Η Στεφανίδη αποκάλυψε το «μυστικό» των επιτυχιών, καθώς και το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει πετύχει. Αναφέρθηκε στην σχέση της με τον σύζυγο και προπονητή της, Μιτς Κριερ, την οποία χαρακτήρισε και «κλειδί» για τις μεγάλες επιτυχίες της.
Η «χρυσή» Ολυμπιονίκης του Ρίο κάλεσε τα νέα παιδιά να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, ενώ, όσον αφορά το παγκόσμιο ρεκόρ, τόνισε ότι είναι τόσο κοντά όσο και μακριά, αλλά πλέον νιώθει και ψυχολογικά έτοιμη ότι μπορεί να το πετύχει!
Τέλος, αναφέρθηκε και στον μεγάλο Γιουσέιν Μπολτ και, όπως είπε, θα περάσουν αρκετά χρόνια για να ξαναβγεί ένας τέτοιος αθλητής.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Κατερίνας Στεφανίδη στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:
ΕΡ: Πόσο σημαντικό είναι για σένα να σε επιβραβεύει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για το ήθος σου, αλλά και για το γεγονός ότι συνδυάζεις σπουδές και πρωταθλητισμό;
«Είναι πολύ σημαντικό και να δουν τα παιδάκια ότι γίνεται. Όχι να με δουν σαν είδωλο, αλλά να δουν ότι μπορούν αυτά τα δύο να συνδυαστούν. Λόγω της κρίσης έχουμε φτάσει σε μία εποχή, που πολλά παιδιά, κυρίως αθλητές, σπουδάζουν στο εξωτερικό. Δεν θέλω να διώξω τα παιδιά στο εξωτερικό, αλλά είναι καλό να ανοίξουν τους ορίζοντές τους. Να δουν, άλλο τρόπο ζωής, άλλες σπουδές. Είναι σημαντικό. Κι αφού δουν περισσότερο θα μπορούν να διαλέξουν».
ΕΡ: Κατερίνα, συγχαρητήρια. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχεις γράψει ιστορία και είσαι η μόνη Ελληνίδα αθλήτρια που έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο και Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Όχι, δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και νομίζω ότι είναι ο λόγος που τα έχουμε καταφέρει. Γιατί μπαίνουμε σ’ αυτούς τους μεγάλους αγώνες και σκεφτόμαστε ότι είναι ένας ακόμα αγώνας. Σαφώς υπάρχει η αγωνία και η πίεση. Τελικά, όμως, σκέφτομαι ότι είναι απλά επί κοντώ. Το κάνω από τα 10 μου, σχεδόν κάθε μέρα. Και αυτή η νοοτροπία μας έχει βοηθήσει να φτάσουμε ψηλά και γι’ αυτό νομίζω δεν έχω συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχω πετύχει».
ΕΡ: Λένε πως το να ανέβεις στην κορυφή είναι εύκολο, το να κρατηθείς είναι το δύσκολο. Εσύ έχεις καταφέρει σε τρεις διοργανώσεις και είσαι στην κορυφή και στο παγκόσμιο είχες και μεγάλη διαφορά…
«Σίγουρα η διάρκεια είναι το πιο δύσκολο και τα τελευταία χρόνια είμαι στην κορυφή. Τα χρυσά είναι ωραία, αλλά, για να λέμε και την αλήθεια, θέλουν και λίγο τύχη. Για μένα πάντα ο πρώτος στόχος είναι το βάθρο. Τώρα το χρυσό, το ασημένιο ή το χάλκινο μπορεί να έχουν ελάχιστες διαφορές. Θεωρώ ότι έχω αρκετά χρόνια, αν μείνω υγιής, να κυνηγάω μετάλλια. Πάντα θέλω το χρυσό, αλλά ο βασικός στόχος είναι το μετάλλιο. Να ανέβω στο βάθρο, να φέρω ένα μετάλλιο για τη χώρα. Επίσης δεν μπορώ να ελέγξω τι θα κάνουν οι άλλες αθλήτριες. Εγώ πάω για το καλύτερο και αυτό το καλύτερο ελπίζω να μου φέρει μετάλλια και τα επόμενα χρόνια».
ΕΡ: Τώρα που έφυγε ο Μπολτ, είσαι έτοιμη να πάρεις την σκυτάλη;
«(γέλια) Δεν νομίζω. Είμαι και λίγο μεγάλη. Νομίζω ότι προσπαθούν να προωθήσουν νεότερα παιδιά που θα έχουν μια δεκαετία μπροστά τους. Επειδή, όμως, έχουμε έναν Έλληνα στην IAAF με σπρώχνουν αρκετά. Δηλαδή και στο Λονδίνο έπαιξαν και το συρτάκι. Ο κάθε αθλητής έχει κάτι να προσφέρει, αλλά, επειδή είμαι από την Ελλάδα, ίσως έχω να προσφέρω κάτι παραπάνω και γι’ αυτό με «σπρώχνουν». Αλλά θα περάσουν πολλά χρόνια για να δούμε έναν Γιουσέιν Μπολτ να ξαναβγεί».
