Δεν έχουν τέλος οι νέες καταγγελίες για τον χώρο της ενόργανης γυμναστικής. Μπορεί οι… απ’ έξω από το άθλημα να έβλεπαν με μπρίο και χάρη τις αθλήτριες να εκτελούν με ακρίβεια το πρόγραμμά τους, όμως όσα συνέβαιναν στις αίθουσες των προπονήσεων σοκάρουν.
Κρύβουν βία, εξευτελιστικές συμπεριφορές και τεράστιο πόνο για την ψυχή των νεαρών αθλητριών. Αθλήτριες, οποίες στην πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους βίωσαν εφιαλτικές καταστάσεις. Το… μενού περιλάμβανε σφαλιάρες, τραβηγμα μαλλιών, βρισιές και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με τρεμάμενη φωνή αλλά και με περίσσιο θάρρος, αθλήτριες της ενόργανης αποκαλύπτουν και σοκάρουν με τις περιγραφές τους στο Live News μιλώντας για τις τιμωρίες, τους ξυλοδαρμούς, τον υποσιτισμό και τον εξευτελισμό που δέχονταν στις προπονήσεις.
Δρέττα: «Μεγάλος φόβος μου το ζύγισμα»
Μιλώντας στο Live News η πρώην αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής, Σοφία Δρέττα επιβεβαίωσε τις καταγγελίες, αναφέροντας ορισμένες από τις δυσκολίες που συνάντησε και η ίδια στην καριέρα της.
«Αρχικά όσα έχουν αναφέρει οι πρώην και νυν συναθλητές και συναθλήτριές μου είναι μεγάλη αλήθεια, είμαι μαζί τους και είναι μεγάλο το βήμα που κάνουν όλα αυτά τα παιδιά» ανέφερε η Σοφία Δρέττα, προσθέτοντας: «Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη καριέρα είχε κανείς σ’ αυτό το χώρο και μέχρι που έφτασε, γιατί κάποιοι δεν καταφέραμε να φτάσουμε εκεί που θέλαμε λόγω πολλών καταστάσεων που βιώναμε από μέσα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ξεκίνησα σε ηλικία 3,5 ετών στην ενόργανη και μετά, σε ηλικία έξι ετών πήγα σε έναν άλλο σύλλογο. Εκεί ξεκίνησαν τα μαύρα μου χρόνια. Βίωσα και γω την κακοποίηση μέσα σε όλο αυτό το χώρο» συμπλήρωσε, αποκαλύπτοντας ότι δεχόταν μπουνιές, κλωτσιές, χαστούκια. «Θυμάμαι τον προπονητή μου να με σηκώνει από τα μαλλιά για να με βάλει στο δίζυγο να κάνω μια άσκηση, μου χτυπούσε τους καρπούς, πολλές φορές με έπιαναν από τα μαλλιά ή με σέρνανε» τόνισε η πρώην αθλήτρια, υπογραμμίζοντας ότι όλα αυτά έγιναν όταν ήταν 6-10 ετών.
Για το ζύγισμα που γινόταν και τις επιπτώσεις που είχε κάποιος αθλητής που βρισκόταν πάνω από το επιτρεπτό όριο, η κυρία Δρέττα σημείωσε ότι η ίδια δεν το βίωσε ποτέ, αλλά ήταν ο μεγάλος της φόβος, καθώς έβλεπε τις τιμωρίες που αντιμετώπιζαν τα άλλα παιδιά.
«Για εμάς, εκείνα τα χρόνια, επειδή μέσα σε αυτό το κομμάτι μπήκαμε από πολύ μικρή ηλικία, το θεωρούσαμε φυσιολογικό όλο αυτό. Ήταν χαρά μας να είμαστε μέσα στο γήπεδο, θέλαμε να είμαστε μέσα στο γήπεδο» συμπλήρωσε για το πώς βίωναν τα παιδιά της ηλικίας της αυτές τις αντιδράσεις των προπονητών, ενώ πρόσθεσε ότι εκείνη μιλούσε στους γονείς της για τα όσα συνέβαιναν, χωρίς όμως να τους αποκαλύπτει όλη την αλήθεια.
