Όλη μέρα περίμεναν αυτή την τελευταία βολή. Τη βολή που θα χάριζε στην Άννα τους το χρυσό μετάλλιο στη σκοποβολή με αεροβόλο πιστόλι στα 25 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Και μόλις η Άννα Κορακάκη πάτησε τη σκανδάλη και… πέτυχε το στόχο κραυγές χαράς “έσπασαν” την ησυχία της νύχτας στην οδό Αθήνας στη Δράμα, στο πατρικό σπίτι της 20χρονης αθλήτριας που έγραψε ιστορία.
Δεν είναι μόνο το χρυσό μετάλλιο. Είναι πως αυτό ήταν το δεύτερο μετάλλιο που κατέκτησε η 20χρονη από τη Δράμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και επανάλαβε κάτι που μόνο ο θρυλικός Τσικλητήρας είχε πετύχει το 1912 στη Στοκχόλμη: δυο μετάλλια στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η μητέρα της Φωτεινή και ο αδερφός της Διονύσης είχαν… συντονιστεί από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης (09.08.2016) στην ΕΡΤ για να παρακολουθούν τον… μαραθώνιο της Άννας. Από τα προκριματικά, στα ημιτελικά και στον τελικό, που καθήλωσε όλη την Ελλάδα μπροστά στις οθόνες της. Μαζί τους, από ένα σημείο και μετά συγγενείς και φίλοι. Όλοι για να συμπαρασταθούν στην αγωνία τους και, στο τέλος, να πανηγυρίσουν έξαλλα μαζί τους!
«Πιστεύαμε πάρα πολύ στην Άννα, ότι το έχει, ότι μπορεί να το κάνει…». Η μητέρα και αδελφός της χρυσής και χάλκινης Ολυμπιονίκη δεν μπορούν να κρύψουν, καθώς λένε τα παραπάνω με μια φωνή, την περηφάνια και το θαυμασμό τους για τον “χρυσό” θρίαμβο της Άννας. Της δικής τους Άννας.
Ήταν σχεδόν δύο το πρωί. Οι δρόμοι της Δράμας σχεδόν έρημοι, αλλά κάποιοι νεαροί, σε μικρές παρέες βρίσκονται ακόμη συγκεντρωμένοι στα καφέ του κέντρου, σε όσα παραμένουν ανοιχτά, με τις τηλεοπτικές οθόνες να προβάλλουν σταθερά εικόνα από το Ρίο. Από το τέλος του τελικού είχαν ήδη περάσει σχεδόν τεσσεράμισι ώρες.
Η Άννα Κορακάκη υποστηρίζεται από τον Stoiximan.gr
Το διαμέρισμα της οικογένειας στην οδό Αθήνας στη Δράμα ήταν κατάφωτο. Συγγενείς και φίλοι δεν έλεγαν να φύγουν. Πως να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί; Η μητέρα της Άννας, Φωτεινή Χριστοδούλου, δίπλα της ο αδελφός της και η οικογένεια του που έφτασαν από την Νιγρίτα Σερρών για να είναι όλοι κοντά στις στιγμές της χαράς, οι νονοί της Άννας, ο αδελφός της, ο 18χρονος Διονύσης Κορακάκης μαζί με την παρέα του, η στενή φίλη της που πέρασε να τους συγχαρεί.
«Ελάτε να δείτε …είναι τώρα στο Ολυμπιακό Χωριό …έχει σύνδεση ». Η φωνή από το σαλόνι απευθύνεται σε όσους βρίσκονται στη βεράντα. Αυτό δε χάνεται, το περιμένουν ώρα. Να δουν την Άννα και τον πατέρα και προπονητή της Τάσο Κορακάκη σε σύνδεση στη δημόσια τηλεόραση. Στο μπαλκόνι, μια μεγάλη ελληνική σημαία κυματίζει, κόσμος περνάει κάτω από το σπίτι, κορνάρει, συγχαίρει. Οι πιο νεαροί κάθονται έξω, οι μεγαλύτεροι στο μέσα. Απαντούν και υποδέχονται τους πάντες, όσους περνούν το κατώφλι του διαμερίσματος για τα συγχαρητήρια, τους γείτονες, τους φίλους, τους καλωσορίζουν και τους κερνούν.
Ο ενθουσιασμός, το πρώτο ξέσπασμα της χαράς, τη στιγμής της νίκης της Άννας, όλη η ένταση που διαδέχθηκε την πολύωρη αναμονή, τα επιφωνήματα θαυμασμού, η συγκίνηση, τα γέλια, τα δάκρυα χαράς, κόπασαν και έδωσαν τη θέση τους σε μια γλυκιά κόπωση, αλλά και σε ένα αίσθημα προσμονής. Περίμεναν με αγωνία τις πρώτες δηλώσεις της από το Ρίο. Είχαν άλλωστε ώρα να μιλήσουν μαζί της.
