“Προέρχομαι από τις φαβέλες, το ποδόσφαιρο ήταν διέξοδος” ανέφερε μεταξύ άλλων ο Λεό Τιλίκα, σε ένα αποκαλυπτικό podecast για τον Αστέρα Τρίπολης.
Χωρίς κανένα δισταγμό, ο Λέο Τιλίκα του Αστέρα Τρίπολης μίλησε για την φτωχή οικογένειά του και τη ζωή στις φαβέλες, όπως και για την διαδρομή του μέσα από το ποδόσφαιρο.
Ο Τιλίκα είπε μεταξύ άλλων:
“Γειά σας είμαι ο Λεονάρντο Τιλίκα, ένας ποδοσφαιριστής από τη Βραζιλία, είμαι 26 ετών. Ξεκίνησα να παίζω όπως όλοι οι υπόλοιποι μικρή της Βραζιλίας. Βγαίναμε έξω και παίζαμε μέχρι αργά το βράδυ, στους δρόμους τις πλατείες με τους φίλους μου. Μέχρι τότε καθώς μεγάλωνα έβλεπα και εγώ και οι γύρω μου ότι έχω κάποιες ικανότητες και γράφτηκα στις ακαδημίες της γεννέτειρας μου, στην Γκόιες ξεκίνησε η επαγγελματική μου ενασχόληση με το ποδόσφαιρο.
Προερχόμαστε από μία περιοχή η οποία είναι αρκετά φτωχή. Είναι από τις γνωστές περιοχές, τις φαβέλες. Οπότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα για εμένα. Το ίνδαλμά μου ήταν ο θείος μου, ο οποίος ήταν κι αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Έπαιζε στην εποχή του Ρομπίνιο, ήταν μαζί στη Σάντος. Έτσι, όποτε είχα κι εγώ την ευκαιρία, έβγαινα έξω στους δρόμους και τις πλατείες κι έπαιζα ποδόσφαιρο. Πολλές φορές τύχαινε να ήμουν ο μικρότερος και έπαιζα με πολύ μεγαλύτερους μου, αλλά τα κατάφερνα αρκετά καλά. Είχα την στήριξη των γονιών μου από τη πρώτη στιγμή, μου έδιναν μπάλες για να παίζω, με πήγαιναν στους αγώνες για να βλέπω και να έρχομαι σε μεγαλύτερη επαφή με το άθλημα που αγαπώ.
Σίγουρα η ζωή στη φαβέλα είναι αρκετά δύσκολη. Ουσιαστικά εμείς που είμαστε μέσα σε αυτήν περιοχή ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Ότι υπάρχουν ζώνες οι οποίες είναι επικίνδυνες και στις οποίες αν πας, πας γυρεύοντας για μπελάδες, για καυγάφες και κινδύνους. Ή θες να πας εκεί γιατί είσαι κάποιας άλλης κουλτούρας και νοοτροπίας ή για παράνομα πράγματα. Αν ξέρεις πού να πας και τι να κάνεις, μπορώ να πω ότι είναι όλα κανονικά. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση με τους γείτονες μου, με τους οποίους έχουμε καλή σχέση. Ξέρουμε που πρέπει να πάμε και που δεν πρέπει να πάμε. Οπότε αυτή είναι η καθημερινότητά μας.
Το ποδόσφαιρο ήταν μία διέξοδος. Είχα στόχο να τα πάω όσο καλύτερα γίνεται, για να βοηθήσω την οικογένειά μου να βγει από τη δύσκολη κατάσταση την οποία βίωνε. Όχι πως τα πράγματα ήταν τραγικά, αλλά εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Τα πρώτα λεφτά τα έβαλα στην τσέπη μου, όσο πιο βαθιά μπορούσα, τα έδωσα στην μητέρα μου και της είπα να κάνει τραπέζι για τους γείτονες. Ήταν δύσκολα στις φαβέλες, αλλά δεν ένιωσα ότι απειλείται η ζωή μου”.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163