Για την συνεργασία της με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στην ταινία «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ», μίλησε η Νέλλη Γκίνη στο Λοιπόν και στην Κυριακή Δερέμπεη.
Κυρία Γκίνη, συμμετείχατε στο έργο «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ». Μια κωμική ταινία του 1981, της εταιρείας «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Ένιωθα βαθιά εκτίμηση για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και ήταν μεγάλη τιμή που μπορούσα να δουλεύω μαζί του. Βέβαια, ήμουν πρωτόβγαλτη και δεν θα μπορούσα να θεωρήσω τον εαυτό μου φίλο με τον Λάμπρο. Υπήρχε σεβασμός εκείνες τις εποχές. Αυτός μου έδωσε το χέρι, στα πρώτα κινηματογραφικά μου βήματα. Φίλοι μπορεί να μην ήμασταν, όμως τον θαύμαζα πάρα πολύ
Πώς σας δόθηκε αυτός ο ρόλος;
Ήδη συνεργαζόμασταν με τον Κώστα Καραγιάννη. Μάλιστα, με τον Λάμπρο είχαμε παίξει πολύ νωρίτερα στον κινηματογράφο. Μου είχε δώσει κάποια μικρά ρολάκια, με τα οποία είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πλευρό του. Τις πρώτες μου εμφανίσεις τις έκανα δίπλα του. Αργότερα, το 1981 κάναμε και αυτή την ταινία. Και βέβαια έχουμε συνεργαστεί και στο θέατρο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Κώστας Καραγιάννης πώς ήταν ως σκηνοθέτης;
Τον Καραγιάννη θα τον θυμάμαι μέχρι να πεθάνω. Ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του και ήταν υπέροχος άνθρωπος. Ήταν ευχαρίστηση να δουλεύεις μαζί του. Όταν δουλεύαμε, ήμασταν αφοσιωμένοι στη δουλειά μας. Έχω πολλά να θυμάμαι από αυτό το ταλαντούχο άτομο.
Τα γυρίσματα πού έλαβαν χώρα και πόσες μέρες διήρκησαν;
Τα γυρίσματα έγιναν στο στούντιο Άλφα, στα Μελίσσια. Εκεί που βρίσκεται τώρα το MEGA. Τα δικά μου γυρίσματα δεν χρειάστηκαν πολλές μέρες. Σε ό,τι αφορά τα γυρίσματα των άλλων, δεν ξέρω. Μπορεί και ένας-δύο μήνες. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά, είναι ότι ο ύπνος ήταν ανύπαρκτος τότε για μένα. Δεν είχε «κοιμάμαι», παρά μόνον «δουλεύω. Ξυπνούσαμε πάρα πολύ νωρίς. Επτά – επτάμισι έπρεπε να είχες ξυπνήσει. Για να μην πω ότι θα έπρεπε ήδη να βρίσκεσαι καθ’ οδόν. Ζούσα γι’ αυτό και δεν δυσανασχέτησα ποτέ.
Ποια αίσθηση σας έχει αφήσει το γεγονός ότι δουλέψατε με τη Μάρω Κοντού;
Η Μάρω Κοντού είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος. Μία αρχοντογυναίκα όπως την γνωρίζουμε. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από εκείνη. Ήταν συνεπής στη δουλειά της. Μία Κυρία του θεάτρου! Είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και ήρθαμε πιο κοντά, καθώς κάναμε θέατρο και περιοδείες μαζί. Ξέρετε όταν κάποιοι άνθρωποι συναντιούνται σε μια περιοδεία, γίνονται οικογένεια. Ήμασταν από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί. Μαζί στο θέατρο, στο ξενοδοχείο, στη διαδρομή! Δεν έχω να θυμάμαι κάτι άσχημο από τη Μάρω.
Δουλέψατε με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για εκείνον;
Ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος αδιαμφισβήτητα και εξαιρετικός συνεργάτης. Ήταν πολύ σοβαρός, σωστός και ακριβής στη δουλειά του. Του άρεσε να γίνονται όλα σωστά. Δεν υπήρχε πλάκα όταν δουλεύαμε. Θα κάναμε και το διάλειμμά μας, αλλά ουδεμία σχέση είχε με το προφίλ του «γλεντζέ». Ήταν κύριος! Όπου θεωρούσε ότι μπορεί να απλώσει το χέρι του, το έκανε. Δεν ήταν φειδωλός στο να δώσει την ευκαιρία σε κάποιον, αρκεί να πίστευε στο ταλέντο του.
Μάλιστα, η ταινία αυτή ήταν η τελευταία του. Πώς ήταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Ο Λάμπρος είχε αρρωστήσει και επανήλθε στη δουλειά, κάνοντας αυτήν την ταινία. Αργότερα, αρρώστησε ξανά και δεν επανήλθε. Ήταν πολύ κουρασμένος εκείνο τον καιρό. Όμως αυτό που μου έκανε πραγματικά εντύπωση, ήταν ο αξιοθαύμαστος τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την κατάσταση, ενώ βρισκόταν στην ανάρρωση. Δεν τον άκουσα ποτέ να δυσανασχετήσει, όταν έπρεπε να γυρίσει και δύο και τρεις φορές μια σκηνή. Ήταν άριστος επαγγελματίας και τελειομανής.
Ταξιδεύοντας από το σήμερα στο χθες, ποιες εικόνες θυμάστε από τα γυρίσματα της ταινίας.
Θυμάμαι τα γυρίσματα στο Κάβο Ντόρο. Ο Λάμπρος έπρεπε να κατεβαίνει μαζί με τον Τόνι μια σκάλα και εμείς τον συναντούσαμε στη ρεσεψιόν. Ο Λάμπρος ήθελε να κατεβαίνει τη σκάλα με την ίδια χάρη και άνεση που είχε πιο παλιά. Για να μπορέσει, εν μέρει, να καλύψει λίγο αυτή τη δυσκολία του, καθώς δεν τα κατάφερνε όπως θα ‘θελε, έβαλε μπροστά του τον Τόνι. Η σκηνή γυρίστηκε τρεις-τέσσερις φορές, μέχρι να βγάλει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πώς αισθάνεστε, μετά το πέρασμα του χρόνου, που συνεργαστήκατε με τόσο σημαντικά ονόματα;
Επειδή ξεκίνησα πολύ μικρή τη δουλειά και μου δόθηκε η ευκαιρία να συνυπάρξω με αυτά τα ιερά τέρατα, ένιωθα δέος. Τους σεβόμουν πολύ. Κάνοντας το σκίτσο των ανθρώπων αυτών, όπως η Μάρω Κοντού, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ξυπνάω μνήμες και εκφράζω τα συναισθήματά μου. Είναι άνθρωποι ξεχωριστοί και θα παραμείνουν ξεχωριστοί στο βάθος των αιώνων και η συναισθηματική φόρτιση είναι τεράστια, όταν μιλάω γι’ αυτούς.