ΕΡ: Πως είναι να προπονείσαι κάθε μέρα με τον άνδρα της ζωής σου; Γιατί φαντάζομαι οι προπονήσεις είναι πολύ πιο δύσκολες. Η κούραση μεγαλύτερη και τα νεύρα επίσης…
«Γενικώς, όταν μπούμε στο αυτοκίνητο μετά την προπόνηση, λέμε τέλος. Και πραγματικά κατά 90% δεν μιλάμε για επί κοντώ και για στίβο. Αυτό μας βοηθάει και σαν ζευγάρι. Νομίζω, όμως, ότι γι’ αυτό είμαστε επιτυχημένοι. Με ξέρει πάρα πολύ καλά. Ακόμα και από την έκφραση του προσώπου μου μπορεί να καταλάβει τι σκέφτομαι και τι μπορεί να με επηρεάσει. Προσέχει κάθε λέξη, τι λέει στον αγώνα, αλλά και κατά τη διάρκεια του χρόνου. Γιατί, για να ετοιμάσεις έναν αθλητή ψυχολογικά, δεν το κάνεις μια βδομάδα πριν τον αγώνα. Το κάνεις σταδιακά κατά τη διάρκεια του χρόνου. Γι’ αυτό και πολλές φορές τον βλέπω, πριν μου πει κάτι, το σκέφτεται πολλά δευτερόλεπτα. Ότι είμαστε ζευγάρι νομίζω ότι είναι λόγος της επιτυχίας μας. Νομίζω, όμως, ότι είναι πολύ καλός σαν προπονητής. Ο Μιτς, όταν με βλέπει να πηδάω, δεν βλέπει μια αθλήτρια με κοντάρι. Βλέπει εξισώσεις, βελάκια και στατιστικά!».
ΕΡ: Όταν ήρθες στην Αθήνα, είπες ότι στόχος είναι το παγκόσμιο ρεκόρ και είπες ότι δεν είναι μακριά…
«Δεν είναι μακριά και είναι την ίδια στιγμή. Είναι 15 εκατοστά, αλλά θεωρώ ότι είναι και το επόμενο ύψος. Αν ξανακάνω 4.90 σε κάποιον αγώνα, θα βάλω το 5.07. Αφορά καθαρά την ψυχολογία. Σωματικά θεωρώ ότι ήμουν έτοιμη όλο το καλοκαίρι. Τώρα αρχίζω να γίνομαι και ψυχολογικά έτοιμη και να το πιστεύω πιο πολύ. Ελπίζω να μας πετύχει ένας καλός αγώνας. Στο Λονδίνο είχα καλές προσπάθειες στο 5.02. Πιστεύω ότι είναι κάτι που μπορεί να έρθει. Αν όχι φέτος, τις επόμενες χρονιές. Αρκεί να είμαι υγιής και να βελτιώνομαι εγώ».
ΕΡ: Δεν προλαβαίνεις καν να χαρείς το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και ξανά αγώνες. Στο Diamond League τι στόχους έχεις;
«Έχουμε το Diamond League 1η Σεπτεμβρίου, το οποίο είναι ένα δεύτερο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Φέτος άλλαξαν οι κανονισμοί και μετράει μόνο ο τελικός. Οπότε στην κυριολεξία είναι ένα δεύτερο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Νομίζω, όμως, ότι είναι καλό για μένα, γιατί αντιδρώ καλύτερα κάτω από πίεση. Μετά το Ρίο ήμουν πολύ κουρασμένη ψυχολογικά και ο Μιτς και ο μάνατζερ μου με έπαιρναν με το ζόρι να πάω στους αγώνες. Φέτος, έχω ακόμα πολλή όρεξη και είδα ότι είμαι έτοιμη για άλμα πάνω από τα 5 μέτρα».
ΕΡ: Τέλος, ο κόσμος δείχνει ότι σ’ αγαπάει πάρα πολύ. Πως βιώνεις αυτές τις αντιδράσεις;
«Χαίρομαι πολύ και με χαροποιεί πάρα πολύ, όταν έχω δίπλα μου μικρά παιδάκια. Πέρυσι μετά το Ρίο, υπήρχε γενικώς μια περίεργη αντίδραση από τον κόσμο και μου είχε κάνει εντύπωση. Πολλά θετικά και κάποια αρνητικά. Φέτος δεν το ένιωσα αυτό. Ό,τι δέχτηκα ήταν θετικό και δέχτηκα μια τελείως διαφορετική αντίδραση και ήμουν πολύ χαρούμενη».
