Πως επικράτησε ο Θ. Σκυλακάκης στη μάχη για τα τιμολόγια ρεύματος
Καλή χρονιά με υγεία! Στην πολιτική και γενικότερα στη ζωή μια πρώτη γρήγορη νίκη – επιτυχία έχει πάντα τη σημασία της, ειδικά σε επίπεδο εντυπώσεων. Κι επειδή ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θόδωρος Σκυλακάκης έχει θητεύσει εκτός από την πολιτική και στον χώρο της επικοινωνίας, είχε αντιληφθεί πλήρως ότι από τον πρώτο μήνα εφαρμογής του νέου μοντέλου με τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος θα κριθούν πολλά, τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων. Κι η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές, καθώς οι χαμηλές τιμές του φυσικού αερίου και η λειτουργία του ανταγωνισμού έφεραν χαμηλά πράσινα και μπλε (σταθερά) τιμολόγια και μια μάλλον βελούδινη μετάβαση στη νεα εποχή των τιμολογίων ρεύματος χωρίς επιδοτήσεις.
Ο Θ. Σκυλακάκης είχε επενδύσει πολλά στην πρώτη εφαρμογή του νέου μέτρου και είχε πάρει πάνω του το θέμα επικοινωνιακά και προς το παρόν τουλάχιστον δικαιώνεται και δίνει κι ανάσα και στην κυβέρνηση που φοβόταν μια νέα πίεση ακρίβειας στο μέτωπο των τιμολογίων ρεύματος. Βέβαια, το μέτρο θα κριθεί σε βάθος χρόνου κι εξαρτάται από τις διεθνείς συνθήκες και την εξοικείωση των καταναλωτών. Πάντως, η στήλη δεν μπορεί παρά να καταγράψει το γεγονός ότι ο κ. Σκυλακάκης δεν είχε και πολλή παρέα στην προσπάθεια υπεράσπισης της νέας πολιτικής για τα τιμολόγια. Κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο….
Το στοίχημα με τις μη ανταγωνιστικές χρεώσεις
Το νέο στοίχημα του Θόδωρου Σκυλακάκη είναι οι λοιπές χρεώσεις στα τιμολόγια ρεύματος που επιβαρύνουν τους καταναλωτές και ειδικά αυτές που αφορούν τα δίκτυα κι έχουν πάρει κυριολεκτικά τον ανήφορο! Οι λεγόμενες ρυθμιζόμενες χρεώσεις δικτύων εξαρτώνται από το επενδυτικό πρόγραμμα κάθε φορέα και με απόφαση της ρυθμιστικής αρχής (ΡΑΑΕΥ) καθορίζεται το ύψος της εγγυημένης απόδοσης για κάθε μονοπώλιο. Στο παρελθόν υπήρξαν αρκετές εντάσεις, καθώς οι εταιρείες δικτύων διεκδικούν υψηλές αποδόσεις, τη στιγμή που οι επενδύσεις τους θα πρέπει να αξιολογούνται με βάση τις πραγματικές ανάγκες και προτεραιότητες της ελληνικής ενεργειακής αγοράς. Υπενθυμίζεται ότι τα εν λόγω μονοπώλια αφορούν τον ΑΔΜΗΕ (με ισχυρό μέτοχο την κινεζική State Grid) και τον ΔΕΔΔΗΕ (με το 49% στην αυστραλιανή Macquarie) στην περίπτωση του ηλεκτρικού ρεύματος και τις ΔΕΣΦΑ (με μετόχους την ιταλική SNAM, κ.α.) και την ΔΕΠΑ Υποδομών (ελέγχεται πλέον από την ιταλική Italgas) στο φυσικό αέριο. Δηλαδή εταιρείες που ελέγχονται σχεδόν αποκλειστικά από ξένους μετόχους (συνήθως ξένες κρατικές εταιρείες) ή που έχουν ισχυρή μετοχική συμμετοχή ξένοι όμιλοι με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Θ. Σκυλακάκης θα πρέπει να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ανάγκη για επέκταση των δικτύων και την προστασία των καταναλωτών.
Η Πειραιώς και το μοντέλο Attica Group στην Υγεία
Τη στρατηγική που εφάρμοσε στην ακτοπλοΐα μέσω της Attica Group, την οποία χρησιμοποίησε ως όχημα συγκέντρωσης στον κλάδο με τελευταία κίνηση την εξαγορά της ΑΝΕΚ, επαναλαμβάνει η Τράπεζα Πειραιώς στην περίπτωση της υγείας, αυτή τη φορά με όχημα την «Ημιθέα» που ελέγχει το νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν». Γι’ αυτό το λόγο, τα στελέχη της υγείας θεωρούν πως θα υπάρξουν και νέες πρωτοβουλίες μετά την πρόσφατη καταρχήν συμφωνία με την αμερικανική Farallon για την Euromedica. Η συμφωνία προβλέπει πως η «Ημιθέα» θα αποκτήσει το βασικό κορμό του ομίλου Euromedica δηλαδή αφορά έξι γενικές και μαιευτικές κλινικές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Κοζάνη, ένα κέντρο αποκατάστασης στη Θεσσαλονίκη και συμμετοχές σε άλλα κέντρα αποκατάστασης και εταιρείες προμηθειών, πληροφορικής και εκμετάλλευσης ακινήτων.
