Για την καθημερινότητά της, την κόρη της και φυσικά τη δουλειά της μίλησε σήμερα (01.12.2023) η Ράνια Τζίμα στην εκπομπή «Πάμε Δανάη».
Η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων αρνήθηκε τον χαρακτηρισμό «επαναστάτρια», εξήγησε γιατί δεν… πήραν τα μυαλά της αέρα και δεν έκρυψε ότι της αρέσει να τη σταματά ο κόσμος και να της μιλά. «Δεν μπορώ τη γκρίνια με πόδια» τόνισε η Ράνια Τζίμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Ράνια Τζίμα βρέθηκε καλεσμένη στο «Πάμε Δανάη» και μίλησε για την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA, τις προκλησεις στο επάγγελμα αλλά και για την ζωή της.
Σε ερώτηση πόσο εύκολο είναι να ισορροπεί στο δελτίο και στην καθημερινότητα, η γνωστή δημοσιογράφος είπε: «είναι όλα θέμα διαχείρισης και παίζει ρόλο πότε σου έρχονται τα πράγματα. Δελτία κάνω 3 χρόνια, κεντρικό δελτίο κάνω 2 χρόνια. Αυτό μου ήρθε σε μεγάλη ηλικία, είναι δύσκολο να “σαλέψεις” σε αυτή την ηλικία.
Η δουλειά για μένα, εκτός από το ότι είναι πολλές ώρες, είναι ένα παράθυρο. Μπαίνω σε έναν άλλον κόσμο και μόλις τελειώνει κλείνω τον διακόπτη και συνεχίζω τη ζωή μου. Δεν έχει καμία διαφορά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αποκάλυψε ότι «κάνω αυτοκριτική κάθε μέρα. Βρίσκω λάθη μου καθημερινά, αλλά δεν νομίζω ότι έχω αδικήσει ποτέ κανέναν από τους συνομιλητές μου. Μήπως για πολλά χρόνια ήμασταν ανεκτικοί και τώρα ξαφνικά που γίνονται “κανονικές” ερωτήσεις, μας φαίνεται κάτι φοβερό;
Ο κόσμος έχει απαιτήσεις, και από εμάς πρέπει να έχει απαιτήσεις, είμαστε εκεί για τον κόσμο και όχι για τους εαυτούς μας. Έχω βρει λάθη σε διατυπώσεις μου, σε θέματα διαχείρισης εσωτερικής ισορροπίας. Αυτά που έπρεπε να ερωτηθούν και να απαντηθούν ήταν μια χαρά».
Για τις αντιδράσεις του κόσμου στο δρόμο, είπε: «Με σταματούν στον δρόμο και μου αρέσει πολύ που με σταματούν κυρίως γυναίκες. Οι 8 στις 10 είναι γυναίκες. Είμαι χαρούμενη με αυτό. Είναι ακόμη πιο γλυκό όταν μπορεί να μου πουν “σε βλέπει ο άντρας μου”. Είναι σημαντικό γιατί σημαίνει ότι αυτή η γυναίκα δεν έχει την αίσθηση του ανταγωνισμού. Και νέα παιδιά με σταματούν. Αν καταφέρουμε να επαναφέρουμε έστω και έναν άνθρωπο να έρθει λίγο πιο κοντά στο να βλέπει ειδήσεις, θα είναι μεγάλη χαρά για μένα»,.
Για τη στάση πολιτικών ή δημοσιογράφων σε ζητήματα ισότητας, η Ράνια Τζίμα είπε: «Προφανώς υπάρχουν ανισορροπίες. Πρώτα από όλα η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική είναι πάρα πολύ χαμηλή, πόσες γυναίκες είναι σε θέσεις – κλειδιά. Δεν είναι θέμα αριθμών είναι θέμα ουσίας. Σε μία συζήτηση μεταξύ 2 δημοσιογράφων και ενός πολιτικού, το βλέμμα του πολιτικού πάει στον άντρα δημοσιογράφο. Στην δική μας δουλειά, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν οικονομικές ανισότητες, έχει να κάνει με την εμπειρία και με πολλά άλλα πράγματα, δεν υπάρχει αυτό με το φύλο».