«Οι γονείς μου είχαν ειδοποιήσει την αστυνομία»
«Εγώ προσωπικά είμαι από τα παιδιά που μιλούσαν στους γονείς μου. Μου μιλούσαμε πάντα και μου λέγανε να τους εμπιστεύομαι και να μιλάω για όσα συμβαίνουν. Οι γονείς μου με ρωτούσαν πολλές φορές αν ήθελα να σταματήσω, όμως τους έλεγα όχι, γιατί αγαπούσα πάρα πολύ αυτό το άθλημα», αποκαλύπτοντας ότι οι γονείς της είχαν ειδοποιήσει την Αστυνομία, ενώ είχαν προειδοποιήσει τον προπονητή να σταματήσει τη βίαιη συμπεριφορά προς τους αθλητές.
«Υπήρχαν άλλα πρόσωπα που είχαν εξουσία μέσα στο χώρο και προσπαθούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση» σημείωσε και πρόσθεσε ότι δεχόταν απειλές ότι θα την διώξουν από την ομάδα αν έλεγε όλη την αλήθεια στους γονείς της. «Υπήρχε ο φόβος ότι θα με διώξουν από την ομάδα και μας έλεγαν πως οτιδήποτε γινόταν στο γυμναστήριο, έπρεπε να μένει εκεί» κατέληξε.
Σοφρά: «Είχα μόνιμα έναν φόβο»
«Γιατί αν μου έμαθε κάτι ο αθλητισμός είναι η δύναμη να μπορείς να παραδεχτείς την ήττα σου. Εγώ ηττήθηκα επειδή κακοποιήθηκα από ακατάλληλους ανθρώπους και αυτές οι ημέρες είναι η δική μου νίκη. Δεν μου επέτρεψαν να δω τι μπορώ να κάνω ως αθλήτρια» σημείωσε η πρώην πρωταθλήτρια ενόργανης Ελευθερία Σοφρά.
Η πρώην αθλήτρια περιγράφει πώς η αγάπη της για τον αθλητισμό από την ηλικία των τριών, μετατράπηκε στον χειρότερο εφιάλτη μόλις μπήκε στον κόσμο του πρωταθλητισμού. «Κάθε μέρα δεν ήθελα να πηγαίνω. Δεν περνούσα καλά. Είχα μονίμως ένα φόβο» πρόσθεσε η πρώην πρωταθλήτρια.
Μετά από 11 χρόνια συστηματικού εκφοβισμού και κακοποιητικών συμπεριφορών, η 16χρονη τότε Ρία αποφάσισε να εγκαταλείψει το άθλημα που κάποτε αποκαλούσε όνειρο. «Εγώ δεν άντεξα άλλο αυτό το πράγμα. Μια μέρα είπα στη μάνα μου ότι δεν θα ξαναπάω σε προπόνηση. Τα παρατάω. Εκείνη τότε μου έλεγε τότε πως ήταν άδικο να σταματήσω, ενώ ήμουν μια τόσο καλή αθλήτρια και είχα προσπαθήσει τόσο πολύ. Αυτό που με ηρεμούσε τότε ήταν ότι για εμένα ήταν ξεκάθαρο μέσα μου ότι δεν θα σταματήσω τον αθλητισμό» συμπλήρωσε.
Όπως εξηγεί η Ελευθερία Σοφρά υπάρχει μια ομερτά για ό,τι συμβαίνει σε αυτόν το χώρο. Κανείς δεν μιλούσε και δεκάδες ανήλικες αθλήτριες υπέμεναν σιωπηλά την κακοποιητική συμπεριφορά εις βάρος τους από τους προπονητές τους. «Τα κορίτσια της ενόργανης γενικά ήμασταν κλειστά παιδιά. Δεν μιλούσαμε εύκολα ούτε στη μαμά μου είχα μιλήσει για ό,τι βίωνα» τόνισε.
Η Ελευθερία Σοφρά είναι μια από τις 22 αθλήτριες και αθλητές της ενόργανης γυμναστικής που υπέγραψαν την επιστολή προς την πρόεδρο της δημοκρατίας με στόχο ζωής ν’ αλλάξουν τα πάντα για τις επόμενες γενιές.
