Ο Ντέμης Νικολαϊδης πήρε θέση μία ημέρα μετά τη δημοσιοποίηση του ελέγχου της BDO, μιλώντας στον NovaΣπορ FM:
“Όλα έχουν εξηγήσεις και όλα τα γνωρίζουν οι μέτοχοι και οι ορκωτοί λογιστές. Δεν σου λέει η BDO ότι δεν ξέρει που πήγαν τα χρήματα. Σου λέει δε βρίσκω το συμφωνητικό, δε βρίσκω το καταστατικό. Το πού πήγαν τα χρήματα της ΠΑΕ φαίνεται από τον έλεγχο. Το θέμα είναι ότι δεν υπήρχε η οργάνωση και δεν βρήκαν το παραστατικό. Τα χρήματα δόθηκαν, απλά δεν σου έδωσε απόδειξη αυτός που τα πήρε. Από μεταγραφές που κάναμε από Λατινική Αμερική δεν υπήρχε περίπτωση να μην πληρώσεις τον μάνατζερ και χίλια άλλα πράγματα.
“Γιατί συμφωνήθηκε το ποσό με τον μάνατζερ του και πρέπει να καταλάβετε ότι ο παίκτης δεν υπογράφει αν δεν είναι ευχαριστημένος ο μάνατζερ… Όταν συμφωνείς με μάνατζερ και επόμενη μέρα έχει μπει σφήνα άλλη ομάδα, πάμε σε ένα πλειστηριασμό. Είχαμε ιδιωτικό συμφωνητικό που δεν έχει ισχύ. Είναι μεταξύ μας. Ερχεται ο μάνατζερ και σου λέει εγω θα τον πάω Ολυμπιακό… Εξηγείται πολύ εύκολα.”
Για τον Αλομάρ και τον μισθό των 500.000: “Είναι 250.000 τον χρόνο. Εχω πει πολλές φορές πόσο λάθος ήταν όλη αυτή η συμφωνία. Όταν όμως εκείνο το καλοκαίρι θέλαμε να κλείσουμε τον Φερέρ και τον θέλαμε όλοι σκεφτήκαμε ότι καλύτερα ένα ακριβό προπονητή να βγάζει ταλέντα, αλλά να γλιτώνουμε λεφτά από την ομάδα. Λάθος. Την πατήσαμε, διότι και ο Φερέρ δεν βρήκε δουλειά για δυο χρόνια. Δεν το περίμενα. Δεν ήταν πολλά λεφτά για Ισπανία.”
Για τα χρήματα που ξοδεύτηκνα για τον Μογιάνο: “Βρεθήκαμε να πληρώνουμε 650.000 για έναν παίκτη που δεν υπάρχει, σύμφωνα με τον έλεγχο. Είναι δυνατόν; Επειδή θυμόμουν την περίπτωση, αυτά ήταν για τον Πελετιέρι. Από αυτή την πράξη η ομάδα γλίτωσε 120.000 ευρώ, αλλά αυτό δεν φαίνεται πουθενά. Δεν μπορείς να τα πεις όλα προς τα έξω. Θέλαμε να πάρουμε τον Πελετιέρι για ένα χρόνο με οψιόν το οποίο είχαμε καταφέρει. Τα στοιχεία υπάρχουν. Το που πήγαν τα λεφτά, το ξέρει η εταιρία. Πήγαν εκεί που έπρεπε, αλλά δεν βρίσκουν τα συμφωνητικά και τα παραστατικά.”
Για τις οφειλές: Υπήρχαν χρήματα που δίναμε από την τσέπη μας, διότι ερχόταν ας πούμε το περίπτερο και χρωστούσαμε. Υπήρχαν αμέτρητες οφειλές.”