Τα πρώτα λεπτά, οι πρώτες ώρες της ιταλικής εισβολής το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, οι ημέρες που ακολούθησαν, γράφτηκαν με ανεξίτηλα γράμματα για τα χωριά της Ηπείρου, στην ελληνοαλβανική μεθόριο.
Σε βιβλίο της Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, αποτυπώνεται μία ζοφερή κατάσταση που έζησαν οι κάτοικοι των χωριών από την εχθρική συμπεριφορά των εισβολέων. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται αναλυτικά στο βιβλίο, είναι όσα κατέγραψε η ειδική επιτροπή που συστάθηκε την 31η Μαΐου του 1945 με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, σε ένα οδοιπορικό στα χωριά της Ηπείρου τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Οι μνήμες ήταν νωπές. Οι πληγές δεν είχαν κλείσει.
Οι κάτοικοι των χωριών της Κόνιτσας, έζησαν λεπτό προς λεπτό το Έπος του 1940. Περίμεναν την εισβολή. Κάποιοι κρύφτηκαν στα δάση ή ακολούθησαν τα μονοπάτια για να φτάσουν στα Ζαγοροχώρια. Άφησαν τα σπίτια τους, τα υπάρχοντα τους, τα ζώα τους βορά στα χέρια των κατακτητών. Όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν έζησαν εφιάλτη και απήχθησαν ως όμηροι κατά την υποχώρηση των ιταλικών στρατευμάτων μετά την μεγάλη ελληνική αντεπίθεση. Η κωμόπολη της Κόνιτσας και τα 26 χωριά της, δοκιμάστηκαν. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις κάποιων χωριών, τα οποία αναφέρονται στην Έκθεση με τα ονόματα που είχαν πριν το 1953.
Την 28η Οκτωβρίου 1940 οι Ιταλοί οδηγούμενοι υπό Αλβανών, εισέβαλαν στην Στράτσιανη, όπου και παρέμειναν για 3 ημέρας λεηλατώντας. Την 11η Νοεμβρίου, το χωριό βομβαρδίστηκε από ιταλικά αεροπλάνα, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 8 άτομα, 7 να πληγωθούν, ενώ καταστράφηκαν 7 σπίτια και το Σχολείο. Ζημιές υπέστησαν 28 οικίες και 2 καταστήματα. Κατά το διάστημα της παραμονής τους στην Στράτσιανη, τον Μάιον του 1943, οι Ιταλοί «εφέρθησαν βαναύσως κατά του πληθυσμού, εκ του δαρμού δε απεβίωσεν ο Γεώργιος Πανούσης. Δύο κάτοικοι του χωριού απήχθησαν ως όμηροι, επιστρέψαντες μετά εξάμηνον, εξ Ιταλίας».
Κατά την εισβολή οι Ιταλοί βομβάρδισαν το χωριό και κατέστρεψαν 10 οικίες. «Ενισχυμένοι δε από Αλβανούς ατάκτους προέβησαν εις διαρπαγάς. 1500 αιγοπρόβατα,15 αροτριώντα βώδια και 17 ίπποι και ημίονοι απήχθησαν εις Αλβανίαν». Κατά την υποχώρηση οι Ιταλοί παρέλαβαν 6 ομήρους οι οποίοι επέστρεψαν μετά από 6 μήνες.
Την 8η Νοεμβρίου 1940 οι Ιταλοί υποχωρούντες συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους και τους μετέφεραν στο Σχολείο. Εκεί τους κράτησαν για 10 ημέρες. Στο διάστημα αυτό, έκαναν λεηλασία του χωριού. Καθώς πλησίαζε ο Ελληνικός Στρατός, άφησαν ελεύθερους τους περισσότερους, όμως πήραν μαζί τους 42 ομήρους και πυρπόλησαν 12 σπίτια. Από τους απαχθέντες ομήρους, απεβίωσαν η Βασιλική Σταύρου και ο Απόστολος Τσάμης.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163