Με εντελώς αθλητική ορολογία ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για την υποψηφιότητά του για τη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, για το πάθος του για τον Ολυμπιακό και τους αντιπάλους τους στην... κούρσα που έχει μπροσστά του.
Αναφέρθηκε στον Πρίντεζη (!), στην Αρσεναλ και στους λόγους, για τους οποίους έθεσε υποψηφιότητα για την ηγεσία της ΝΔ: «Εγώ το είπα πρώτος. Αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Το είπα πρώτος επειδή ξεκίνησε η διαδικασία και το είχα πάρει απόφαση. Από τη στιγμή που το έχεις αποφασίσει μπαίνεις στο γήπεδο και παίζεις μπάλα. Εγώ παίζω μπάλα, ο Άδωνις (σ.σ. Γεωργιάδης) τένις».
Οι δηλώσεις του
…για την προεδρική κούρσα της Νέας Δημοκρατίας: «Έχουμε βγει στο γήπεδο κάποιοι παίκτες για ζέσταμα, αλλά ακόμα δεν έχει σφυρίξει ο διαιτητής και δεν ξέρουμε πως θα παραταχθεί η ενδεκάδα. Δεν ξέρουμε ποιος θα κατέβει, ποιος δεν θα κατέβει, ποιος θα μαζέψει υπογραφές. Το Σάββατο θα ξέρουμε ποια θα είναι η ενδεκάδα ή η πεντάδα, αναλόγως το σπορ. Το καταστατικό είναι αρκετά σφικτό και δεν είναι εύκολο να πάρεις τις απαιτούμενες 50 υπογραφές. Κάποιοι από αυτούς που έχουν εκδηλώσει ή θα εκδηλώσουν συμμετοχή δεν θα τις βρουν. Είναι θεμιτό να εκδηλώνουν πολλοί συμμετοχή και το κόμμα θα γίνει πιο δυνατό με το διάλογο.
Ανοίγουμε το κόμμα στην κοινωνία και σε όσους θέλουν να μας ψηφίσουν. Εγώ δρομολογώ τις υπογραφές, όλοι τις δρομολογούμε. Εγώ θα τις έχω. Ο λόγος που κατεβαίνω είναι ότι μετά τις 50 υπογραφές στρεφόμαστε στην κοινωνία. Εμένα δε μου αρέσει να αποφασίζουν λίγοι. Δεν μπορεί, όμως να αλλάξει τώρα η διαδικασία. Δεν γίνεται να αλλάζουν οι κανόνες όσο είσαι μέσα στο γήπεδο. Έτσι πρέπει να γίνεται και στην πολιτική. Το γήπεδο είναι ένα και σε αυτό πρέπει να παίζουν όλοι οι παίκτες μπάλα. Όλοι μπορούν να παίξουν, αλλά το θέμα είναι τα νομικά προβλήματα. Δε θέλω να σχολιάσω άλλες υποψηφιότητες και οι πολίτες έχουν τον τελευταίο λόγο».
