Ο Τραμπ όπως έχει αποδείξει μέχρι σήμερα έχει μία «τακτική» στην πολιτική του, επιλέγει να «ξαφνιάζει» τους αντιπάλους του με τρόπο… επιθετικό.
Έτσι κατά πως φαίνεται ετοιμάζεται να κάνει από την επόμενη Δευτέρα όταν θα εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο και θα του φέρουν στο «Οβάλ γραφείο» να υπογράψει τα πρώτα εκτελεστικά διατάγματα της πολιτικής που θα δρομολογήσει άμεσα.
Εδώ λοιπόν βρίσκεται και η πρώτη επιθετική έκπληξη. Ανάμεσα στα δεκάδες διατάγματα που είναι ήδη έτοιμα προς υπογραφή από το επιτελείο του, πάνω πάνω στην λίστα είναι τα ενεργειακά. Ανάμεσά τους, σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτονται στην οικονομικό τύπο των ΗΠΑ, είναι και εκείνα που έχουν στόχο να υποστηρίξουν την ακόμα μεγαλύτερη επέκταση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων αφ’ ενός και αφ’ εταίρου την κατάργηση των περιορισμών της χρήσης τους στα οχήματα και τις μεταφορές.
Δεν είναι ακόμα γνωστό μέχρι πιο σημείο φτάνει αυτή η «απελευθέρωση» της χρήσης ορυκτών καυσίμων όσο αφορά τις εκπομπές διοξειδίου και μονοξειδίου του άνθρακα και των άλλων στοιχείων επιβάρυνσης της ατμόσφαιρας, αλλά ένα είναι δεδομένο, ότι ο προσανατολισμός είναι πλέον αυτός.
Στο σημείο αυτό, για εκτιμηθεί η ήδη υπάρχουσα κατάσταση με τα όσα έχει κάνει γι’ αυτό η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι συνέπειες των αλλαγών που φέρνει ο Τραμπ, πρέπει να αναφέρουμε ότι στην θητεία Μπάιντεν έχει αυξηθεί η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ κατά 40%, ενώ στην παραγωγή φυσικού αερίου οι ΗΠΑ είναι πλέον ο μεγαλύτερος παραγωγός στον πλανήτη.
Μπορεί κανείς να φανταστεί λοιπόν τι σημαίνουν τα διατάγματα που θα φτάσουν προς υπογραφή στο γραφείο του Τραμπ την Δευτέρα (20.01.2025), όσο αφορά την «πράσινη μετάβαση» στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο πλανήτη στην συνέχεια, καθώς αυτή η αλλαγή θα επηρεάζει πλέον τόσο τις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές των ΗΠΑ προς τρίτες χώρες.
Για να το πούμε με άλλα λόγια, οι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ θα πρέπει να προσαρμόσουν τόσο τις εξαγωγές τους στις ΗΠΑ όσο και τις εισαγωγές τους από τις ΗΠΑ στα νέα δεδομένα – αν δεν θέλουν να υποστούν τιμωρητικούς δασμούς – μακριά πλέον από τα στάνταρ της «πράσινης μετάβασης» και ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία και τις μεταφορές γενικά.
Ειδικά για την Ευρωζώνη στην οποία η «πράσινη μετάβαση» αποτελεί κεντρικό στρατηγικό στόχο σε όλο το φάσμα της βιομηχανικής παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων, κάθε «σχέση» με το εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ θα πρέπει να προσαρμοσθεί – δηλαδή να ανατραπεί – από τα νέα δεδομένα, εφ’ όσον θέλει να διατηρήσει τις εμπορικές συναλλαγές με τον μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο.
Αφήνουμε στην άκρη προς το παρόν το τι ακριβώς αυτό θα σημαίνει για την «κλιματική αλλαγή» όσο αφορά τις συνέπειές του. Μένουμε στο δίλλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν στις Βρυξέλλες για το τι ακριβώς θα πρέπει να κάνουν με την «πράσινη μετάβαση» και τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο πεδίο αυτό.
Προφανώς εδώ δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις, αλλά έτσι κι αλλιώς, η «πραγματικότητα» αλλάζει και συνεχίζει – με την εκλογή Τραμπ – να πιάνει στον ύπνο τους … στρατηγούς της πολιτικής στην Ενωμένη Ευρώπη. Με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο στην οικονομία όσο και στην καθημερινή ζωή των 500 εκατομμυρίων ευρωπαίων.
Αλλά ας περιμένουμε να έρθει με το καλό η Δευτέρα, να δούμε τι άλλο έχουμε να ακούσουμε από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον…
