«Ήταν μια συνισταμένη πραγμάτων, δεν ήταν μια απόφαση της στιγμής. Στριφογύριζε στο μυαλό μου, αλλά προσπάθησα να ακούσω και την καρδιά μου κι αυτός αποδείχθηκε ο καλύτερος τρόπος» είπε αρχικά η τενίστρια από τη Σερβία και συνέχισε: «Άρχισα να παίζω τένις, επειδή αγαπούσα αυτό το παιχνίδι. Το αγαπώ ακόμη, αλλά αισθάνομαι πως ήρθε η στιγμή να προχωρήσω μπροστά. Ήμουν λίγο άτυχη, με τους τραυματισμούς που είχα. Έμεινα πίσω στο Top-10 και μετά πέρασα κάποιους τραυματισμούς και πάλεψα αρκετά για να βρω τη φυσική κατάσταση που είχα. Την προηγούμενη χρονιά δούλεψα σκληρά, αλλά συνέχισα να έχω αυτά τα σκαμπανεβάσματα. Αισθάνθηκα λοιπόν πως τώρα ήρθε η ώρα για να σταματήσω. Είμαι από τη Σερβία και όλα όσα έχω περάσει στη ζωή μου και στην καριέρα μου, έγιναν δύναμη χάρη στη βοήθεια που μου έδωσαν οι γονείς μου και ο αδερφός μου. Νιώθω τυχερή και θέλω να ανταποδώσω τη βοήθεια που μου έδωσαν οι άλλοι».
Στην ερώτηση τι έχει μείνει από την καριέρα της, απάντησε: «Για να είμαι ειλικρινής, γίνομαι πολλές φορές συναισθηματική και σκέφτομαι πόσο σκληρά δούλεψα για να φτάσω σε όλα αυτά που έχω πετύχει. Κοιτάζω πίσω και είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου και για όλους γύρω μου, που με βοήθησαν να φτάσω σε αυτά τα επιτεύγματα. Όμως δεν είναι μόνο η επίτευξη όλων αυτών, είναι και αυτό που έχεις γίνει ως άτομο. Πιστεύω πως όλα τα εμπόδια, όλες οι άσχημες στιγμές, όλα αυτά σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και, στην περίπτωσή μου, ακόμη πιο δυνατό άνθρωπο. Νιώθω ευλογημένη και τυχερή που έχω περάσει όλα αυτά. Έμαθα περισσότερα για τον εαυτό μου, όχι μόνο από τις καλές στιγμές, αλλά και από τις κακές. Μπορείς έτσι να ανακαλύψεις τους πραγματικούς φίλους και το τι πρέπει να κάνεις για να αντεπιτεθείς. Αυτά είναι τα μαθήματα που μου δίδαξε το τένις από πολύ μικρή ηλικία. Νιώθω τυχερή που τα βίωσα όλα αυτά. Στη ζωή δεν είναι όλα καλά ή κακά, δεν είναι όλα μαύρο ή άσπρο. Γι’ αυτό και νομίζω πως αυτά τα σκαμπανεβάσματα τελικά με βοήθησαν να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα».
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Όταν κοιτάζω πίσω σε αυτά που πέτυχα, τότε η βελτίωση που είχα είναι ένα από τα πράγματα που αντιλαμβάνομαι. Ήμουν απλά ένα κορίτσι που έπαιζε τένις και απολάμβανε το παιχνίδι, χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Με τον καιρό μαθαίνεις πως υπάρχει πίεση, υπάρχουν στόχοι, υπάρχουν οι δικές σου προσδοκίες πάνω απ’ όλα και τότε σταματάς να παίζεις με ελευθερία. Δεν νομίζω πως ήμουν προετοιμασμένη για την επιτυχία, αλλά ίσως χρειαζόμουν μια πιο έμπειρη ομάδα γύρω μου για να με βοηθήσει να συμβιβαστώ με αυτές τις πιέσεις. Αλλά όλα αυτά με βοήθησαν να γίνω ο άνθρωπος που είμαι τώρα και γνωρίζω πια πως μπορώ να αντεπεξέλθω σε κάθε κατάσταση. Μπορώ να επιβιώσω και αυτό μου δίνει δύναμη».
Για το τι θα της λείψει περισσότερο, είπε: «Θα μου λείψουν σίγουρα οι φιλίες που έκανα, αλλά ελπίζω πως τους φίλους θα τους συναντήσω πάλι. Η ειρωνεία είναι πως θα μου λείψουν τα ταξίδια. Αυτό είναι περίεργο, γιατί πιο πολύ απ’ όλα τώρα θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου και να παραμείνω εκεί. Μου αρέσει όμως να βλέπω ωραία μέρη και ειδικότερα την Αυστραλία, είναι στην κορυφή της λίστας».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163