Κατερίνα Καραβάτου: Η περσινή χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη για μένα

Όλα όσα εξομολογήθηκε η Κατερίνα Καραβάτου, λίγο πριν επιστρέψει τηλεοπτικά!

Από καρδιάς αναφέρθηκε η Κατερίνα Καραβάτου στις δυσκολίες που αντιμετώπισε την περσινή χρονιά, καθώς και το διάστημα της τηλεοπτικής της απουσίας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Hello και τη δημοσιογράφο Μαρία Κολλιάτσα.

Πόσο διάστημα έμεινες εκτός τηλεόρασης;

Τέσσερις μήνες.

Πολύ μικρό διάστημα. Πρόλαβες να ξεκουραστείς, να ηρεμήσεις και να χαλαρώσεις;

Ακόμα και οι τέσσερις μήνες είναι ένα ικανό διάστημα για να αποστασιοποιηθεί κάποιος. Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μια γόνιμη περίοδος και σχεδόν αναγκαία. Καμιά φορά συμβαίνουν πράγματα που στην αρχή φαίνεται να είναι πολύ δύσκολα ή δυσάρεστα.

Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις στο πως θα δεις αυτό που συμβαίνει. Αποφάσισα να ακολουθήσω τη ροή των πραγμάτων και τελικά ήταν πολύ σωστό που δεν έγιναν καινούργια επαγγελματικά βήματα αμέσως μετά. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να δω την κατάσταση λίγο πιο καθαρά. Να είμαι πολύ κοντά στα παιδιά μου, έπειται από πολλές απώλειες που έχουμε ζήσει. Να ξεκινήσουν με φόρα το σχολείο, η Αέλια την έκτη δημοτικού και ο Αρίωνας την πρώτη – και θα ήθελα να συνεχίσω να είμαι δίπλα τους με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Διαπιστώνω καθημερινά ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Η δουλειά σας είναι πολύ δύσκολη. Καλύπτει σχεδόν όλο το 24ωρο. Δεν είναι μόνο οι ώρες της εκπομπής. Είναι τα μετά, είναι τα πριν, είναι τα τηλέφωνα όλη την μέρα. Τα άγχη, τα νούμερα τηλεθέασης, είναι πολλά… Πόσο μάλλον όταν έχεις και δυο παιδιά που μεγαλώνεις μόνη σου. Έχω την αίσθηση όμως ότι στην περίπτωση σου ήρθαν και όλα μαζεμένα.

Δεν λες τίποτα! Η περσινή χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη για μένα.

Που βρίσκει κάποιος το ψυχικό σθένος για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα;

Εγώ πήρα όση βοήθεια μπορούσα από τους ανθρώπους που βρίσκονταν γύρω μου. Έχω ανθρώπους οι οποίοι με αγαπούν κι αυτό πάντα βοηθά. Κατέφυγα όμως και σε ειδικό για να μπορέσω να βρω τον τρόπο. Όπως μου είπε η ειδικός που επισκεπτόμουν κάθε εβδομάδα, «όταν κάποιος χάνει την μητέρα του, εκείνη η περίοδος είναι στην πραγματικότητα η ενηλικίωση του».

Κι εγώ το βίωσα ακριβώς έτσι. Έπρεπε να ανακαλύψω πολλές και διαφορετικές ισορροπίες – με τα παιδιά μου, με τη δουλειά μου, με το διαζύγιο μου. Ήταν μια πολύ έντονη περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας αισθανόμουν να βρίσκομαι στη μέση και κάποιος να μου τραβά το ένα χέρι από τη μία πλευρά και άλλος από την άλλη. Ένιωθα ότι δεν προλάβαινα να αντιμετωπίζω αυτά που έρχονταν. Όλα όμως έφτιαξαν με την πάροδο του χρόνου.

Οι απώλειες μπορεί να μην ξεπερνιούνται – όταν φτάσαμε στα Χανιά για τις διακοπές μας, το πρώτο που είπα ήταν να τηλεφωνήσω στη μητέρα μου για να την ενημερώσω ότι όλα πήγαν καλά με το ταξίδι -, όμως βρίσκουμε τα πατήματα μας και προσπαθούμε διαρκώς να συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί. Αντλούμε δύναμη από όλα αυτά που συνεχίζουμε να έχουμε. Ευτυχώς, για μένα, η Αέλια και ο Αρίωνας ήταν αυτή η δύναμη. Είναι πολύ καλά παιδιά, έχουν τρομερή συνέπεια και απίστευτη ενσυναίσθηση. Με καταλαβαίνουν πολύ. Οι τρεις μας έχουμε χτίσει μια πολύ δυνατή ομάδα, φυσικά με τη βοήθεια και του μπαμπά.