…για το λόγο που αποφάσισε να θέσει πρώτος υποψηφιότητα: «Απλά το είπα πρώτος. Αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Το είπα πρώτος επειδή ξεκίνησε η διαδικασία και το είχα πάρει απόφαση. Από τη στιγμή που το έχεις αποφασίσει μπαίνεις στο γήπεδο και παίζεις μπάλα. Εγώ παίζω μπάλα, Άδωνις (σ.σ. Γεωργιάδης) τένις. Επίσης, είναι δύσκολο για κάποιον όσο καλός κι αν είναι, να είναι πρόεδρος της ΝΔ και να μην είναι βουλευτής. Κανείς δεν αιφνιδιάστηκε από τους δικούς μου ανθρώπους, ούτε το έμαθε από την τηλεόραση. Ούτε η Ντόρα Μπακογιάννη. Πάντως, όλες οι οικογένειες έχουν τις πολυπλοκότητές τους. Με την Ντόρα έχουμε πολύ καλή σχέση, αλλά στα πολιτικά δε συμφωνούμε σε όλα και αυτό δεν είναι κακό. Παραδείγματος χάρη δεν ακολούθησα την Ντόρα στη «Δημοκρατική Συμμαχία». Η Νέα Δημοκρατία είναι το σπίτι μου και με αυτή εκλέχθηκα. Καλό είναι να μην τα βλέπει κανείς όλα μέσα από το πρίσμα της οικογένειας. Όπως υπάρχουν πράγματα που διαφωνώ και με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Φυσικά και συμφωνώ και σε πολλά. Το καλό με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη είναι ότι δεν είναι πεισματάρης. Αν επιχειρηματολογήσεις με στέρεα επιχειρήματα θα τον πείσεις. Έχει πλήρη πνευματική διαύγεια παρά την ηλικία του. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να στοχεύσει πολίτες μεταξύ αυτής και του ΣΥΡΙΖΑ και έχω τη δυνατότητα να με ακούσουν πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και Ένωση Κεντρώων. Εκεί κερδίζονται και χάνονται οι εκλογές. Στο χώρο του κέντρου. Εάν υπήρχε καλύτερη επιλογή από εμένα, δεν θα κατέβαινα υποψήφιος. Είναι όμως νωρίς να κρίνω. Πρέπει να τους δω όλους. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έκανε πολύ καλή δουλειά και συγκράτησε τις δυνάμεις του κόμματος. Εγώ θα τις διευρύνω».
…για το ποιους ρώτησε πριν βάλει υποψηφιότητα: «Τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Η μεγάλη μου κόρη έχει ζήσει τη σκληρή πλευρά της πολιτικής. Οι πολίτες νομίζουν ότι είναι εύκολη δουλειά, αλλά εμείς τρώμε πολύ… ξύλο. Υπάρχει αδικία. Μας επιλέγουν οι πολίτες με σταυρό. Εγώ σας λέω κοιτάξτε πριν ψηφίσετε και σκεφτείτε ποιον στέλνετε στη Βουλή και τον πληρώνετε».
…για τις απολύσεις που έκανε όντας υπουργός: «Ήταν μία δύσκολη συγκυρία στο υπουργείο διοικητής μεταρρύθμισης, καθώς έπρεπε να εφαρμόσω ένα πλάνο που είχε ήδη συμφωνηθεί και ήταν να απολύσω έναν αριθμό υπαλλήλων. Τη δουλειά αυτή την έκανα με ψυχική δυσκολία. Έκανα, όμως και πολύ ουσιαστικά πράγματα στη δημόσια διοίκηση. Στο Δημόσιο προσπάθησα να περάσω την κουλτούρα της αξιολόγησης».
…για την αξιολόγηση: «Όλοι αξιολογούμαστε και όλοι αξιολογούνται στον ιδιωτικό τομέα. Από τους εργοδότες μέχρι τους… ακροατές. Έτσι πρέπει να γίνει και στο Δημόσιο. Δεν γίνεται να τους πετάμε όλους στον κουβά και να παίρνουν από την αρχή μόνο άριστα, 10. Στα φύλλα αξιολόγησης αυτό έβλεπα. Εγώ είμαι κεντροδεξιός φιλελεύθερος πολιτικός. Πιστεύω ελευθερία επιλογής και δράσης. Πιστεύω ότι οι πολίτες έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εμείς πρεσβεύουμε τις ίσες ευκαιρίες στην αρχή της πορείας. Η Αριστερά πρεσβεύει την ίση κατάληξη της πορείας».
…για την αξιολόγηση στην Νέα Δημοκρατία: «Πρέπει να γίνουν δραστικές αλλαγές στο καταστατικό του κόμματος. Ο πρόεδρος να αξιολογείται και να τίθεται στην κρίση του συνεδρίου. Να παραχθεί πολιτική μέσω οργανωμένων ομάδων εργασίας υποστηριζόμενες από το διαδίκτυο. Τα κόμματα παραμένουν αρχηγικά. Εγώ δε θέλω το κόμμα να το διοικεί ο αρχηγός και η παρέα του, αλλά τα όργανά του. Μία συμβολική κίνηση που θα κάνω είναι να φύγουμε από τα κεντρικά γραφεία στη Συγγρού, που είναι ένα ακριβό κτήριο και κοστίζει πολλά σε ένα κόμμα που έχει πολλά χρέη και να πάμε σε μία πιο σεμνή και υποβαθμισμένη περιοχή, κοντά σε περιοχές που έχει ανάγκη ο κόσμος. Φυσικά δεν θα επιστρέψουμε στη Ρηγίλλης. Την αγαπώ τη Ρηγίλλης, αλλά το κόμματα δεν κοιτούν πίσω, μόνο μπροστά».
