Έχοντας κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το μακρινό 1964, η Εθνική Ισπανίας δεν είχε να επιδείξει τις επόμενες δεκαετίες κάποια διάκριση. Το 2004 ο Λουίς Αραγονές αναλαμβάνει την ομάδα, κάνει αλλαγές και καταφέρνει να “χτίσει” ένα αήττητο σερί 25 αναμετρήσεων, το οποίο ωστόσο σταμάτησε στους “16” του Παγκοσμίου Κυπέλλου όταν η “Λα Ρόχα” ηττήθηκε από τη Γαλλία. Ακολούθησε η ήττα από τη Βόρεια Ιρλανδία στα Προκριματικά του Euro 2008, μια ήττα που έπεισε τον Αραγονές ότι έπρεπε να αλλάξει πολλά. Όπως και έκανε και σιγά – σιγά τα… προγνωστικά γύρισαν ανάποδα!
Υπήρχαν πάντα φήμες και δημοσιεύματα που ήθελαν τους παίκτες της Εθνικής Ισπανίας να μην έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους, κυρίως λόγο των διαφορετικών ομάδων, περιοχών στην Ισπανία αλλά και πολιτικών πεποιθήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1984 η Ισπανία έχασε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από τη Γαλλία, εξαιτίας ενός τραγικού λάθους του τερματοφύλακα Λουίς Αρκονάδα, τον οποίον και κατηγόρησαν ότι έκανε σκόπιμα το λάθος, καθώς ήταν Βάσκος και ήθελε να χάσει η Ισπανία. Η περιοχή και οι πολιτικές απόψεις των παικτών δεν ήταν τα μοναδικά ζητήματα. Ο τεχνικός Λουίς Αραγονές συνειδητοποίησε ότι το στυλ παιχνιδιού που προτιμούσαν οι προκάτοχοί του δεν λειτουργούσε.
Οι καθοριστικές αποφάσεις του Αραγονές
Για να πετύχει τις αλλαγές που ήθελε, έπρεπε να πάρει δύσκολες αποφάσεις, οι οποίες λίγο έλειψε να του στοιχίσουν τη δουλεία του. Μια από αυτές τις επιλογές ήταν να αφήσει εκτός ομάδας τον Ραούλ. Έναν παίκτη σύμβολο και τότε 29 χρονών, που αγωνίστηκε κόντρα στη Βόρεια Ιρλανδία για 102η φορά με τη φανέλα της Ισπανίας αλλά και τελευταία. Τα ισπανικά Μέσα ενημέρωσης εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στον Αραγονές, ο οποίος δήλωσε για τη συγκεκριμένη επιλογή του: “Δεν τηλεφώνησα στον Ραούλ για να τον ενημερώσω ότι δεν κλήθηκε στην αποστολή. Το γεγονός είναι απλό. Οι παίκτες που κάλεσα, ταιριάζουν περισσότερο στις ανάγκες μας”.
Η ήττα από τη Σουηδία και η ισοπαλία στην Ισλανδία σήμαινε ότι η ομάδα κινδυνεύει να χάσει εντελώς το Euro 2008 όταν ταξίδεψε στη Δανία στις 13 Οκτωβρίου 2007. Η Ισπανία πανηγυρίζει τη νίκη με 3-1 και προκρίνεται στην τελική φάση του Euro ως νικήτρια του ομίλου. “Η ένταση πριν αυτό το παιχνίδι ήταν μεγάλη. Όλοι γνωρίζαμε τη σημασία του. Η Δανία ήταν δυνατή ομάδα, ο Λουίς Αραγονές ωστόσο κράτησε ήρεμους τους πάντες, ενώ πριν τον αγώνα έλεγε: “Μην ανησυχείτε, ηρεμήστε. Αύριο θα κερδίσουμε με 3-1”, απίστευτο, βρήκε ακόμη και το σκορ του αγώνα”, θυμάται ο Φερνάντο Ιέρο, ο οποίος ήταν τότε αθλητικός διευθυντής της Ισπανίας.
Αξιοποίησε παίκτες – κλειδιά
Ο Αραγονές κατάφερε να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τους παίκτες που είχε στη διάθεση του και κυρίως τους μέσους. Σε πολλές περιπτώσεις, έλεγε στους Ινιέστα, Τσάβι και Καθόρλα: “Πώς κερδίζετε παιχνίδια; Γιατί δεν σκοράρετε περισσότερο;” Η Ισπανία ξεκίνησε να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και το σημαντικότερο, αποτελεσματικό. Έχοντας προκριθεί στην τελική φάση του Euro 2008 η Ισπανία είχε την ευκαιρία να τερματίσει μια… ξηρασία 44 χρόνων. Στα προημιτελικά η Ισπανία θα βρει μπροστά της την Ιταλία και θα καταφέρει στη διαδικασία των πέναλτι να εξασφαλίσει την πρόκριση στην επόμενη φάση. Εκεί βρίσκει απέναντι της τη Ρωσία, της οποίας επικρατεί εύκολα με 3-0 και προκρίνεται στον μεγάλο τελικό έπειτα από 24 χρόνια, όπου θα αντιμετωπίσει τη Γερμανία. “Μας φώναξε όλους στη μέση του γηπέδου κατά τη διάρκεια της προπόνησης”, θυμάται ο Καπντεβίγια. «Είπε:« Ο Wallace δεν πρόκειται να παίξει. » Όλοι σκεφτόμασταν, Wallace; Ποιος είναι ο Wallace; “Νομίζω ότι ήταν ο Τσάβι που είπε:” Αφεντικό, ποιος είναι ο Wallace; Εννοείς Ballack; ” «Όπως και να τον λένε, τον αποκαλώ Wallace», απάντησε ο Αραγόνες. Όλοι ξεκινήσαμε να γελάμε και έτσι μας έφυγε το άγχος που είχαμε πριν τον τελικό”.
