Επίσης αναφέρθηκε και στον Παναθηναϊκό και όσα έζησε στο “τριφύλλι”. Είπε ότι ηγέτης των επιτυχιών ήταν ο Σέρβος κόουτς, αλλά δεν θα είχε γίνει τίποτα αν δεν υπήρχαν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι, Παύλος και Θανάσης.
Oι δηλώσεις του
Για τη σχέση του με τη Σερβία και τους Σέρβους:«Η αγάπη μου για την Σερβία δεν είναι μυστική. Πέραν της εξαιρετικής σχέσης μου με τον Ζέλικο, έχω πολλές καλές αναμνήσεις και με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Είχα την τύχη να δουλέψω με το σπουδαίο σερβικό μπάσκετ. Από τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και τον Τομάσεβιτς, στον Ρέμπρατσα, τον Τέπιτς, τον Βούγιανιτς και τον Μίλος Τεόντοσιτς. Θα έχω ξεχάσει κάποιους γιατί συνεργάστηκα με πάρα πολλούς.
Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα είναι γεννημένος νικητές. Όταν η μπάλα πήγαινε στο χέρι του, ήξερες ότι θα υπάρχει καλή κατάληξη. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Εκείνη την περίοδο στον Παναθηναϊκό έπαιξε και ο Ρέμπρατσα και όλοι ξέρουμε τι παίκτης ήταν. Μην ξεχνάτε ότι στο Βερολίνο, όταν πήραμε την Euroleague, ο Ντούσαν Κέτσμαν ήταν μέλος της ομάδας μας. Οι Σέρβοι είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες και πάνω απ’ όλα εξαιρετικοί άνθρωποι. Μέχρι σήμερα έχω καλές σχέσεις και μιλάω με τον Τομάσεβιτς, τον Πέκοβιτς και τον Βούγιανιτς. Οι Σέρβοι ως λαός θα πρέπει να είναι περήφανοι για τους παίκτες που είχαν και έχουν».
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Πρώτη φορά τον συνάντησα το 1993 στην Ολλανδία μέσω του Ντούσαν Ίβκοβιτς και μου έδωσε… υλικό για εργασία. Ο Ζέλικο ήταν τότε προπονητής στην Μπανταλόνα και εγώ προπονητής στην Κροατία. Παίξαμε σε ένα ματς σε μια μικρή πόλη της Ολλανδίας. Μετά αντάλλαξαμε αριθμούς. Αυτή ήταν η… μοίρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος ήταν προγραμματισμένο να πάει παλαιότερα στο Ζάγκρεμπ ως παίκτης. Είχε συμφωνήσει συμφωνήσει σε όλα, αλλά μετά έλαβε την πρόταση από την Παρτιζάν και έμεινε εκεί ως προπονητής. Ευχαριστώ τον Θεό που έγινε αυτό, γιατί το μπάσκετ έχει έναν απίστευτο προπονητή. Τότε βρεθήκαμε και μετά, το 1999, πήγαμε μαζί στον Παναθηναϊκό.
Πρέπει να πω πως δεν είμαι αντικειμενικός όταν μιλάω για τον Ζέλικο. Είναι ο μεγάλος αδελφός μου, έχουμε περάσει τόσες στιγμές στη ζωή μας. Δεν μπορώ να δω τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Ο Ζέλικο ήταν στη Θεσσαλονίκη όταν μου έγινε πρόσκληση. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, στη ΜΕΝΤ και έκανα κάποιες διαπραγματεύσεις. Αλλά μετά ήρθε η ιστορία με τον Ζέλικο. Μαζί πήγαμε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1999 και μείναμε εκεί μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τι σημαίνουν για μένα όσα πετύχαμε μαζί, όχι μόνο από επαγγελματικής πλευράς, αλλά και στη φιλική μας σχέση.
Θέλω να τονίσω πως είμαι ευγνώμων από τα βάθη της καρδιάς μου στον Ζέλικο και στον Ντούντα για όσα έκαναν για εμένα. Μεταξύ μας υπάρχει ένας πολύ δυνατός δεσμός. Κανένας από εμάς δεν ήξερε πώς θα καταλήξει η σχέση μας και πώς θα είναι τώρα. Η μοναδική μας σχέση χτίστηκε γύρω από το μπάσκετ, αλλά είχε βάση στις ανθρώπινες αξίες. Ο Ζέλικο είναι στη Φενέρμπαχτσε τώρα, εγώ στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Θα βρεθούμε κάθε χρόνο κάποια συγκεκριμένη περίοδο και θα ξεκουραστούμε με τις οικογένειές μας».