…για τη σύνθεση της Νέας Δημοκρατίας: «Είναι ένα μεγάλο κεντροδεξιό κόμμα. Χωρούν και οι κεντρώοι και οι δεξιοί. Σε επίπεδο πολιτικού λόγου τα τελευταία χρόνια το κόμμα μπάταρε προς τα δεξιά. Η βασική διαχωριστική γραμμή είναι με την αριστερά. Από την ιδιωτική οικονομία και τις επενδύσεις θα έρθει η ανάπτυξη. Μόνο η αλλαγή του αρχηγού είναι μία αρχή μιας επίπονης διαδικασίας. Όποιος πιστεύει ότι το κόμμα θα αναστηθεί μέσα σε 3 με 6 μήνες κάνει λάθος. Το να αλλάξεις ένα κουρασμένο κόμμα, όπως η Νέα Δημοκρατία θέλει χρόνο. Δεν έχουμε αρθρώσει ένα πρόγραμμα που να πείσει τον άνεργο, το νέο και το φοιτητή. Πρέπει να απευθυνθούμε στον ιδιωτικό τομέα, με τον οποίον έχουμε πάρει… διαζύγιο».
…για το ρόλο της ΔΑΠ: «Δε θέλω μία ΔΑΠ που να περιορίζεται σε εκδηλώσεις πάρτι και εκδρομές. Θέλω ΔΑΠ με ουσιαστική πολιτική παρέμβαση. Παρότι κερδίζουμε μάχης στις φοιτητικές εκλογές δεν τα πάμε τόσο καλά στη νεολαία. Πρέπει να το δούμε διαφορετικά. Εγώ πιστεύω στον ανταγωνισμό. Το δημόσιο πανεπιστήμιο θα βγει πιο δυνατό αν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δηλαδή είναι καλό που 60.000 νέοι πληρώνουν για να πάνε στο εξωτερικό. Εμείς έχουμε τη δυνατότητα να προσελκύσουμε φοιτητές από τις γύρω περιοχές, όπως κάνει η Κύπρος και η Τουρκία. Δεν μπορούμε να είμαστε δέσμιοι μίας αριστερής ιδεοληψίας».
…για το αν θα έστελνε το παιδί του σε δημόσιο σχολείο: «Όχι. Δεν είναι η δημόσια εκπαίδευση αυτή που πρέπει. Αν έχω τη δυνατότητα, που την έχω θα το στείλω σε ιδιωτικό. Είναι το δικαίωμα του γονιού στον ανταγωνισμό».
…για το πότε έστειλε ο Τσίπρας την μπάλα στην εξέδρα: «Όταν έβαλε τον υπερ-σέντερ φορ Βαρουφάκη. Ήταν όλα τα λεφτά. Αλλά πάντα την ευθύνη την έχει ο προπονητή και εδώ είναι χώρα και δεν είναι ποδόσφαιρο και η χώρα έφτασε κοντά στην καταστροφή».
…για τη διαφθορά: «Πάντα υπάρχει αίτημα για κάθαρση. Υπάρχουν και πολιτικοί που είναι φυλακή και γενικά έχουν γίνει στραβά. Υπάρχει διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στην κορυφή. Από την κορυφή πρέπει να ξεκινήσει η κάθαρση, με απόλυτη διαφάνεια. Να υπάρχει διαφάνεια και στα οικονομικά των πολιτικών. Ένας κακοπληρωμένος βουλευτής θα υποπέσει πιο εύκολα στον πειρασμό. Υπάρχουν δύο τρόποι, ο πρώτος και προφανής είναι να κυνηγάς τα λαμόγια. Το δεύτερο είναι να περιορίζει τις εστίες της διαφθοράς. Πρέπει να απλοποιηθούν οι διαδικασίες. Στο διαδίκτυο δεν υπάρχει διαφθορά, διότι δεν υπάρχει η φυσική επαφή».
