Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Κώστας Κεραμιδάς δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του στη συνέντευξη Τύπου, δηλώνοντας: “Πρόκειται για τη μεγαλύτερη νίκη του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ. Προκριθήκαμε στους “4” του Eurobasket και άμα το έλεγε κάποιος όταν ξεκινούσαμε από την Αθήνα για να έρθουμε εδώ θα τον περνούσαν για τρελό.
Τα καταφέραμε γιατί έχουμε ομάδα και το όμικρον είναι κεφαλαίο. Πρώτα είναι ομάδα και μετά είναι Εθνική Ομάδα. Όλες οι παίκτριες βάζουν το εγώ τους κάτω από την ομάδα. Αυτό το αίσθημα αναπτύξαμε. Βάλαμε κάποιους κανόνες και οι παίκτριες στέκονται ευλαβικά στο πλάνο με μοναδικό τρόπο και αυτό είναι απίστευτο. Όλο το σταφ η Καφαντάρη, ο Τσίκληρας και ο Παπαγεωργίου σαν γυμναστής και είναι εκπληκτικοί και η δουλειά που κάνουν είναι φοβερή. Έχουμε κάθε φορά τρία διαφορετικά σενάρια για το τι θα κάνουν οι αντίπαλοι και τα εφαρμόζουμε. Σήμερα βγάλαμε την ματς απ ένας τρεις ένας και μπλόκαραν τελείως οι αντίπαλοι, δεν βρήκαν ποτέ λύση και εκεί έγινε η διαφορά. Και βέβαια σε αυτό το πνεύμα της ομάδας έχουν μπει και οι νεαρές παίκτριες όπως η Χριστινάκη, η Σταμολάμπρου και η Φασούλα και αναδεικνύονται.
Η αρχή έγινε δυο χρόνια πριν όταν ξεκινήσαμε τα προκριματικά γιατί δεν πρέπει να αδικούμε κανέναν. Υπήρχαν και άλλες παίκτριες που βοήθησαν τότε να προκριθούμε και αναπληρώθηκαν από άλλες που μπήκαν στο πνεύμα της ομάδας. Επίσης με τη συμπαράσταση της ομοσπονδίας όπου χρειάστηκε, αυτή τη στιγμή είμαστε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και πήραμε την πρόκριση για το Παγκόσμιο. Το να πω ότι είμαι περήφανος για τις παίκτριές μου είναι οι λέξεις που είναι πολύ λίγες. Δεν μπορούν να περιγράψουν αυτά τα οποία νιώθω αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω που μπορούμε να φτάσουμε, αλλά έχουμε πετύχει τον απόλυτο στόχο”.
Από την πλευρά της η Κατερίνα Σωτηρίου, δήλωσε: “Δεν το έχω συνειδητοποιήσει, ακόμα τρέμω… Το λέω στον εαυτό μου συνέχεια… Πήγαμε τετράδα, πήραμε το εισιτήριο για το παγκόσμιο και θα παλέψουμε για τα μετάλλια. Η χαρά είναι απέραντη. Είναι απίστευτα τα συναισθήματα που έχω. Πραγματικά παλεύουμε… Χαίρομαι που έχω κοντά τη Στέλλα γιατί είμαστε από μικρά παιδιά στις εθνικές μαζί από το 1998-99. Από κορασίδες κάτι γινόταν, πάντα κάτι χάναμε και αυτό ήταν το όνειρό μας, να περάσουμε τετράδα και να φτάσουμε πραγματικά να διεκδικούμε μετάλλιο και όχι να είμαστε στο όνειρο. Τελικά δεν έχουμε μείνει στο όνειρο.
Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα κορίτσια, στον κόουτς, στο σταφ, στην Ομοσπονδία που συνέχεια βελτιώνεται σαν και εμάς. Είναι ένα κομμάτι από εμάς, όλοι βελτιωνόμαστε και όλοι θέλουμε να είμαστε καλύτεροι και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Όπως είπε και ο κόουτς εδώ είμαστε Εθνική ομάδα, είμαστε ομάδα. Σημασία έχει ότι παίζω από τον πάγκο, εμψυχώνω τον καθένα και όλοι μας έχουμε μερίδιο στην επιτυχία και οι κοπέλες που βοήθησαν και οι προπονητές τόσα χρόνια να μας μάθουν όλα αυτά. Επίσης και οι κοπέλες που μας βοήθησαν πριν δυο χρόνια να φτάσουμε εδώ.
Συγχαρητήρια, είμαι πολύ συγκινημένη και πριν αρχίσω να βουρκώνω ευχαριστώ πολύ το θεό που μας βοηθάει ψυχικά και σωματικά. Όλοι μαζί να συνεχίσουμε και να έχουμε ωραίες δηλώσεις και πολύ όμορφες μέρες και επιτέλους να αρχίσει να στέκεται κάτι στο στήθος μου και να αρχίσει να με βαραίνει. Άλλα θα ζήσω το σήμερα και να ονειρευτούμε σιγά σιγά. Το κεφάλι χαμηλά και να έχουμε ένα όμορφο αύριο”.