Η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης είχαν επικοινωνήσει με την Άννα από το πρωί, πριν τους αγώνες, για να της ευχηθούν καλή τύχη και είχαν συνομιλήσει μαζί της για λίγα μόνο λεπτά. Επικοινώνησαν και πάλι το βράδυ, περίπου δύο ώρες μετά το τέλος του τελικού. Σύντομοι στο πρώτο τηλεφώνημα τους το πρωί για να μην την απασχολήσουν με άλλες έγνοιες και την αγχώσουν, σύντομοι στη δεύτερη επικοινωνία τους, μετά τη νίκη, γιατί πλέον τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι συνοδοί, οι φίλοι, όσοι ήθελαν να της δώσουν συγχαρητήρια, δεν της άφηναν να πάρει ανάσα!
Η Φωτεινή και ο Διονύσης ξαναζούν, σχεδόν ξημερώματα πια, ολοζώντανα, όλα τα στιγμιότυπα του αγώνα. Σε κάθε κίνηση, σε κάθε ανέβασμα του πιστολιού, σε κάθε στόχευση, σε κάθε έκφραση του προσώπου, σε κάθε μειδίαμα ήταν και είναι πάντα η δική τους Άννα. Μόνοι οι δύο τους στο σπίτι, νωρίς το απόγευμα, παρακολούθησαν λεπτό προς λεπτό από την τηλεόραση την πορεία της προς τον χρυσό θρίαμβο της. Από τις τέσσερις, που άρχισαν οι πρώτες βολές.
Η Φωτεινή Κορακάκη, βρεφονηπιοκόμος σε δημοτικό σταθμό της Δράμας δεν έχει ασχοληθεί προσωπικά με τη σκοποβολή, αλλά ως σύζυγος και μητέρα αθλητών της σκοποβολής είναι περισσότερο από καλά ενημερωμένη ακόμη και για λεπτομέρειες του αθλήματος. «Οι βολές ακριβείας της ήταν άριστες, ήταν τέλειες… ήταν πρώτη στα προκριματικά. Αυτό κράτησε μέχρι τις πέντε παρά τέταρτο. Μετά, η δεύτερη φάση, οι βολές ταχείας ξεκινούσαν στις επτά. Εκεί ξεκίνησε άσχημα, στην πρώτη δεκάδα και στη δεύτερη, δεν τα πήγε καλά. Εκεί ανησυχήσαμε…» λέει η μητέρα της πρωταθλήτριας και ο Διονύσης, ο αδελφός της Άννας, αναλαμβάνει να συνεχίσει τη φράση από εκεί που σταμάτησε η μητέρα του: «Υπολογίσαμε πόσο σκορ χρειαζόταν να μπει στον τελικό, ήταν πάρα πολύ, έπρεπε η τελευταία δεκάδα να είναι πάνω από ενενήντα οκτώ πόντους κι όμως την πάλεψε την τελευταία δεκάδα, έκανε 100% και πέρασε στον τελικό».
Όσο προχωρούσε ο αγώνας γινόταν φανερό ότι η Άννα θα στόχευε όλο και πιο ψηλά, προς τα μετάλλια. Μια φίλη της Φωτεινής έφτασε στο σπίτι της οικογένειας Κορακάκη λίγο πριν από τον τελικό να τους κάνει παρέα. Μετά τις οκτώ, το σπίτι άρχισε να γεμίζει από κόσμο, έφτασαν η θεία της Άννας, η νονά της, φίλοι της, συναθλητές της. Η αγωνία είχε φτάσει «κόκκινο». Τα λεπτά κυλούσαν ηλεκτρισμένα, από φάση σε φάση, σε κάθε βολή, σε κάθε απόδοση βαθμολογίας.
«Επειδή, είχαμε μια εικόνα για τον τελικό, ξέραμε από την αρχή, ότι οι πρώτες 25 σφαίρες κρίνουν τα μετάλλια. Κι όλο μας το άγχος ήταν για αυτές τις πρώτες 25 σφαίρες να πάει πάρα πολύ καλά για να μπει στα μετάλλια. Και εφόσον έριξε πάρα πολλά κεντρικά δεκάρια, από τις 25 σφαίρες σύνολο, έριξε 19 κεντρικά δεκάρια, είναι μάλλον και προσωπικό της ρεκόρ αυτό, οπότε μπήκε στον τελικό μας έφυγε το άγχος και η πίεση που είχαμε γιατί θα διεκδικούσε είτε το χρυσό, είτε το αργυρό» λέει ο Διονύσης.
Αφού κερδήθηκε η σειρά, ήταν πλέον θέμα λεπτών να κριθεί ποια θα ήταν η χρυσή και ποια η αργυρή Ολυμπιονίκης. Η Άννα Κορακάκη ήταν αντίπαλος στον τελικό με τη Γερμανίδα Μόνικα Καρς. Οι δυο τους γνωρίζονται καλά. Όπως αποκάλυψε ο Διονύσης Κορακάκης είχαν ξανασυναντηθεί πέρυσι, ως αντίπαλοι ξανά, σε ευρωπαϊκούς αγώνες.
«Ήταν σε μικτό, η Άννα αγωνιζόταν μαζί με ένα συναθλητή της από τη Θεσσαλονίκη και η Γερμανίδα με έναν άλλον, αλλά τότε τους είχαν κερδίσει, το ζευγάρι τους ήρθε πρώτο και η Άννα (με το συναθλητή της) δεύτερη …τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Περιμέναμε ότι θα το πάρει το πιστεύαμε».
