Αντιγόνη Ντρισμπιώτη: Αποθέωση και αγκαλιές από τους Έλληνες στη Βουδαπέστη μετά το χάλκινο μετάλλιο

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη “πνίγηκε” στις αγκαλιές των Ελλήνων φιλάθλων, που περίμεναν να την συγχαρούν μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου της Βουδαπέστης!

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες διακρίσεις της καριέρα της κατακτώντας χάλκινο μετάλλιο στα 35χλμ. βάδην στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης με 2.43.22.

Η έμπειρη αθλήτρια έκανε μια εξαιρετική κούρσα όχι μόνο σε επίπεδο αγωνιστικής ετοιμότητας, αλλά και τακτικής έφτασε στον μεγάλο της στόχο. Έτσι –μετά την 4η θέση πέρυσι στο Όρεγκον– κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο της μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το πρώτο μετάλλιο της χώρας στη διοργάνωση σε οποιαδήποτε απόσταση του βάδην.

Παράλληλα η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη χάρισε στη χώρα μας το πρώτο της μετάλλιο στη διοργάνωση και το 24ο της χώρας μας στην ιστορία της διοργάνωσης.

Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια πέρασε τη γραμμή του τερματισμού και λίγο μετά “χάθηκε” στις αγκαλιές των Ελλήνων φιλάθλων που βρέθηκαν στην πλατεία Ηρώων της Βουδαπέστης.

«Δεν πιστεύω ότι το κρατάω στα χέρια μου! Απίστευτη στιγμή. Νομίζω είχα όλη την Ευρώπη σήμερα δίπλα μου. Και τους ανθρώπους μου. Δεν έχω λόγια!» είπε αρχικά η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στην κάμερα της ΕΡΤ μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.

Η πρωταθλήτρια του βάδην συνέχισε λέγοντας: «Ηταν μια κούρσα στα μέτρα μου. Από την αρχή της χρονιάς ήμουν μέσα με αυτό το γκρουπ. Είναι απίστευτο ότι βαδίζω τόσο γρήγορα σαν κι αυτές στην ελίτ και είμαι περήφανη. Ευχαριστώ όσους με πίστεψαν, αλλά και όσους δεν με πίστεψαν, γιατί αυτοί μου δίνουν το κίνητρο».

Στη συνέχεια η Αντιγόνη στάθηκε στο ότι το 35αρι αποτελεί… παρελθόν πλέον καθώς θα αντικατασταθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες με ένα μικτό ομαδικό. «Του χρόνου αλλάζει και είμαι χαρούμενη γιατί πήρα μετάλλιο σε ένα αγώνισμα που έκλεισε ο κύκλος του. Οπως και πέρυσι στο Ευρωπαϊκό, έτσι κι εδώ άνοιξα τον χορό των μεταλλίων κι ελπίζω να έχουμε κι άλλα» ανέφερε και είπε καταλήγοντας:

«Ο κόσμος ήταν απίστευτος. Φώναζε, εμψύχωνε. Δεν έχω λόγια. Θέλω να ξεκουραστώ πλέον, να αγκαλιάσω και να… κλάψω με την οικογένειά μου, γιατί με στήριξε απίστευτα».