Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης δεν είναι πια κοντά μας. Νικήθηκε από τον καρκίνο, αλλά άφησε πίσω του μία τεράστια παρακαταθήκη με τις επιδόσεις του στο τάε κβον ντο, αλλά και το αθλητικό του πνεύμα.
Η τεράστια πορεία του στον παγκόσμιο αθλητισμό, ξεκίνησε με ένα… σπαρακτικό τραυματισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, αλλά κατέληξε με δύο αργυρά ολυμπιακά μετάλλια και μία στιγμή που θα μείνει για πάντα στη μνήμη όλων.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είχε συγκλονίσει αρχικά την Ελλάδα το 2000, όταν σε ηλικία 21 ετών έσπασε το πόδι του στον αγώνα κόντρα στον Κολομβιανό, Μίλτον Κάστρο. Στην προσπάθειά του για πόντο, υπέστη κάταγμα στο δεξί του πόδι και προκάλεσε… ρίγη με τη φωνή του: «Έσπασε, έσπασε μαμά», φώναξε ο νεαρός τότε αθλητής, με τη μητέρα του να φθάνει μέχρι το τατάμι.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έφθασε για πρώτη φορά στην καριέρα του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην ιστορική για την Ελλάδα διοργάνωση της Αθήνας, ο πρωταθλητής μας είχε τη συμπαράσταση 8.000 συμπατριωτών μας στην κερκίδα και παρότι έχασε τον αγώνα, κέρδισε την εκτίμηση όλου του κόσμου.
Με τον Ιορδανό, Ιμπραχίμ Καμάλ, να αποδοκιμάζεται από μερίδα του κοινού στις εξέδρες, ο Νικολαΐδης τον πήρε αγκαλιά για να κάνουν τον γύρο του θριάμβου, σε μία στιγμή αποθέωσης του Fair Play και του ευ αγωνίζεσθαι, που έκανε το γύρο του κόσμου.