Έτσι η Πειραιώς δημιουργεί το δεύτερο ισχυρότερο πόλο στην υγεία μετά την CVC που ελέγχει σειρά ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών όπως το Υγεία, το Metropolitan και το Μητέρα. Ο όμιλος της «Ημιθέας» θα απασχολεί πάνω από 2.500 εργαζομένους, διαθέτοντας περισσότερες από 1.380 κλίνες δευτεροβάθμιας φροντίδας πανελληνίως, έχοντας τη δυνατότητα να νοσηλεύει πάνω από 120.000 περιστατικά τον χρόνο και να εξυπηρετεί περισσότερα από 750.000 εξωτερικά περιστατικά στο δίκτυο των κλινικών του.
Το 2024, η χρονιά της αλήθειας και στις ασφάλειες
Το 2024 θα είναι η ώρα της αλήθειας σε πολλούς τομείς, από το Ταμείο Ανάκαμψης μέχρι τα περίφημα κοιτάσματα φυσικού αερίου σε Κρήτη και Ιόνιο. Εξελίξεις θα έχουμε, όμως, και σε άλλους τομείς όπως, για παράδειγμα, ο ασφαλιστικός κλάδος καθώς μια από τις σημαντικότερες συμφωνίες που είχαν ανακοινωθεί τα τελευταία χρόνια δεν προχωράει όπως αναμένονταν από τους αγοραστές. Μεταξύ μας, κάποιοι στην αγορά είχαν προβλέψει αυτό που έρχεται, αλλά ας αυτολογοκριθούμε για να μη δυσαρεστήσουμε κανέναν αυτές τις γιορτινές ημέρες! Σε αυτές τις βαρύγδουπες συμφωνίες, τα δισέλιδα και τρισέλιδα δελτία τύπου αποφεύγουν να αναφέρουν το βουνό από αναβλητικές αιρέσεις που συνήθως περιλαμβάνονται. Αυτές οι αναβλητικές αιρέσεις και προϋποθέσεις σπανίως αποκαλύπτονται, ακόμα και όταν μια συμφωνία αντιστραφεί και ο επενδυτής την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια αφήνοντας τον πωλητή με τον μουτζούρη!
Η 6η Μαϊου, η Motor Oil και η ΕΛΛΑΚΤΩΡ
Από τις 6 Μαϊου 2024 και μέχρι τις 6 Μαϊου 2025 η Motor Oil έχει το δικαίωμα να ενεργοποιήσει το δικαίωμα πώλησης (put option) στην Reggeborgh του ενός τετάρτου της συμμετοχής της στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ που είναι σήμερα 29,87%, στην τιμή που αγόρασε τον Μάιο του 2022, δηλαδή στα 1,75 ευρώ ανά μετοχή. Με την τιμή της ΕΛΛΑΚΤΩΡ να βρίσκεται πλέον στα επίπεδα των 2,5 ευρώ και με το ταμείο να ξεχειλίζει από τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που μαζεύτηκαν από πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, η ενεργοποίηση του put option δε φαντάζει και τόσο ρεαλιστική. Θυμίζουμε πως ο όμιλος Βαρδινογιάννη είχε αποκτήσει το 29,87% από την πλευρά Δ. Μπάκου – Γ. Καϋμενάκη στην τιμή του 1,75 ευρώ ανά μετοχή. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, πωλήθηκε η ΑΚΤΩΡ, το εμπορικό κέντρο Smart Park και πρώτη – πρώτη η δραστηριότητα στις ΑΠΕ που περνάει πλέον ολοκληρωτικά στην MORE της Motor Oil. Η τελευταία περιμένει τις επιστροφές κεφαλαίου που αναμένουν οι μέτοχοι της ΕΛΛΑΚΤΩΡ μετά τις πωλήσεις θυγατρικών.
Οι business των ιδιωτικών πανεπιστημίων και η κοινή λογική
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που όταν διαβάζουν για ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα έχουν στο μυαλό τους εικόνες με ποταμάκια, βαρκούλες, ξύλινες γέφυρες και γκαζόν που θυμίζουν περισσότερο resorts παρά χώρους εκπαίδευσης. Η σκληρή πραγματικότητα, βέβαια, είναι λίγο διαφορετική αφού για να δούμε τέτοιες εγκαταστάσεις στη χώρα μας (που δεν είναι και πολλές παγκοσμίως!) θα απαιτηθούν πολύ μεγάλες επενδύσεις οι οποίες προς το παρόν δε φαίνονται στον ορίζοντα. Ούτε θα αλλάξει η ροή της εκπαίδευσης με την έλευση των πολυδιαφημισμένων ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ακόμα και σήμερα τα δύο τρία των 14 εκατομμυρίων Αμερικανών σπουδαστών φοιτούν σε δημόσια πανεπιστήμια. Δεν συνωστίζονται στα 10 – 20 ιδιωτικά πανεπιστήμια με τα δίδακτρα των 80.000 – 100.000 δολαρίων το χρόνο που απευθύνονται στο γνωστό 1%! Για να προσγειωθούμε, το στοίχημα της κυβέρνησης είναι οι κανόνες, η ρύθμιση και ο τρόπος ελέγχου των όποιων ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα εμφανιστούν μετά την ψήφιση του νόμου, των υπουργικών αποφάσεων και των …εγκυκλίων. Για να μην παρεξηγηθούμε, είμαστε υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά τα προβλήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας δεν πρόκειται να λυθούν δια μαγείας με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163