Η παρομοίωση των εναλλασσόμενων περιοριστικών μέτρων κατά της πανδημίας με το καλόηχο μουσικό όργανο είναι επιτυχής, τουλάχιστον στον βαθμό που το άνοιξε-κλείσε παράγει ανάλογες αρμονικές νότες και εκ μέρους της κοινωνίας. Όμως, δεδομένου ότι τα πλήκτρα αυτού του οργάνου τα πατούν κάποιοι «βιρτουόζοι» του είδους, εκτελώντας παρτιτούρες «ειδικών» συνθετών, αυτή η παρομοίωση με το ακορντεόν μετατρέπεται ενίοτε σε μια έντονη πανδημική αντίδραση εκ μέρους όλων.
Είναι προφανές ότι σε μία «συμφορά» που επηρεάζει το σύνολο της κοινωνίας, δημιουργούνται αντιδράσεις και εκτοξεύονται μύδροι εναντίον εκείνων που προσπαθούν να λύσουν το «άλυτο» πρόβλημα. Η χορωδία των αντιδράσεων είναι πολυμελής και περιλαμβάνει φωνές και παραφωνίες, άλλοτε αυθόρμητες και άλλοτε σκόπιμες, όταν το κομμάτι που παίζει η ορχήστρα δεν αρέσει. Και όταν ο μαέστρος που κρατάει την μπαγκέτα προσπαθεί να επιβάλει το σωστό μέτρο και τις ανάλογες επιπλήξεις στους παράφωνους, τότε αρχίζει η μεγάλη γκρίνια εναντίον του.
Τελικά, το ερώτημα παραμένει: ποιός φταίει τελικά που η μουσική του ακορντεόν δεν αρέσει; Φταίει άραγε το ίδιο το όργανο, η παρτιτούρα και οι νότες; Φταίνε μήπως οι συνθέτες, οι μουσικοί, η ορχήστρα, η χορωδία ή ο μαέστρος; Ή μήπως φταίει το γεγονός ότι όλοι μαζί δεν έχουν ιδέα από τη συγκεκριμένη μουσική;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Χρειάζεται απάντηση.
Αλλά ποιος είναι κατάλληλος να δώσει πειστικές απαντήσεις σε ένα τόσο δύσκολο ερώτημα; Σε ένα πολυπληθές ακροατήριο που βρίσκεται μέσα στην μεγάλη «αίθουσα», υπάρχουν πάμπολλες απόψεις, ιδέες, προτάσεις και αντιπροτάσεις σχετικά με το κομμάτι που παίζει η ορχήστρα. Ο απλός πολίτης τελικά δεν είναι και τόσο απλός. Πρώτον, πληρώνει πολύ ακριβό εισιτήριο για να βρίσκεται μέσα στην αίθουσα. Δεύτερον, κινδυνεύει σοβαρά η υγεία του από από τον συνωστισμό. Και τρίτον, έχει και δουλειές να κάνει για να ζήσει.
Σωστά. Έχει όμως και προσωπικές απόψεις που τις διατυπώνει μεν αλλά κανείς δεν φαίνεται να τον ακούει δε. Από την άλλη, τον παίρνει χαμπάρι ο διπλανός του, ο οποίος έχει τις ακριβώς αντίθετες απόψεις, αλλά ούτε και αυτόν τον ακούει κανείς. Πιο δίπλα, είναι ένας που βρίζει χυδαία τον μαέστρο και το ακορντεόν που «τσιρίζει» παράφωνα. Κάπου σε μιαν άκρη, μια κυρία παρακολουθεί βουβή και θυμωμένη. Και λίγο παραπέρα, κάθεται ένας άλλος, ο οποίος δεν λέει τίποτε, απλώς χειροκροτεί την ορχήστρα με ενθουσιασμό, ερεθίζοντας τους άλλους που του γκρινιάζουν «επί προσωπικού».
Ακριβώς! Αυτό το «επί προσωπικού» είναι τελικά το πρόβλημα. Αφού γίνουν οι συστάσεις στο διάλειμμα και γνωριστούν όλοι μεταξύ τους, αποκαλύπτεται η αλήθεια. Ο ένας έχει ταβέρνα στη Βάρης και προφανώς διαφωνεί που κλείνει η εστίαση. Ο άλλος έχει γυμναστήριο στο Αιγάλεω και του το έχουν κλείσει εδώ και δέκα μήνες. Η θυμωμένη κυρία είναι πολύ θυμωμένη ειδικώς με τον μαέστρο επειδή, αν και άριστη μουσικός, αυτός την απέκλεισε από την ορχήστρα. Ο άλλοι δύο δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Απλώς, του ενός αρέσει η επαναστατική μουσική και του άλλου αρέσει η κλασική. Θέμα «ιδεολογίας», που λένε…
Το αστείο είναι ότι όλοι τους βρίσκονται πρώτη φορά εκεί μέσα για να ακούσουν τη συγκεκριμένη, πρωτόγνωρη μουσική. Ακόμη και η ίδια η ορχήστρα δεν έχει ξαναπαίξει το συγκεκριμένο «κινέζικο» έργο. Λέγεται μάλιστα ότι κανείς δεν το είχε υπόψη του πουθενά στον Κόσμο! Και ότι όλες οι ορχήστρες το παίζουν για πρώτη φορά σε όλες τις Ευρωπαϊκές αίθουσες μουσικής. Αλλά, αυτό είναι μια λεπτομέρεια που δεν λαμβάνεται υπόψη στην σκληρή κριτική εναντίον του μαέστρου, της ορχήστρας και φυσικά του ακορντεόν.
Μάλιστα, ειδικώς για το ακορντεόν, «ψεκάζονται» σοβαρά επιχειρήματα εναντίον του, υποδεικνύοντας ως καλύτερο όργανο τη φυσαρμόνικα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163