Για το περιστατικό που θυμάται πιο έντονα με τον Ομπράντοβιτς: «Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές πίσω μας γεμάτες συναισθήματα, επιτυχίες, νίκες και τίτλους. Αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω μία, θα έλεγα τον τίτλο που πήραμε μαζί τη σεζόν 1999-2000 στη Θεσσαλονίκη. Παίξαμε κόντρα στην Μακάμπι. Όταν ο Κάτας έβαλε το τρίποντο για το 63-57 ρώτησα τον Ζέλικο αν έπρεπε να πάρουμε τάιμ άουτ για να σχεδιάσουμε την άμυνά μας. Εκείνος μου είπε: “Όχι φίλε, είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης”. Έμενε λιγότερο από ένα λεπτό αλλά εκείνος ήταν τόσο σίγουρος ότι θα νικήσουμε. Εκείνη την ώρα με έπεισε πως είμαστ στον σωστό δρόμο και αυτό θα το θυμάμαι για πάντα».
Για την Euroleague στην Μπολόνια: «Εκείνη ήταν το φαβορί και παίξαμε κόντρα στην τοπική Βίρτους. Υπάρχει μια ιστορία. Είχαμε μια θερμή συζήτηση με τον Ζέλικο αφού γίναμε πρωταθλητές. Οι παίκτες το γιόρταζαν, οι δημοσιογράφοι ήταν στα αποδυτήρια και εμείς πήγαμε παραπέρα, στο ντουζ. Μιλήσαμε για μερικά λεπτά και μπορώ να πω πως ήταν μια συζήτηση γεμάτη συναισθήματα. Το τι είπαμε δεν είναι προς δημοσίευση. Δυστυχώς, θα πρέπει να αποκρύψω μερικές λεπτομέρειες. Αυτό είναι κάτι που συζητάμε μέχρι και σήμερα με τον Ζέλικο».
Για τη συνεργασία του με τον Ομπράντοβιτς και τους Γιαννακόπουλους: «Ο ρόλος μου να “γνωρίσω” τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των αντιπάλων μέσω της ανάλυσης δεν είχε να κάνει με την τυπική σχέση προπονητή – σενεργατών. Ο Ζέλικο μου έδωσε ελευθερία στη δουλειά, στην προπόνηση, στην προετοιμασία και στη διάρκεια του ματς. Είχα συγκεκριμένα κομμάτια στην τακτική και στην άμυνα. Αυτό έφτασε σε ένα τέλειο επίπεδο. Επίσης, είχα την ευκαιρία να δουλέψω στον Παναθηναϊκό και νιώθω ευγνώμων για τους οπαδούς και τους αδελφούς Γιαννακόπουλους. Χωρίς εκείνους δεν θα είχαμε πετύχει τίποτα από όλα αυτά. Η σχέση μεταξύ των παικτών, των οπαδών και των αδελφών Γιαννακόπουλων επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία που είχε ο Παναθηναϊκός».
Για το αν υπάρχει κάτι αρνητικό στη σχέση του με τον Ομπράντοβιτς: «Κάτι αρνητικό δεν υπάρχει, αλήθεια. Ακόμα και στις διαφωνίες μας ή στα πράγματα που δεν καταλαβαίναμε, πάντα δουλεύαμε ως ομάδα. Είχαμε πολλά meetings πριν εμφανιστούμε μπροστά στους παίκτες και αναλύσουμε το πλάνο μας. Ήμασταν μόνοι μας, στους τέσσερις τοίχους. Όταν πηγαίναμε μπροστά στην ομάδα, ο Ζέλικο ήταν ο πρώτος προπονητής. Πάντα, όμως, επικρατούσε η ιδέα που θα μας έφερνε τη νίκη. Είχε απεριόριστη πίστη σε εμένα και μου έδωσε ευθύνες, γιατί ήξερε ότι μπορούσαμε να δουλέψουμε τέλεια σε διαφορετικά επίπεδα».
