Ο Πελέ (Pele)“έφυγε” σε ηλικία 82 ετών, έχοντας αφήσει ένα τεράστιο “αποτύπωμα” στον χώρο του ποδοσφαίρου. Όπως όμως όλοι οι μεγάλοι αθλητές, ο Βραζιλιάνος είχε τους επικριτές του, για συγκεκριμένα πράγματα που έκανε… ή όχι.
Ο Πελέ (Pele) κατάφερε να καθίσει στο “θρόνο” του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και να γράψει για πάντα το όνομα του με.. χρυσά γράμματα, στα βιβλία της Ιστορίας. Όπως όλοι οι “μεγάλοι” αθλητές, είχε μεγάλους θαυμαστές, αλλά πολέμιους.
Έβαλε στην… τροπαιοθήκή του τους τίτλους “Ποδοσφαιριστής του Αιώνα” από τη FIFA, “Αθλητής του Αιώνα” από την Ολυμπιακή Επιτροπή και είναι μέλος του ποδοσφαιρικού Hall of Fame. To 1999 εξελέγη Ποδοσφαιριστής του Aιώνα μετά από ψηφοφορία των νικητών (1956-1999) της Χρυσής Μπάλας του περιοδικού France Football.
Το 2000, σε παγκόσμια δημοσκόπηση της FIFA στο Διαδίκτυο με το ερώτημα ποιος είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ήρθε δεύτερος με 18%, πρώτος με 53,60% ήρθε ο Μαραντόνα, ενώ αντίθετα, στην ψηφοφορία της FIFA “Football family” και των αναγνωστών του περιοδικού FIFA Magazine ο Πελέ ήρθε πρώτος με 72% των ψήφων.Στην ψηφοφορία των ειδικών αθλητικογράφων, ο Πελέ ήρθε πρώτος με 1.705 βαθμούς και δεύτερος ήρθε ο Γιόχαν Κρόιφ με 1.303. Σε ψηφοφορία στην Βραζιλία για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του αιώνα ήρθε πρώτος, με δεύτερο τον Γκαρίντσα.
Δεν αγωνίστηκε στα “δυνατά” ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο έγινε το σημείο σύγκρισης για όλους όσους ακολούθησαν. Σαν τον Πελέ… κανένας, φώναζαν οι fans του θρυλικού Βραζιλιάνου, την ώρα που ο “αντίλογος” αναφερόταν σε συγκεκριμένα πράγματα που το “μαύρο μαργαριτάρι” έκανε ή απέφευγε να κάνει.
Το βασικό επιχείρημα όσων αμφισβήτησαν την πρωτοκαθεδρία του είναι ότι δεν έπαιξε ποτέ σε ευρωπαϊκή ομάδα, όπου ο συντελεστής δυσκολίας είναι υψηλότερος σε σχέση με το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα.
Παρά τις πιέσεις που ασκούσαν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης για να τον αποκτήσουν, ο Πελέ παρέμεινε στη Σάντος 19 χρόνια λόγω της μεγάλης του αγάπης για την ομάδα, αλλά και λόγω της απαγόρευσης που ασκούσε η κυβέρνηση της χώρας, μιας και ο πρόεδρός της Ζάνιο Κουάδρος το 1961 τον κήρυξε «εθνικό θησαυρό», για να τον εμποδίσει να φύγει.
Σε αντίθεση με τον Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Πελέ δεν το.. κούνησε από την Σάντος, μέχρι τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, όταν και πήγε στην Κόσμος. Μόνο σε φιλικά αντιμετώπισε κάποιες μεγάλες ομάδες από την Ευρώπη.
Τον κατηγόρησαν για φιλοχρήματο και για.. δημόσιες σχέσεις
Ο Πελέ δεν ενδιαφερόταν μόνο να βγάζει μια καλή εικόνα, αλλά και να την εκμεταλλευτεί σωστά, προκειμένου να συνεχίσει να βγάζει χρήματα και μετά το τέλος της καριέρας του. Ο Βραζιλιάνος μύθος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου συνεργάστηκε με αρκετές εταιρίες (Procter & Gamble, Santander, Volkswagen, Hublot, Emirates, Carrefour, Subway) αλλά αυτή που έμεινε στο μυαλό όλων ήταν αυτή με την MasterCard.
Άλλωστε, από αυτές τις συμφωνίες έφτιαξε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του (υπολογίζεται κοντά στα 100 εκατ. δολάρια). Να αναφέρουμε ότι στα χρόνια του στη Σάντος δεν έγινε ακριβώς πολυεκατομμυριούχος από το συμβόλαιό του, αλλά τα τρία χρόνια που πέρασε στην Κόσμος της Νέας Υόρκης του απέφεραν όχι λιγότερα από 6 εκατ. δολάρια.
Ο Πελέ κατηγορήθηκε πολλές φορές ως φιλοχρήματος και πως εξαργύρωνε τη δημοφιλία του, διαφημίζοντας πολυεθνικές και στηρίζοντας τη “βιομηχανία” της FIFA. Τον κατηγόρησαν για… γρανάζι του ποδοσφαιρικού συστήματος, που δεν δέχεται να τσαλακώσει την εικόνα του και να προβάλει αντιστάσεις.
Οι διαφημίσεις που έκανε για την Mastercard στο Μουντιάλ των ΗΠΑ (1994) πλήγωσαν αρκετές φορές τους θαυμαστές του.
Μεγάλη “μαχαιριά” όμως ήταν και η εικόνα του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ, με μια γραβάτα που έμοιαζε με την αστερόεσσα (σ.σ. η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής). Η σύγκριση με τον πάντα αντιδραστικό και επαναστατικό, Ντιέγκο Μαραντόνα, ήταν αυτή που τις περισσότερες φορές έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163