“Απληστία”, λεφτά και δύναμη. Αυτές ήταν οι τρεις καθοριστικές λέξεις μίας εβδομάδας που ταρακούνησε τα θεμέλια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Στις 18 Απριλίου, 12 από τους μεγαλύτερους, πιο επιτυχημένους και οικονομικά δυνατούς συλλόγους της Ευρώπης ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να φύγουν από τις διοργανώσεις της UEFA και να δημιουργήσουν τη δική τους Super League. Αν υπήρχε σχετικό στοίχημα στη στοιχημαν για την έκβαση της υπόθεσης, η διάλυση της ESL δεν θα ήταν και τόσο μεγάλο φαβορί, με βάση το background της κίνησης.
Όταν οι φίλαθλοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται το concept του εγχειρήματος, δεν χρειάστηκε πολύ να ασκήσουν δριμύτατη κριτική σε μία κίνηση απληστίας, που είχε ως στόχο να μαζέψουν περισσότερα κεφάλαια και να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που έχουν ήδη.
Η European Super League ήθελε να εξασφαλίσει τη θέση 15 συλλόγων σε μία κλειστή λίγκα 20 ομάδων, ανεξαρτήτως από τις επιδόσεις τους στο γήπεδο.
Όμως, όπως πολλοί φίλαθλοι επεσήμαναν, μερικές από αυτές τις 12 ομάδες, δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο “super”.
Η Τότεναμ έχει κατακτήσει μόλις ένα League Cup τα τελευταία 30 χρόνια. Η Άρσεναλ δεν έχει προκριθεί στο Champions League από το 2016 και η Μίλαν από το 2013. Η Ίντερ δεν έχει προκριθεί από τους ομίλους της διοργάνωσης από το 2011!
Αυτή ήταν μία κίνηση με σκοπό να εξασφαλίσει στα ιδρυτικά μέλη της Super League κύρος και έσοδα, τα οποία μερικές από αυτές τις ομάδες δεν τα κερδίζουν με τις εμφανίσεις τους στα γήπεδα.
Η δομή της European Super league είναι αντίθετη με την πραγματική ουσία του τι κάνει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τόσο συναρπαστικό.
Η άνοδος και ο υποβιβασμός επιτρέπουν στους φίλους ομάδων πιο χαμηλά στην ποδοσφαιρική πυραμίδα να ονειρεύονται ότι μια μέρα η “αγάπη” τους θα καταφέρει να ανταγωνιστεί με τις κορυφαίες ομάδες.
Η οργή των φιλάθλων
Όπως όλοι περίμεναν, εκτός από αυτούς που αναμείχθηκαν σε αυτό το project, οι φίλαθλοι εξοργίστηκαν. Η κριτική ήταν άμεση, έντονη και εκτενής, με ένα σύνδεσμο οπαδών να αποκαλούν αυτή την κίνηση ως την “απόλυτη προδοσία”.
Αποδείχθηκε, παρά τα σλόγκαν αυτών των συλλόγων για να προσελκύσουν υποστήριξη και να δημιουργήσουν μία αίσθηση ενότητας, ότι η σύνδεσή τους με τους φιλάθλους είναι πολύ αδύναμη. Οι φίλαθλοι πλέον θεωρούνται ως πελάτες.
Όπως περισσότερες λεπτομέρειες για το σχέδιο της Super League αποκαλύφθηκαν, αυτή η κλίκα ιδιοκτητών αποδείχθηκε ότι δεν αντιλαμβάνονται τις συνδέσεις των συλλόγων με τους φιλάθλους.
Οι ομάδες της Super League βλέπουν την παραδοσιακή βάση φιλάθλων τους ως “οπαδούς κληρονομιάς”.
Αντί λοιπόν αυτές οι ομάδες να τιμούν τους παραδοσιακούς φιλάθλους τους, θέλουν να δημιουργήσουν μία νέα γενιά φιλάθλων, που θα τους ενδιαφέρει περισσότερο να βλέπουν σούπερ σταρ παίκτες να παίζουν μεταξύ τους.