Το πιο δύσκολο πράγμα στη δουλειά της είναι: «η έκθεση θέλει μεγάλη διαχείριση. Θέλει να είσαι στέρεος μέσα σου, με καλές σχέσεις γύρω σου και τα πόδια σου γειωμένη στη γη. Η κόρη μου δεν καταλαβαίνει ακόμα πολλά, ζει απλά και κανονικά όπως θα έπρεπε να ζει. Και οι φίλοι μου με βοηθούν πολύ.
Υπάρχουν και “κανονικοί” δημοσιογράφοι που ζουν και παλεύουν για την καθημερινότητά τους. Υπάρχουν και οι “τζαζ”, που έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Πρέπει να βλέπεις και την άλλη πλευρά, δεν μπορείς να καλύψεις την καθημερινότητα ενός ανθρώπου, και να έχεις αποκοπεί και να ζεις μόνο πλουσιοπάροχα».
Κατά την ίδια, ο όρος «επαναστάτρια» δεν της ταιριάζει: «δεν είμαι επαναστάτρια. Αισθάνομαι ότι είμαι συντηρητική, ότι υποχωρώ πολλές φορές και σε πολλά πράγματα. Σκέφτομαι πολλές φορές πράγματα που δεν απαντώ και μετά αναρωτιέμαι γιατί δεν διεκδίκησα πράγματα. Δεν είμαι καθόλου επαναστάτρια. Δεν κάνω επαναστάσεις, είμαι πολύ προσεκτική, και φοβάμαι και πολύ, και δεν μου αρέσουν τα ρίσκα, τα παίρνω αναγκαστικά πολλές φορές».
Για την γυναικεία ματαιοδοξία: «Δεν μου αρέσει που μεγαλώνω, αλλά είμαι ευγνώμων που μεγαλώνω. Κάνω γυμναστική, προσέχω περισσότερο τον τελευταίο καιρό τι τρώω, και δεν έχεις και τις ίδιες δυνατότητες στα 35 και στα 43 έτη, πρέπει να το συνειδητοποιήσεις αυτό. Είμαι στη φάση να θεωρώ δώρο ζωής το να ξυπνάω και να ανοίγω τα μάτια μου ή να περπατάω, είναι ευλογία. Προσπαθώ να ξεχάσω αρνητικά γεγονότα όταν μιλάω με την κόρη μου. Δεν έχω βρει την απόλυτη ισορροπία στο να την κάνω να προσέχει αλλά να μην γίνει φοβική. Δουλεύουμε γι’ αυτό και εγώ και ο σύζυγός μου και οι παππούδες», σημείωσε.
Και συμπλήρωσε: «Είχαμε συνήθεια να στολίζουμε με τις φίλες μου το χριστουγεννιάτικο δέντρο, και αυτό το είχε ξεκινήσει η μαμά μου. Είπα στην κόρη μου φέτος να έρθουν οι φίλες της να στολίσουμε το δέντρο. Είμαστε άνθρωποι με τα καλά και τα κακά μας, δεν υπάρχει το τέλειο, δεν το επιδιώκω και δεν το κυνηγάω. Θαυμάζω τις ατέλειες των ανθρώπων, αλλά θέλω κοντά μου αυτές που μου ταιριάζουν. Δεν μπορώ την τσιγκουνιά, είναι φρίκη, τραγωδία. Δεν μπορώ επίσης την «γκρίνια με πόδια», το ανικανοποίητο των ανθρώπων, δεν μπορώ την τοξικότητα. Στην καθημερινότητά μου είμαι ευχάριστη και εχέμυθη. Παροτρύνω τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα».
