Πτώση Canadair στην Κάρυστο: Συγκινεί φίλος του Χρήστου Μουλά

Συγκινούν τα λόγια ενός συμμαθητή και φίλου του Χρήστου Μουλά, του πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας που έχασε τη ζωή του στην πτώση του Canadair CL-215 στην Κάρυστο την περασμένη Τρίτη (25.7.2023). Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή (28.7.2023) στα Χανιά.

Ο κ. Χρήστος Βλαμάκης, συμμαθητής και φίλος του πιλότου που έχασε τη ζωή του στην πτώση του Canadair CL-215 στην Κάρυστο, Χρήστου Μουλά, έστειλε μια επιστολή στο zarpanews.gr και σε αυτή μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον 34χρονο, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ξεχάσει ποτέ.

«Έχεις πάψει να είσαι θνητός», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Βλαμάκης στην επιστολή του για τον Χρήστο Μουλά, χαρακτηρίζοντάς τον «ακομπλεξάριστο και ωραίο» ενώ λέει ότι «και αρνητικό να σκεφτώ για σένα, ποτέ δεν βρήκα, όσο κι αν προσπάθησα – και κανείς δεν θα βρει».

Αναλυτικά όσα έγραψε στην επιστολή του για τον Χρήστο Μουλά:

«Αποχαιρετώντας έναν αθάνατο!

Φιλαράκο μου καλέ και συμμαθητή μου. Η πρώτη σκέψη ήταν πως ήσουν εσύ – μόλις είδα τα πλάνα στις ειδήσεις. Δεν ξέρω γιατί. Άλλωστε μόνο κάποιος πολύ γενναίος και ανδρείος θα τα έδινε όλα. Μόνο κάποιος άνθρωπος με θυσία. Και εσύ την είχες πάντοτε. Και είμαι σίγουρος πως δεν φοβόσουν τίποτα. Ότι και αυτό το σενάριο θα το είχες ως πολύ πιθανό μέσα σου – του να φύγεις με κάποιον τέτοιο τρόπο. Ήσουν πάντοτε πολύ ανδρείος!

Τι να θυμηθώ; Από την ανένδοτη στάση σου στο να πληρώσεις τον λογαριασμό, επειδή εμείς παίρναμε λιγότερα; Από το χαμόγελο σου και το γέλιο σου; Από τις στιγμές που δεν συμπληρώναμε τις ομάδες στο σχολείο (για τα πρωταθλήματα Λυκείου)- και πηγαίναμε τα ίδια αγόρια να στελεχώσουμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και γινόμασταν περίγελος; Και στις συντριβές με χαμόγελο ήσουν. Και όταν σε πείραζαν, δεκτικός ήσουν. Ακομπλεξάριστος και ωραίος.

Και κάτι αρνητικό να σκεφτώ για σένα, ποτέ δεν βρήκα, όσο κι αν προσπάθησα – και κανείς δεν θα βρει. Και καλόκαρδος ήσουν και δοτικός ήσουν, και πανέξυπνος ήσουν, και ταπεινός ήσουν και σίγουρα αυτό θα πικραίνει ακόμα περισσότερο τους δικούς σου. Να χάνουν ένα τόσο άξιο παιδί.

Μπορεί με τον καιρό να χαθήκαμε, όμως άνθρωποι σαν και εσένα – ακόμα και 100 χρόνια να περάσουν – το χαμόγελο τους, η ευγένεια και το καθαρό πρόσωπο τους δεν ξεθωριάζουν.

Χρήστο, έχεις πάψει να είσαι θνητός! Κανείς δεν θα ξεχάσει και κανείς δεν θα σταματήσει να σε μνημονεύει. Υπόσχομαι να μην σε ξεχάσω. Περήφανος που ήμουν φίλος σου. Πραγματικά, πολύ περήφανος… Ο άγιος Τριαδικός Θεός να σε αναπαύσει».