Για την ιστορική επιτυχία του Παναθηναϊκού: «Για να είμαι ξεκάθαρος… Ο Παναθηναϊκός είχε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ως πρώτο προπονητή και εμένα ως συνεργάτη του με συγκεκριμένη ελευθερία. Όλα αυτά που έγιναν στον Παναθηναϊκό, δημιουργήθηκαν από εκείνον. Αλλά μεγάλωσε μέσα στα χρόνια, βελτιώθηκε και έφτασε τις προπονητικές του ικανότητες σε νέα στάνταρντς. Ήταν ηγέτης, ο υπεύθυνος για την επιτυχία. Εγώ ήμουν εκεί, δούλευα και ήμουν περήφανος για όσα πετύχαμε. Λίγοι ξέρουν πως εκείνα τα χρόνια με τον Ζέλικο αρνήθηκα τρεις καλές προτάσεις για να είμαι πρώτος προπονητής, απλά για να μείνω να δουλέψω μαζί του. Ήμουν χαρούμενος και ικανοποιημένος στον Παναθηναϊκό. Έμεινα γιατί είχα μια υπεύθυνη θέση. Η χημεία που υπήρχε στην ομάδα ήταν το “κλειδί”. Είμαι περήφανος που ένω άλλαξαν παίκτες και γενιές, η χημεία ήταν πάντα καλή. Από τον Μποντιρόγκα στον Αλβέρτη και από τον Διαμαντίδη, που τελειώνει την καριέρα του. Όλοι στον Παναθηναϊκό ήξεραν πως πρέπει να ακολουθούν τις εντολές του Παναθηναίκού».
Για το αν μιλάει σερβικά και αν το κάνει για να μπερδέψει τους αντιπάλους του: «Μιλάω, ναι. Αλλά δεν το κάνω για να μπερδέψω κάποιον, το κάνω αυθόρμητα. Σκέψου να δουλεύεις 13 χρόνια με τον Ζέλικο και επτά χρόνια στο Ζάγκρεμπ. Μου έχει τύχει να πάω στο σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα και να πω “ευχαριστώ” στα σερβικά. Με κοίταξαν περίεργα και γέλασαν. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Η προπόνηση γίνεται είτε στα αγγλικά είτε στα σερβικά.
Όταν είμαστε μόνοι με τον Μίλος ή όταν θέλω να του πω κάτι στο παρκέ, μιλάμε στα σερβικά. Αλλιώς, μιλάμε στα αγγλικά».
Για τη φετινή ΤΣΣΚΑ Μόσχας: «Νομίζω πως τα πράγματα πηγαίνουν όπως θα έπρεπε. Είμαστε πρώτοι στην VTB League και τελειώσαμε τις υποχρεώσεις μας στο πρωτάθλημα ως πρώτοι, αυτό δεν είναι κάτι μικρό. Στον όμιλο του Top 16 επίσης τελειώσαμε πρώτοι. Περάσαμε από τον πιο δύσκολο όμιλο του Top 16 και μάλιστα ως πρώτοι. Τώρα είμαστε μπροστά με 2-0 κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα. Νομίζω πως δεν μπορούσαμε να τα έχουμε πάει καλύτερα μέχρι τώρα. Μπορούμε να παίξουμε καλύτερα; Σίγουρα.
Παίζουμε καλά στην επίθεση, έχουμε ένα πλάνο, μία ιδέα. Φυσικά, έχουμε κάποια σκαμπανεβάσματα, αλλά δουλεύουμε για να γίνουμε καλύτεροι. Δεν είμαστε οι Harlem Globtroters, αλλά μια επαγγελματική ομάδα που θέλει να νικάει. Η ΤΣΣΚΑ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ομάδες με “πρέπει”. Αυτό είναι, πρέπει να νικούν. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς αυτό, αλλά μου αρέσει αυτή η πίεση. Μου αρέσει η κριτική που βοηθάει, οι προτάσεις και η πρόοδος και πάντα μας κρατάει stand by».
Για το αν ήρθε η ώρα να πάρει την Euroleague η ΤΣΣΚΑ: «Κοιτάξτε, εγώ μπορώ να πω ό,τι θέλω, αλλά δεν λέω αν ήρθε η ώρα ή όχι. Πρέπει να βάλουμε τα γεγονότα στο τραπέζι και να δούμε τι γίνεται στην πραγματικότητα. Ποια είναι τα γεγονότα; Ότι η ΤΣΣΚΑ στα τελευταία 13 Final Four έχει παίξει στα 12. Τώρα έχει την ευκαιρία να παίξει και στο επόμενο Final Four. Πρόκειται από τώρα για μια επιτυχία».
