Κι όμως, όσοι έζησαν τα γεγονότα καρφωμένοι στην τηλεόραση, τα θυμούνται σαν να ήταν χθες. Το συναίσθημα ήταν ένα: δυσπιστία. Δεν πίστευες στα μάτια και τα αυτιά σου.
Στην αρχή δεν πίστευες ότι ο μεγαλύτερος οδηγός στον κόσμο είχε βγει από την πίστα και είχε χτυπήσει στο τσιμεντένιο τοιχίο της πολύ γρήγορης στροφής Ταμπουρέλο. Μετά δεν πίστευες ότι ο Άιρτον είχε τραυματιστεί σοβαρά. Θυμάμαι ότι έλεγα μέσα μου: «Θα έχει σπάσει κανένα πόδι, αλλά αυτό θα δώσει ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο τέλος αδυνατούσες να πιστέψεις ότι ο Σένα είχε φύγει, δεν θα τον ξαναέβλεπες ποτέ πια να οδηγεί, να κάνει απίστευτους χρόνους στο qualifying, να στέκεται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το ότι το ψαλίδι της Williams είχε τρυπήσει τη ζελατίνα του κράνους του και τον είχε τραυματίσει θανάσιμα στο κεφάλι, το μάθαμε αρκετά αργότερα. Και το γιατί βγήκε από την πίστα στη στροφή Ταμπουρέλο, δεν το μάθαμε τελικά ποτέ.
Οι προληπτικοί είπαν ότι το κακό τρίτωσε μετά τον τραυματισμό του Ρούμπενς Μπαρικέλο και το θάνατο του Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ στα δοκιμαστικά. Οι σεναριολόγοι ότι έσπασε η κολόνα του τιμονιού της Williams μετά από μετατροπή για να χωράει καλύτερα ο οδηγός (το ότι «χάθηκαν» τα in–car πλάνα του συμβάντος ενίσχυαν αυτή την εκδοχή).
Όμως δεν αποδείχτηκε τίποτε και οι τεχνικοί υπεύθυνοι της Williams, Πάτρικ Χεντ και Έιντριαν Νιούι, αθωώθηκαν στα ιταλικά δικαστήρια. Έμενε λοιπόν μία μόνο εκδοχή, αυτή που δεν ήθελε κανένας να πιστέψει: ότι ο Σένα είχε κάνει οδηγικό λάθος.
Προς τα εκεί έκλινε και ο Σουμάχερ, ο πλησιέστερος αυτόπτης μάρτυς αφού ήταν ακριβώς πίσω από τη Williams του Βραζιλιάνου.
«Το μονοθέσιο του Άιρτον έδειχνε πολύ νευρικό σ’ εκείνη τη στροφή», είπε ο Γερμανός. «Το έβλεπα να πατώνει, να ακουμπάει συχνά στην άσφαλτο και στον προηγούμενο γύρο σχεδόν έχασε τον έλεγχο. Στον επόμενο γύρο, στο ίδιο σημείο, πράγματι τον έχασε. Οι πίσω ποδιές του αυτοκινήτου χτύπησαν στο έδαφος, έφυγε λίγο με το πλάι και… απλά το έχασε».
Πώς έγινε κι ο «θεός» της οδήγησης έκανε λάθος;
Πολλοί είπαν ότι οι γύροι πίσω από το safety car, μετά το ατύχημα στην εκκίνηση του αγώνα, είχαν ως αποτέλεσμα να κρυώσουν τα λάστιχα και να μειωθεί –έστω κι ελάχιστα– η απόσταση του μονοθεσίου από το έδαφος. H Williams χτύπησε κάτω, «γκελάρισε», ο Σένα άφησε το γκάζι, η αεροδυναμική πίεση μειώθηκε και ούτε ο ίδιος ο Βραζιλιάνος δεν μπόρεσε να διορθώσει την πορεία του αυτοκινήτου.
Άλλοι είπαν ότι ο Σένα απλά δεν ήταν ο εαυτός του. Ο θάνατος του Ρατσενμπέργκερ τον είχε επηρεάσει τόσο που δεν ήταν πλέον απόλυτα συγκεντρωμένος. Γενικά φαινόταν τελευταία πιο ευάλωτος σαν άνθρωπος. Πιο συναισθηματικός. Σε σημείο που να καλοδεχτεί τον άσπονδο αντίπαλό του, Αλέν Προστ (σε ρόλο τηλεσχολιαστή), με τη φράση «ο φίλος μου ο Αλέν».
Λέγεται ότι ο Σένα ένιωθε πια μόνος, χωρίς το αντίπαλο δέος, μόνος απέναντι στη νέα, ανερχόμενη γενιά των Σουμάχερ και Χάκινεν. Και η χρονιά είχε ξεκινήσει πολύ άσχημα, με δύο εγκαταλείψεις έναντι δύο νικών του νεαρού Σούμι.
«Είσαι κατά γενική ομολογία ο καλύτερος οδηγός. Τι άλλο μένει πια να αποδείξεις;», του είχε πει ο (αείμνηστος πλέον) γιατρός της F1, ο καθηγητής Σιντ Ουότκινς, σε κατ’ ιδίαν συνομιλία τους μετά το θάνατο του Ρατσενμπέργκερ. «Δεν τα παρατάς να πάμε για ψάρεμα;»
Ο Σένα δεν τα παράτησε. Και δεν έγινε απλά μύθος, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στο σκοπό στον οποίο ο Ουότκινς είχε αφιερώσει τη ζωή του: Στο να γίνει η F1 ασφαλέστερη.
Από τη μαύρη Πρωτομαγιά του 1994, δεν είχαμε πλέον άλλο θανατηφόρο ατύχημα στη Formula 1.