Οι αγανακτισμένοι φίλαθλοι βρήκαν υποστήριξη από πολιτικούς και επικεφαλείς κυβερνητικών οργανισμών, αν και οι κυνικοί θεωρούν ότι αυτό έγινε για να υποστηρίξουν τη δημοφιλία και τα πολιτικά τους συμφέροντα, παρά λόγω της πραγματικής τους αγάπης για το ποδόσφαιρο.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον μίλησε για νομοθεσία που θα σταματούσε την Super League, ενώ ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο απείλησε τις ομάδες ότι θα πρέπει να ζήσουν με τις συνέπειες.
Η δύναμη των φιλάθλων
Οι πλούσιες επιχειρηματίες – ιδιοκτήτες αυτών των ομάδων περνούν τον περισσότερο χρόνο σε συμβούλια και ξέχασαν ότι το ποδόσφαιρο υπάρχει για τους φιλάθλους και εξαιτίας των φιλάθλων.
Αυτό που είδαμε στις 48 ώρες μετά την ανακοίνωση της Super League και τον τρόπο με τον οποίο κατέρρευσε το εγχείρημα ήταν μία υπενθύμιση στους ισχυρούς άνδρες ότι οι φίλαθλοι δεν θα πρέπει ποτέ ξανά να παρακαμφθούν με αυτό τον τρόπο.
Την Τρίτη μετά την ανακοίνωση, φίλαθλοι της Τσέλσι πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Στάμφορντ Μπριτζ, σταματώντας το λεωφορείο της ομάδας, όπως οι παίκτες πήγαιναν στο γήπεδο για να αγωνιστούν απέναντι στην Μπράιτον.
Με τα πλήθη να συγκεντρώνονται για να διαμαρτυρηθούν, υπήρξε μία στιγμή, σα διακόπτης, που γύρισε τα “ξεφωνητά” σε πανηγυρισμούς. Αυτό διότι τα ΜΜΕ ενημέρωσαν ότι η Τσέλσι ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την Super League, με τη Μάντσεστερ Σίτι να ακολουθεί. Πολύ γρήγορα και οι 6 ομάδες της Premier League εξέδωσαν ανακοινώσεις, με τις οποίες ενημέρωσαν ότι δεν ανήκουν πλέον στο νέο project και η Super League άρχισε να… “γονατίζει”.
Δεν ήταν μόνο έξω από το Στάμφορντ Μπριτζ, φίλαθλοι διαμαρτυρήθηκαν έξω από τα γήπεδα όλων των αγγλικών συλλόγων, εκφράζοντας την οργή τους για το εγχείρημα αυτό.
Οι αρχιτέκτονες του project προσπάθησαν απελπισμένα να κρατηθούν, δηλώνοντας ότι θα το αναπροσαρμόσουν.
Πολύ σύντομα ωστόσο, οι Ατλέτικο Μαδρίτης, Ίντερ, Μίλαν και Γιουβέντους ανακοίνωσαν επίσης ότι αποσύρονται, αφήνοντας μόνο την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης στο project. Και τα δύο ισπανικά μεγαθήρια παρέμειναν δεσμευμένα σε αυτό.
Την Τετάρτη ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, που θα ήταν ο πρόεδρος της Super League, μίλησε σε ισπανικό ραδιόφωνο και επέμεινε ότι το σχέδιο δεν ακυρώθηκε, αλλά ότι απλά “πάγωσε” προσωρινά.
Την επόμενη ημέρα, η Μπαρτσελόνα δήλωσε ότι θα ήταν ιστορικό λάθος να βγουν από το project.
Τελικά, παρότι το αποτέλεσμα ήταν μία μία νίκη για τους ποδοσφαιρόφιλους, τα νέα της περασμένης εβδομάδας άφησαν μία πικρή γεύση σε πολλούς.
