Ο τρις Χρυσός Ολυμπιονίκης (1988, 1992, 1996) και πεντάκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής (1989, 1991, 1993, 1994, 1995) της άρσης βαρών, Ναϊμ Σουλεϊμάνογλου νοσηλευόταν τις τελευταίες εβδομάδες -σε κρίσιμη κατάσταση- στο νοσοκομείο «Bakırköy Sadi Konuk» της Κωνσταντινούπολης και το Σάββατο έχασε τη μάχη για τη ζωή του.
Ο Βαλέριος Λεωνίδης, αντίπαλος του Σουλεϊμάνογλου σε εκείνη τη συγκλονιστική μονομαχία στην Ατλάντα το 1996 στην κατηγορία των 64 κιλών, ήταν εμφανώς συγκινημένος, μιλώντας στο «Πρακτορείο FM104,9» για τον “Ηρακλή τσέπης”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Λυπάμαι πάρα πολύ γι? αυτό τον άνθρωπο. Δεν ήταν μόνο αντίπαλος και συναθλητής μου, ήταν και φίλος μου. Είχαμε αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση», είπε αρχικά ο Λεωνίδης και προσέθεσε: «Μιλούσαμε τακτικά, συναντιόμασταν και του έλεγα “τι κάνεις; Γιατί δεν προσέχεις; Έχεις πετύχει τόσα πράγματα και βρίσκεις τώρα διέξοδο στο ποτό;”. Ακόμη και αφού γλίτωσε την πρώτη φορά, δεν άλλαξε συνήθειες. Δεν μπορούσε να αντισταθεί σε αυτή την κακή συνήθεια».
Στη συνέχεια, ο Βαλέριος Λεωνίδης επισήμανε την αξία της παιδείας: «Ο Ναϊμ δεν ήταν προετοιμασμένος για τη ζωή μετά τον αθλητισμό. Δυστυχώς ούτε η οικογένειά του μπόρεσε να τον κρατήσει, ούτε ο αδερφός του. Δεν άκουγε κανέναν. Γι’ αυτό και πρέπει να μην μένει ο αθλητής μόνο σε αυτό που κάνει, αλλά να έχει και μία παιδεία. Παίζει τεράστιο ρόλο η μόρφωση, γιατί αυτή δίνει μια διέξοδο μετά το τέλος μιας καριέρας. Όλοι οι αθλητές έχουν ημερομηνία λήξης».
[read4more]
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αναφέρθηκε, μάλιστα, στο δικό του παράδειγμα, μιας και ο ίδιος έχει τελειώσει φαρμακευτική: «Εγώ σκεφτόμουν πως ο αθλητισμός απλά θα με βοηθήσει να καταφέρω αυτά που θέλω να κάνω στη ζωή μου. Η άρση βαρών ήταν το μέσο για να κάνω όλα όσα ήθελα. Και πρέπει και οι προπονητές να είναι και παιδαγωγοί για να προετοιμάζουν τους αθλητές».
Στη συνέχεια ο Βαλέριος Λεωνίδης αναφέρθηκε στη μεγάλη «μάχη» της 22ας Ιουλίου 1996: «Κανείς δεν περίμενε πως θα φτάσουμε τόσο ψηλά στα κιλά. Ούτε καν ο προπονητής μου, ο Χρήστος Ιακώβου. Ο αγώνας κρίθηκε στο αρασέ (σ.σ. ο Λεωνίδης σήκωσε 145 κιλά έναντι 147,5 του Ναϊμ), αφού τα 190 κιλά στο ζετέ ήταν όντως πάρα πολλά. Ωστόσο, ενώ του έδινα συγχαρητήρια στην απονομή, ο Ναϊμ γύρισε και μου είπε “και οι δυο είμαστε οι καλύτεροι”. Πώς μπορώ να το ξεχάσω αυτό;».
Ολοκληρώνοντας κι αφού ο νυν προπονητής της Εθνικής ομάδας Άρσης Βαρών έστειλε τα συλλυπητήριά του στους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας που έπληξε τη Δυτική Αττική, τόνισε για το μέλλον του αθλήματος: «Ταλέντα υπάρχουν, ωστόσο δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να εξελιχθούν τα ταλέντα. Υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην άρση βαρών, ωστόσο σε όλο τον κόσμο στην Ελλάδα βλέπετε τι γίνεται».