Για τις διαφωνίες του σχετικά με το format της Euroleague: «Είμαι εκείνος που είπε στον κύριο Τζόρντι Μπερτομέου την άποψή του και εξέφρασα την άποψη και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Του είπα ότι έχουμε σεβασμό στο Final Four και πως προσωπικά είχα μεγάλη επιτυχία με τον Παναθηναίκό. Αλλά μια ομάδα παίζει στη φάση των ομίλων μερικά παιχνίδια που δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, γιατί δεν έχει μεγάλη διαφορά αν τερματίσεις τέταρτος ή πρώτος. Μετά παίζεις στο Top 16 που είναι δυνατό και στα πλέι οφ που έχουν ακόμα περισσότερη ένταση και ξαφνικά φτάνεις στο Final Four, που όλα κρίνονται από ένα ματς. Πιστεύω πως έχει έρθει η ώρα για μερικές αλλαγές, πρέπει να φέρουμε το σύστημα των πλέι οφ στο φινάλε της διοργάνωσης. Το βλέπετε και από μόνοι σας πώς καλές είναι οι σειρές.
Πιστεύω πως θα αλλάξει αυτό κάποια μέρα, δεν γνωρίζω όμως πότε. Είναι προφανές ότι οι ομάδες θέλουν να γνωρίσουν το σύστημα των πλέι οφ στην τελική φάση, το οποίο είναι καλό. Έτσι, θα αυξηθούν και τα νούμερα σε όλη την Ευρώπη».
Για το νέο σύστημα της Euroleague που θα αρχίσει του χρόνου: «Είναι μια ιδέα που έχει ενδιαφέρον και θέλω να την δω. Προφανώς, θα έχει εμγάλο ενδιαφέρον, αλλά θα υπάρχουν προβλήματα με το καλεντάρι. Θα παίζουμε το ένα ματς μετά το άλλο. Για παράδειγμα, θα παίξουμε στο Βελιγράδι, μετά θα ταξιδέψουμε αμέσως για την Αθήνα και μετά για την Κωνσταντινούπολη, πριν πάμε στο “σπίτι” μας. Ενδιάμεσα θα πρέπει να χωρέσουμε και τα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Θα πρέπει να ταξιδέψουμε από τη Βαρκελώνη στη Μόσχα, να αλλάξουμε ζώνη ώρας. Δεν είναι εύκολο αυτό για τους παίκτες, γιατί πρέπει να έχουν συνεχώς ρυθμό σε ένα γεμάτο πρόγραμμα για κάθε ομάδα. Γι’ αυτό έρχονται και οι πολλοί τραυματισμοί».
Για τα φετινά πλέι οφ της Euroleague: «Δείτε πόσο ενδιαφέρον και συναρπαστικό είναι το παιχνίδι. Το μπάσκετ ζωντανά στα πλέι οφ. Αν ο στόχος μας είναι να μείνουεμ κοντά στο ΝΒΑ, τότε πρέπει να πάμε στο επόμενο σύστημα. Σχετικά με τα φετινά ματς, υπάρχουν δυνατοί αντίπαλοι. Παρακολούθησα όλους τους αγώνες εκτός από αυτούς που νίκησε η Φενέρμπαχτσε την Ρεάλ Μαδρίτης, γιατί δεν είχα χρόνο, παίζαμε την ίδια ώρα. Όλα είναι ανοιχτά, αν και η Φενέρμπαχτσε δείχνει μια διάθεση να κυριαρχήσει. Το ίδιο και η Μπαρτσελόνα κόντρα στην Λοκομοτίβ. Η Λαμποράλ και ο Παναθηναϊκός έπαιξαν δύο διαφορετικά παιχνίδια. Στο πρώτο ματς ο Παναθηναϊκός δεν εμφανίστηκε και δεν πάλεψε, αλλά πάλεψε στο δεύτερο σαν λιοντάρι. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως από την Λαμποράλ λείπουν ο Χάνγκα, ο Κοζέρ και ο Σενγκέλια, που είναι σημαντικές απουσίες».
Για τον «πόλεμο» μεταξύ Euroleague – FIBA: «Δεν μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτά γιατί είμαι προπονητής. Έχω να πω πως ως κάποιος που αγαπάει το σπορ πως αυτός που βγαίνει χαμένος είναι το μπάσκετ. Θα ήθελα το μπάσκετ να είναι ενωμένο, χωρίς διαφορετικούς κανόνες και διαφορετικές διοργανώσεις. Ο κόσμος ξέρει τι σημαίνουν όλα αυτά για το μπάσκετ και πραγματικά ελπίζω να βρεθεί μια λύση, ώστε να πορευτούν χέρι – χέρι».
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΟ NEWSIT
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163