Θεσσαλονίκη: Νέες εικόνες ντροπής στο ΕΠΑΛ Ευόσμου με τους δημοσιογράφους στο στόχαστρο

Η κατάληψη στο ΕΠΑΛ Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη συνεχίζεται και οι εικόνες που προκαλούν ανησυχία διαδέχονται η μία την άλλη. Δημοσιογράφος που βρέθηκε περικυκλωμένη, περιγράφει τις στιγμές τρόμου που έζησε…

Για δεύτερη ημέρα συνεχίζεται η κατάληψη στο 1ο ΕΠΑΛ Ευόσμου, στη δυτική Θεσσαλονίκη. Μαυροφορεμένοι και κουκουλοφόροι συνεχίζουν να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι από τα κάγκελα του σχολείου, ενώ οι καθηγητές βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από αυτό, χωρίς να πλησιάζουν.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι νεαροί φέρονται να εκτοξεύουν κροτίδες στον δρόμο, χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο το σχολείο. Μάλιστα, έγινε και χρήση καπνογόνου, ενώ, οι συγκεντρωμένοι ανήρτησαν και πανό, το οποίο αναγράφει χαρακτηριστικά: «θέλουμε σχολεία ελληνικά, Ελλάς ή τέφρα».

Σημειώνεται πως παρόλο που το κλίμα είναι τεταμένο, ούτε σήμερα υπάρχει αστυνομική παρουσία περιμετρικά του σχολείου. Με τις εικόνες ντροπής που εκτυλίσσονται να προβληματίζουν τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής…

Χθες οι δράστες έφτασαν στο σημείο να προπηλακίσουν δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ. Η Ελίνα Τουκουσμπαλίδου δημοσιογράφος του thesstoday.gr, περιγράφει τα όσα έζησε όταν ξαφνικά βρέθηκε στο στόχαστρο των δραστών: «Παιδιά με κουκούλες, μπαλακλάβες, κράνη και μάσκες ξεκίνησαν να με προπηλακίζουν, να φωνάζουν «τι τράβηξες π@@@@να», «η κα@@@λα έβγαλε βίντεο» και αφού γύρισα και τους απάντησα πως δεν έχω βγάλει βίντεο, ξεκίνησα να κατεβαίνω για να βρω ένα πιο ασφαλές μέρος. Όσο κατέβαινα οι ύβρεις κλιμακώνονταν, τα άτομα που ήταν έξω απ΄το σχολείο με ακολουθούσαν και όσο με πλησίαζαν συσπείρωναν κι άλλους για να έρθουν προς το μέρος μου.

«Δείξε μας τι τράβηξες», «σβήσε τα βίντεο», «φέρε εδώ το κινητό να δούμε». Άτομα μου φωνάζουν, με πιάνουν, με σπρώχνουν, με τραβολογάνε. «Δε θα σε χτυπήσουμε, δεν θα σε πειράξουμε», λέει ένας. «Και γιατί μου πετάξατε μπουκάλι και πέτρα άμα δεν θέλετε να με πειράξετε;», φώναξα εγώ μέσα στην απόγνωση και στον τρόμο. Ο συνάδελφος όλη εκείνη την ώρα διατηρεί την ψυχραιμία του και προσπαθεί να τους εμποδίσει να πέσουν πάνω μου. «Αφήστε την κοπέλα!». Νιώθω πως τρέμει όλο το σώμα μου και πως θα λιποθυμήσω. «Κράτα καλά το κινητό, μη αφήσεις να στο πάρουν», σκέφτομαι συνέχεια. Ένα κορίτσι γύρω στα 17 ουρλιάζει εναντίον μου. Σκεφτόμουν πως κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει. Απελπισία. Εκείνα τα λεπτά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.»