Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ κλείνει στις 27 Δεκεμβρίου τα 75 του χρόνια, σε μια πορεία ζωής που συνοδεύτηκε από μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες αλλά και σκοτεινά σημεία, αφού έχει κατηγορηθεί για πολλές σεξουαλικές παρενοχλήσεις.
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ μπήκε, ουσιαστικά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 τις μεγάλες οθόνες και γοήτευσε μέχρι τους σινεφίλ όλου του κόσμου.
Ξεκίνησε την καριέρα του στο θέαμα ως ηθοποιός, συνέχισε ως σκηνοθέτης και παραγωγός και εξελίχθηκε σε επιχειρηματία, ιδιοκτήτη αμπελώνων και συγγραφέας έξι βιβλίων.
Εγκληματικό παρελθόν
Το εγκληματικό παρελθόν του, η ζωώδης συμπεριφορά του και πάντα το απίστευτο ταλέντο του, θα τον βοηθήσουν να γίνει σούπερ σταρ, αλλά τα ίδια χαρακτηριστικά θα τον τραβήξουν πολλές φορές και πάλι μέσα στο «βούρκο».
Προσφάτως, βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα για ένα θλιβερό γεγονός, την αυτοκτονία της ηθοποιού Εμανουέλ Ντεμπεβέρ, που τον είχε κατηγορήσει για σεξουαλική παρενόχληση. Μια από τις πολλές για τις οποίες έχει κατηγορηθεί.
Ο 75χρονος πλέον Ζεράρ Ντεπαρντιέ έχει στο παλμαρέ του που πολλές σημαντικές ερμηνείες, η προσφορά του στον κινηματογράφο είναι σημαντικότατη. Γεννήθηκε σε μία μίζερη πόλη της κεντρικής Γαλλίας, το Σατορού, ως τρίτο παιδί από τα πέντε της πάμφτωχης οικογένειάς του, που ζούσε με κοινωνικά επιδόματα. Ο πατέρας του αλκοολικός εργάτης και η δυστυχής μητέρα του, που ήταν έτοιμη να κάνει οτιδήποτε για να μην γεννηθεί ο μικρός Ζεράρ, άφησαν τη διαπαιδαγώγησή του στους φτωχικούς δρόμους, που ζούσαν κακοποιοί, αλήτες και πόρνες.
Από το σπίτι έφυγε σε ηλικία μόλις 13 χρόνων, για να περιπλανηθεί ως ήρωας του Μαρκ Τουέιν. Έκανε απάτες, μικροκλοπές, ενώ πολλές φορές συμμετείχε σε σύληση τάφων και αρπαγή χρυσαφικών, ενώ όταν κατάλαβε ότι είχε «πέραση» στους ομοφυλόφιλους τους πουλούσε τις «υπηρεσίες» του και πολλές φορές τους ξυλοκοπούσε κλέβοντάς τους. Ο Μάης του ’68 για τον Ντεπαρντιέ δεν είχε τίποτα το ηρωικό, καθώς ήταν ακόμη μία ευκαιρία για να βγάλει εύκολα χρήματα, κλέβοντας πορτοφόλια και άλλα πολύτιμα αντικείμενα από τους διαδηλωτές που κοιμόντουσαν στους δρόμους.
Το έγκλημα, ο αλκοολισμός η αρχή της καριέρας
Φυσικά, το πάθος για το ποτό το απέκτησε από τα νιάτα του, ενώ ο ισχυρισμός του ότι έπινε πάνω από δέκα μπουκάλια κρασί τη μέρα, μπορεί να φαντάζει απίστευτος, αλλά όχι για όσους τον γνωρίζουν από κοντά. Όπως είχε αποκαλύψει, το πάθος τού ποτού προέκυψε από τις φοβίες που είχε και την εμμονή με τους θορύβους που κάνει το τεράστιο σώμα του, από τον χτύπο της καρδιάς μέχρι τον ήχο των κλειδώσεων. Μία φοβία που μπορούσε να τον τρελάνει. «Δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν είμαι τελείως μεθυσμένος», είχε πει κάποια στιγμή.
Την εποχή που βρισκόταν με το ένα πόδι στο μικροέγκλημα, με το άλλο πατούσε το θεατρικό σανίδι, μαθαίνοντας τη δραματική τέχνη στο Παρίσι. Η εμφάνισή του δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και θα αρχίσει κάποιες εμφανίσεις στο σινεμά, αλλά το 1974 θα ξεχωρίσει πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Μπερτράν Μπλιε «Ο Χορός των Διεφθαρμένων», με την οποία θα ανοίξει ο δρόμος της καταξίωσης και μιας ζηλευτής καριέρας.
Οι συνεργασίες του με τους Φρανσουά Τριφό, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Μάρκο Φερέρι, Αντρέι Βάιντα, Πίτερ Γουέαρ, αλλά και εμβληματικοί ρόλοι, τον έφτασαν πολύ ψηλά, αν και για τους νεώτερους λάτρεις του θα είναι πάντα ο καλοκάγαθος γίγαντας Οβελίξ.
Συνοπτικά, από τις ερμηνείες του σε πάνω από 200 ταινίες, θα αποκομίσει το αργυρό βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, για τον ρόλο του στο αστυνομικό δράμα «Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών», θα προταθεί για το Όσκαρ για το φιλμ «Σιρανό Ντε Μπερζεράκ», αλλά θα κατακτήσει το βραβείο Σεζάρ και το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού στις Κάννες. Επίσης, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για την «Πράσινη Κάρτα», ενώ το 1996 θα στεφθεί Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και το 1997 θα λάβει το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για την προσφορά του στο σινεμά.
Σύμβολο της Γαλλίας
Ωστόσο, αυτή η επιτυχία του, τα πλούτη που θα αποκτήσει, θα τον βάλουν σε νέες περιπέτειες, αφού η αχαλίνωτη προσωπικότητά του, θα τον κάνει να απαρνηθεί τη γαλλική υπηκοότητα, λόγω της υπερφορολόγησης και θα στραφεί στη Ρωσία και τον καλύτερο φίλο του, τον Βλαντιμίρ Πούτιν, απ’ τον οποίο θα λάβει τιμητική υπηκοότητα.
Τα ξεσπάσματά του εναντίον της Γαλλίας δεν θα τον εμποδίσουν να επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, να κάνει σινεμά, τηλεόραση και ό,τι άλλο βάζει ο νους, αφού παραμένει ένα ζωντανό σύμβολο της Γαλλίας, ακόμη και όταν την περιφρονεί.
Σωρηδόν καταγγελίες για βιασμούς
Και μπορεί ο Ντεπαρντιέ να ξεφεύγει από τις παγίδες ή το νομικό σύστημα της Γαλλίας, αλλά μάλλον δύσκολα θα καθαρίσει από το τις κατηγορίες για βιασμούς δώδεκα γυναικών.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως όλα αυτά δεν ισχύουν, ωστόσο οι καταγγελίες είναι πολλές.
Σίγουρα η ζωή του θα μπορούσε να γεμίσει βιβλία, αλλά ουδείς μπορεί να προβλέψει το φινάλε του Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Ίσως μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου ή σε κάποια εξωτική χώρα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163