Μετά τον θρίαμβο της ΑΕΚ στον τελικό του Basketball Champions League με τη Μονακό στο ΟΑΚΑ και την κατάκτηση του τρίτου ευρωπαϊκού τροπαίου της ιστορίας της, ο Ντούσαν Σάκοτα, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τη μαγική “κιτρινόμαυρη” βραδιά.
Όσα δήλωσε ο αρχηγός της Ένωσης
-Αρχηγέ, θα ξεκινήσω από το τέλος! Ποιο τραγούδι είπατε με τον κόσμο της ΑΕΚ;
ΣΑΚΟΤΑ: «Θέλω να πω συγγνώμη, αν ήταν για κάποιους αυτό ίσως ενοχλητικό. Το είχα απωθημένο, το είχα όνειρο, μια φορά να τραγουδήσουμε με τους φίλους της ΑΕΚ μαζί, να τους ζητήσω να τραγουδήσει όλη η κερκίδα μαζί όπως παλιά! Όπως το 2002 που η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας, αλλά τότε δεν έπαιζα εγώ. Είχα πάντα στο μυαλό μου εκείνη την ατμόσφαιρα. Λοιπόν, ήμουν μέσα στο γήπεδο αυτή τη φορά και το έκανα. Είμαι χαρούμενος!»
-Αλήθεια πως είναι να είσαι στην κορυφή της Ευρώπης;
ΣΑΚΟΤΑ: «Τους αγαπάω όλους! Τι να σας πω; Αυτό το παιδί εδώ (σ.σ. δείχνει τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο) που ήρθε, είναι 34 ετών και παίζει μέχρι θανάτου. Τι να σας πω; Είναι ημέρες που θα θυμόμαστε μια ζωή. Είμαι ευλογημένος που ένιωσα κάτι τέτοιο!»
-Πόσες ημέρες θα χρειαστείτε για να συνέλθετε;
ΣΑΚΟΤΑ: «Σίγουρα πάνω από μία!» (γελάει)
-Τι περισσότερο είχατε από το φαβορί για τον τίτλο Μονακό στον τελικό; Από μία ομάδα που έκανε μία ήττα σε όλη τη διοργάνωση;
ΣΑΚΟΤΑ: «Αρνούμασταν να χάσουμε. Ολη τη χρονιά φαινόταν! Ήταν γραφτό! Στον τελικό παίζαμε με μία ομάδα η οποία ήταν μακράν η κορυφαία στη διοργάνωση, και με τα νούμερα και με τον τρόπο που παίζει. Και μέσα σε 40 λεπτά να καταφέρουμε να μην μας πάρουν ούτε μια φορά τη διαφορά δείχνει πόσο συγκεντρωμένα ήταν όλα τα παιδιά. Νομίζω πως όταν παίζεις έτσι, σαν μια γροθιά, με έναν τέτοιον κόσμο είναι πάρα πολύ δύσκολο να χάσεις»
-Στον ημιτελικό οι Αμερικανοί της ΑΕΚ δεν είχαν βοηθήσει τόσο. Στον τελικό, από τον Μάικ Γκριν, τον Πάντερ, τον Χάρις και τον Χάντερ φώναξαν όλοι «παρών».
ΣΑΚΟΤΑ: «Κοιτάξτε για μένα, σε αυτή την ομάδα πραγματικά, δεν υπάρχουν Αμερικανοί, Ελληνες, Σέρβοι και Βόσνιοι. Υπάρχουν οι συμπαίκτες μου και όλοι βοήθησαν. Και ο Βινς (σ.σ. Χάντερ) που δεν έβαλε καλάθι βοήθησε και προσπάθησε πάρα πολύ στον ημιτελικό. Και ο Μάικ Γκριν στον τελικό! Τι να πεις; Ολοι προσπάθησαν. Δεν κάνουμε διαχωρισμούς. Είμαστε όλοι μια οικογένεια και γι’ αυτό και το πήραμε».
-Πετύχατε τόσες νίκες στο τέλος μέχρι να «πατήσετε» την κορυφή φέτος. Τι σημαίνει αυτό;
ΣΑΚΟΤΑ: «Σημαίνει ότι δεν είναι τυχαίο αυτό που πετύχαμε. Τα αποδυτήριά μας ήταν αυτά που μας κράτησαν ζωντανούς όλη τη χρονιά. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο να νικάς στο τελευταίο λεπτό δέκα φορές. Όταν δεν ήμασταν μια γροθιά τις προηγούμενες χρονιές τα χάναμε αυτά τα ματς».
-Ποιο παιχνίδι κατά τη διάρκεια της σεζόν πιστεύεις πως άλλαξε την ΑΕΚ και την πορεία της στο BCL;
ΣΑΚΟΤΑ: «Νομίζω το παιχνίδι με την Μπεϊρούτ. Εκεί κάναμε μία επανεκκίνηση. Παίζαμε πραγματικά κάτω από το επίπεδο που μπορούσαμε. Βρεθήκαμε με 16 πόντους πίσω στο 4ο δεκάλεπτο και το γυρίσαμε, νικήσαμε. Είπαμε παιδιά ως εδώ! Κι έτσι ήταν!»
-Που αφιερώνεις το τρόπαιο του BCL;
ΣΑΚΟΤΑ: «Αυτό το τρόπαιο το αφιερώνω στον κύριο Μάκη Αγγελόπουλο και τους συνεργάτες του γιατί έδειξε πόσο πολύ το ήθελε. Με μια απίστευτη διοργάνωση που βοήθησε εκείνος να στηθεί εδώ στην Αθήνα. Νομίζω ότι όλοι είναι ικανοποιημένοι και το αξίζει πραγματικά!»
-Πως διαχειριστήκατε την πίεση λόγω κόσμου;
ΣΑΚΟΤΑ: «Όταν θες να έχεις τέτοιο κόσμο στο πλευρό σου, είναι λογικό να υπάρχει και η πίεση. Το θέμα είναι τι διαλέγεις; Ένα τέτοιο γήπεδο, με 20 χιλιάδες κόσμο και πίεση; Εγώ αυτό θα διάλεγα! Η πίεση είναι μέρος της δουλειάς και πρέπει να τη διαχειρίζεσαι».
-Ο πατέρας Ντράγκαν Σάκοτα σου είπε κάτι διαφορετικό όταν ήσασταν μόνοι σας, εκτός παρκέ πριν τον τελικό;
ΣΑΚΟΤΑ: «Όχι, όχι! Μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου έχουμε επαγγελματική σχέση. Δεν περάσαμε καλές στιγμές την προηγούμενη φορά που ήμασταν μαζί, αλλά μάθαμε από αυτό και ο ένας και ο άλλος. Μάθαμε να μην ακούμε πολλά έξω από το γήπεδο, να μείνουμε συγκεντρωμένοι στη δουλειά, ο καθένας στη δική του και η συνεργασία μας βοήθησε την ΑΕΚ να γίνει αυτό που έγινε!»