…για το αν προτιμά το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο: «Παίζω και τα δύο. Στις ΗΠΑ έβλεπα πολύ περισσότερο μπάσκετ. Εκεί γνώρισα το ΝΒΑ. Νομίζω την ένταση του ποδοσφαίρου δεν την έχει το μπάσκετ. Αν έπρεπε να διαλέξω θα διάλεγα ποδόσφαιρο».
…για τη αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ: «Έχω μάθει να αποφεύγω τις προβλέψεις. Την είδα την Άρσεναλ χθες και ελπίζω να ξέσπασε στη Λέστερ. Όταν παίζει καλά η Άρσεναλ, παίζει καλό ποδόσφαιρο. Έχει αμυντικές αδυναμίες και ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι μπορεί να σταθεί επάξια σε οποιαδήποτε έδρα. Για να γίνουν οι ελληνικές ομάδες μεγαλύτερες χρειάζονται ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα».
…για το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Δεν βοηθούν οι υποψίες. Έχει γίνει δουλειά για την κάθαρση στο ποδόσφαιρο. Όλοι πρέπει να χαίρονται όταν το προϊόν είναι ανταγωνιστικό. Η ποιότητα ενός πρωταθλήματος φαίνεται ότι μπορείς να δεις με κέφι αγώνα όταν δεν παίζει η ομάδα σου».
…για το αν πηγαίνει στο γήπεδο: «Ο γιος μου πηγαίνει. Εγώ το αποφεύγω. Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο λόγο και ομολογώ ότι μου λείπει».
…για το πως είναι ο καλός προπονητής: «Πρέπει να βγάζει από τον κάθε παίκτη το καλύτερο που πρέπει να δώσει. Ο μεγάλος δάσκαλος κάνεις τους παίκτες να βελτιώνονται. Δεν πιστεύω στα αυταρχικά μοντέλα, όπως του Φέργκιουσον. Η πειθαρχία στηρίζεται στην πειθώ και όχι τον τσαμπουκά. Και ο πρωθυπουργός πρέπει να διαχειρίζεται ανθρώπους. Να του ελέγχει και να δίνει κατευθύνσεις. Οι άνθρωποι αξίζουν δεύτερη και ενίοτε τρίτη ευκαιρία. Στη δεύτερη ευκαιρία θα κάνεις αλλαγή. Και οι μεταγραφές είναι χρήσιμες. Κάνεις μία σύσταση, μία δεύτερη σύσταση και μετά λες “άντε γεια” που λέει και ένας ποδοσφαιρόφιλος που κάνεις ωραίες μεταμεσονύχτιες εκπομπές. Στην πολιτική πρέπει να είσαι έτοιμος να σου πουν άντε γεια. Για να είσαι έτοιμος να σου που “άντε γεια” έχεις κι άλλα πράγματα στη ζωή σου. Έχω καλό βιογραφικό και έχω δουλέψει αρκετά και αν μου πουν «άντε γεια» δε θα χαθώ».
…για την αντίδρασή του στο «πεταχτάρι» του Πρίντεζη: «Μπουγέλωσα το γιό μου. Το ματς με την ΤΣΣΚΑ δε θα το ξεχάσει κανείς Ολυμπιακός».
…για τους παίκτες που θαυμάζει σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ: «Στο πρώτο ματς που πήγα γήπεδο το 1983, ήταν το ΟΣΦΠ-Άγιαξ 2-0 στο ΟΑΚΑ με δύο γκολ του Αναστόπουλου. Στο μπάσκετ έχουν περάσει πολλοί παικταράδες. Και τώρα η ομάδα είναι σούπερ και ο Σπανούλης είναι σούπερ με μεγάλη ψυχή».