Το βράδυ του τελικού οι αποφάσεις που πήρε ο τεχνικός Αραγονές ήταν καθοριστικής σημασίας. Ο Φερνάντο Τόρες σκοράρει στο 33ο λεπτό και χαρίζει το 2ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη χώρα του. Ο Τσάβι αναδεικνύεται ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά, ενώ ο Νταβίντ Βίγια πρώτος σκόρερ. Η κυριαρχία της Ισπανίας έχει ξεκινήσει, θα συνεχιστεί ωστόσο χωρίς τον Αραγονές.
Νέα εποχή
Ο Αραγονές είχε ανακοινώσει ότι μετά το Euro 2008 θα κάνει γνωστή την απόφαση του. Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ισπανίας βρήκε άμεσα τον αντικαταστάτη του, που ήταν ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Οι παίκτες ωστόσο της Εθνικής, παρακάλεσαν τον Αραγονές να μείνει, με τον ίδιο σαφώς συγκινημένο να ζητά από τον Ιέρο να πάρει την τελική απόφαση. Η απόφαση του Ιέρο ήταν να φέρει στον πάγκο της Εθνικής τον ντελ Μπόσκε. Την 1η Φεβρουαρίου 2014, ο Αραγονές – μια αμφιλεγόμενη φιγούρα – αλλά ο άνθρωπος που επανέφερε την Ισπανία στον δρόμο των επιτυχιών- πέθανε σε ηλικία 75.
Κατακτώντας τον κόσμο
Από το ξεκίνημα της θητείας του ο ντελ Μπόσκε έλεγε πως είχε το τέλειο σχέδιο. Προχώρησε σε πολλές αλλαγές προσώπων και με καλές εμφανίσεις η Ισπανία κατάφερε να προκριθεί ως αήττητη στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νότιας Αφρικής. Η “Λα Ρόχα” ξεκινάει τις υποχρεώσεις της με ήττα από την Ελβετία, με την πίεση στο στρατόπεδο της να είναι μεγάλη. Ακολουθεί η σπουδαία νίκη με 2-0 επί της Ονδούρας και στη συνέχεια η νίκη επί της Χιλής με 2-1. Τότε ο Ντελ Μπόσκε είπε στους παίκτες του ότι έχουν μπροστά τους τέσσερις “τελικούς”. Ξεπερνούν αρχικά το εμπόδιο της Πορτογαλίας, ακολουθεί η Παραγουάη, ενώ στα ημιτελικά η Ισπανία επικρατεί με 1-0 της Γερμανίας. Στον μεγάλο τελικό θα βρει απέναντι της την Ολλανδία.
“Ήμουν στο γήπεδο με την οικογένεια μου. Δεν έχουμε δει ποτέ ο ένας τον άλλο τόσο νευρικούς. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τη γυναίκα μου τόσο απορροφημένη από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα”, ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Θαπατέρο. Στον μεγάλο τελικό και μπροστά σε 84,490 φιλάθλους, ο Άριεν Ρόμπεν είχε τεράστια χαμένη ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο, με την κανονική διάρκεια να βρίσκει τις δυο ομάδες ισόπαλες 0-0. Στην παράταση ο Ινιέστα σκόραρε το “χρυσό” γκολ, χαρίζοντας το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ισπανία. “Η μπάλα ήρθε στα πόδια μου και είχα δυο επιλογές. Ή να σουτάρω, ή να πασάρω. Πάντα αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν είχα σουτάρει. Αλλά είδα τον Ινιέστα σε εξαιρετική θέση και αυτή ήταν η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας μας”, θυμάται ο Φάμπρεγας.
Τρία στη σειρά – Η ιστορία είχε γραφτεί
Ακολούθησε το Euro του 2012 στην Πολωνία και την Ουκρανία, όπου η Ισπανία ήταν το μεγάλο φαβορί. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν και με τον πειστικό τρόπο η “Λα Ρόχα” κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας με 4-0 της Ιταλίας στον μεγάλο τελικό. “Το καλύτερο παιχνίδι που έχουμε παίξει ποτέ”, ανέφερε μετά τον τελικό ο Ντελ Μπόσκε. Η Ισπανία έγινε έτσι η πρώτη Εθνική που κατακτά τρία συνεχόμενα μεγάλα τουρνουά και γράφει τη δική της ιστορία.
Ωστόσο, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία σηματοδότησε το τέλος των επιτυχιών για αυτήν την πανίσχυρη ισπανική ομάδα, η οποία κυριάρχησε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο για έξι χρόνια. Εκεί η Ισπανία έμεινε εκτός διοργάνωσης από τη φάση των ομίλων, καθώς τερμάτισε 3η στον 2ο όμιλο, ενώ υπέστη τη συντριβή με 5-1 από την Ολλανδία.
Το “πάρτι” της Ισπανίας έλαβε τέλος στη Βραζιλία. Η Εθνική ωστόσο που κατέκτησε τα πάντα, θα μείνει στην ιστορία με χρυσά γράμματα και θα είναι πάντα η καλύτερη της γενιάς της.