Η ώρα που όλοι περίμεναν είχε φτάσει. Η Άννα Κορακάκη προχωρούσε προς την κάμερα συνοδευόμενη από τον πατέρα της. Στο διαμέρισμα της στη Δράμα ξαναφουντώνει ο ενθουσιασμός και η προσμονή των λεπτών που τη χωρίζουν από τη δήλωση της.
«Τα φοράει και τα δύο μετάλλια μαζί …είναι απίστευτη…». Στις 2.07 τα ξημερώματα η Άννα Κορακάκη στο Ολυμπιακό χωριό, συνοδευόμενη από τον πατέρα της κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις, η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης, δεν χάνουν λέξη, τα σχόλια και τα γέλια με στενούς συγγενείς και φίλους στο σαλόνι δίνουν και παίρνουν σε κάθε απάντηση της χρυσής Ολυμπιονίκη και αμέσως μετά το ίδιο επαναλαμβάνεται όταν κάνει δηλώσεις ο Τάσος Κορακάκης, πατέρας και προπονητής της.
Όταν ο δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης ρωτάει την χρυσή πρωταθλήτρια για τις αναρτήσεις της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και εκείνη του απαντά ότι αυτή την περίοδο το προφίλ της διαχειρίζεται ο αδελφός της, ο Διονύσης, όλοι στο σπίτι στρέφονται προς αυτόν. Άλλοι τον επευφημούν, άλλοι τον πειράζουν. Ο Διονύσης, αθλητής και ο ίδιος της σκοποβολής στο ίδιο αγώνισμα, είναι απόφοιτος της τρίτης λυκείου και αναμένει τη βαθμολογία των πανελλαδικών εξετάσεων για να δει σε πια σχολή έχει περάσει, πιστεύει ότι θα είναι στην Πληροφορική του ΑΠΘ.
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα μου, τη μητέρα της Άννας, που όλα αυτά τα χρόνια υπέμεινε…». Η χαρούμενη ομήγυρη ξεσπά σε χειροκροτήματα, στη φράση του Τάσου Κορακάκη, όλοι κοιτούν προς τη Φωτεινή και χαμογελούν. Όλοι παρακολουθούν και ταυτόχρονα σχολιάζουν τις δηλώσεις της Άννας και του πατέρα της από το Ρίο, σαν να μην βρίσκονται εκείνοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους, αλλά στην παρέα τους και μπορούν να τους ακούσουν. «Πες τα Τάσο …όλα να τα πεις …να πεις για το νταμάρι και την παράγκα, που έκανε προπόνηση… Δεν το ξέρει, ο Τάσος, ότι το πρωί την γκρεμίσανε…».
Οι συγγενείς της ‘Αννας Κορακάκη λένε ότι συνεργεία του δήμου, το πρωί, πριν από τον τελικό του αγωνίσματος των 25 μέτρων με αεροβόλο πιστόλι, κατεδάφισαν την πρόχειρη κατασκευή έξω από τη Δράμα, στην οποία έκανε προπόνηση η Άννα Κορακάκη. Δεν ξέρουν γιατί. Αναρωτιούνται χαμηλόφωνα, αλλά ακούγονται: «ποιος νοιάστηκε, αλήθεια;».
Η μητέρα της δεν κρύβει το παράπονό της. «Θέλω να πω ένα παράπονο και δικό μου, θεωρώ και όλων των παιδιών που ασχολούνται με αυτά τα αθλήματα… Σας είπα, η Άννα έχει απίστευτες διακρίσεις τα τελευταία χρόνια. Κάθε φορά λοιπόν «κρεμόμασταν» στα δελτία ειδήσεων να ακούσουμε μια απλή αναφορά, τίποτε παραπάνω, μια απλή αναφορά… Τίποτε, ούτε αυτό, ούτε μια αναφορά, μόνο για το ποδόσφαιρο ακούμε…».
Αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει ως προς την αντιμετώπιση των ΜΜΕ. «Τα συγχαρητήρια από γνωστούς και φίλους και τη γειτονιά τα παίρναμε μέχρι τώρα, αυτό που έχει αλλάξει, θα έλεγα έντονα, είναι η δική σας εμφάνιση, των ΜΜΕ, μας αιφνιδίασε…» λέει η μητέρα της Άννας Κορακάκη και προσθέτει: «Με την Άννα δεν έχουμε εκπλαγεί. Τα δύο τελευταία χρόνια έχει πετύχει τα πάντα… μας είχε βάλει σ’ αυτή την πορεία μαζί της ήταν σταθερά, πολύ ψηλά. Από τότε που ξεκίνησε σταδιακά και σταθερά ανεβαίνει. Το να κρατηθείς σε τόσο ψηλό επίπεδο, σε πολλούς αγώνες και με διαφορετικές απαιτήσεις, νομίζω ότι αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό από όλα…».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Φωτογραφίες – Video: dramini.gr
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163