Λυδία Φωτοπούλου: Δεν επιζητώ τη συντροφικότητα – Το φως στη ζωή μου ήρθε από το θέατρο

Μια αποκλειστική, άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!» η αγαπημένη ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου, η οποία μίλησε για τις πρόωρες απώλειες που έχει βιώσει αλλά και το ρόλο της μητέρας.

«Όταν έχασα τη μητέρα μου ήμουν 14 ετών και όταν έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή ήμουν 21. Τα χρόνια που έζησα με τον πάτερα μου ήταν χρόνια προστριβής. Δεν είχα που να σταθώ, με το θέατρο ‘κάθισαν’ μέσα μου τα πράγματα, αλλά την στιγμή που έγινε αυτό, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου.

Το σκέφτομαι με λύπη πλέον, αλλά κάπως τον ζόρισα παρόλο που εκείνος ήταν πολύ γλυκός. Όταν χάθηκε η μητέρα μου ήταν δύσκολο και για τους δύο, άλλα εγώ είχα μία ζωή μπροστά μου, ο πατέρας μου ξαναέμενε μονός καθώς χήρευε για δεύτερη φορά».

Την αλλαγή στη ζωή της την έφερε το θέατρο, όπως εξομολογείται η ίδια. «Το φως στη ζωή μου ήρθε από το θέατρο, στάθηκα τυχερή γιατί ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ανεβαίνω στη σκηνή.

Η οικογένειά μου ήταν πολύ ανοιχτή, δε θυμάμαι να ακούω στο σπίτι μας κουτσομπολιά, ποτέ δεν σκέφτηκα γιατί κάποιος κάνει κάτι. Έλεγα ότι στο θέμα της αγάπης και των επιλογών, κάποιος κάνει κάτι γιατί του αρέσει, μου ήταν πολύ φυσικό ότι κάποιος κάνει κάτι που δεν το κάνω εγώ».

Για τη συντροφικότητα και τη μητρότητα, η Λυδία Φωτοπούλου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δε με ξεβόλεψε ο ρόλος μου στον ‘Τρίτο Όροφο’, παρόλο που εγώ απέκτησα ένα παιδί έχοντας μία ουσιαστικότατη σχέση στη ζωή μου, αλλά χωρίς να κάνω γάμο.

Λατρεύω το χιούμορ και την αμεσότητα του Αντώνη Καφετζόπουλου, ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω μαζί του. Έχω μεγαλώσει, δουλεύω μέσα στον κόσμο, έχω φίλους και οικογένεια, αλλά μου αρέσει στο σπίτι μου να είμαι μονή, απολαμβάνω τη χαρά της μοναχικότητας.

Δε νιώθω ότι είμαι ασυντρόφευτη στη ζωή, απλώς η συντροφικότητα είναι κάτι που δεν επιζητώ. Δεν μπορεί ο ρόλος της γιαγιάς να είναι ανώτερος από εκείνον της μητέρας.

Ήμουν 23 ετών όταν έγινα μαμά, είναι ευθύνη και φόβος το πώς θα τα καταφέρεις. Όταν έγινα μαμά έτρεχα και στη δουλειά μου, έπρεπε να αφήνω τον γιο μου με μία νταντά, αν και τα πρώτα χρονιά κύλησαν ομαλά, τα δύσκολα ήρθαν αργότερα», είπε η Λυδία Φωτοπούλου.