Ο Άλκης Κυνηγάκης ήταν συγκινημένος μετά το τέλος του αγώνα του στα 10 χλμ ανοιχτής θαλάσσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Ο Άλκης Κυνηγάκης μίλησε στην κάμερα της ΕΡΤ για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε την τελευταία τριετία και εξήγησε γιατί ο Σπύρος Γιαννιώτης έκανε τη διαφορά για εκείνον.
Η δέκατη θέση που κατέκτησε δεν τον άφησε ικανοποιημένο, με τον ίδιο να εμφανίζεται βουρκωμένος στην κάμερα.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
“Σήμερα ήμουν πολύ κακός είναι η αλήθεια. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ πολλά πράγματα. Ένιωθα ψυχολογικά κουρασμένος. Απ’ όλη αυτή τη διαδρομή. Ήταν πολύ δύσκολα αυτά τα τρία χρόνια μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Θα το πω σε εισαγωγικά, ένιωσα πως είχα πολλούς εχθρούς γύρω μου. Δουλέψαμε σοβαρά από τον Δεκέμβριο με τον Σπύρο (Γιαννιώτη). Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι έξι μήνες ή εφτά, είναι τρία – τέσσερα χρόνια.
Στεναχωριέμαι που δεν είχα ανθρώπους δίπλα μου και αναγκάστηκα να αλλάξω τόσους προπονητές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Σπύρο γιατί είναι ο μόνος άνθρωπος που έκατσε δίπλα μου στην ουσία, σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Έκανε τα πάντα για μένα. Κι εγώ προσπάθησα, από τον Δεκέμβριο που πήγα στην Κέρκυρα, να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Με όλες τις αντιξοότητες που είχα. Τέλος πάντων”.
Για τις κυριότερες δυσκολίες: “Δεν είχα ομάδα, δίπλα μου. Αντί να μου ανοιχτούν οι δρόμοι μετά το Τόκιο, έσφιξαν για μένα. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο γι αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί με αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο. Ξέρουν σε ποιους αναφέρομαι.
Σε αυτό το αγώνισμα έδωσα την ψυχή μου. Ξυπνούσα και σκεφτόμουν αυτό το αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήρθε, δεν ήρθε. Ξέρω μέσα μου ότι έκανα τα πάντα. Ό,τι ήρθε μπροστά μου, από μέσα του πέρασα. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Από μέσα του. Αν μπορέσω να γράψω βιβλίο γι αυτά τα τρία χρόνια… Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω περάσει. Μέσα από αυτό το ταξίδι, έχω χάσει τον εαυτό μου. Αποτυχία, αποτυχία.
Ο αθλητισμός είναι αυτός που είναι. Αυτό που θα ήθελα να παρακαλέσω είναι αυτοί που πρέπει, οι αρμόδιοι, να είναι πιο κοντά στους αθλητές. Να είναι κοντά τους. Να τους αγαπήσουν περισσότερο κι όχι να τους βλέπουν σαν εχθρούς, γιατί είμαστε μια ομάδα, μια χώρα. Να βρίσκουμε λύσεις κι όχι να δίνουμε σφαλιάρες, επειδή μπορούμε”.
Για τον Σπύρο Γιαννιώτη: “Είναι μεγάλος άνθρωπος, τρομερός. Κάθε μέρα μου αποδείκνυε ποιος είναι. Αυτή η χρονιά, ζώντας με τον Σπύρο, μου απέδειξε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Σπύρος είναι αυτός που είναι γιατί είναι κάτι διαφορετικό. Εκεί που οι άλλοι δεν σε πιστεύουν, ο Σπύρος θα έρθει εκεί και θα σε πιστέψει. Ξέρει να βλέπει το φως μέσα από το σκοτάδι. Ξέρει. Είναι Ολυμπιονίκης”.
Για την κούρσα στο Παρίσι: “Νομίζω σήμερα το θέμα είναι πως δεν ήμουν πνευματικά καλά. Όλη αυτή η υπερπροσπάθεια που έκανα όλο αυτόν τον καιρό. Εφτά μήνες ήμουν πραγματικά μόνος μου, μαζί με τον Σπύρο (Γιαννιώτη). Μπορείτε να σκεφτείτε μια άδεια πισίνα στην Κέρκυρα. Εγώ κι ο Σπύρος. Σε ένα σπίτι μόνος μου στην Κέρκυρα, δεν ήξερα κανέναν. Έφτασα εδώ και είχα τρομερό άγχος και τρομερή πίεση, από μόνος μου. Ζω και αναπνέω γι αυτό το σπορ. Νομίζω ότι πνευματικά δεν ήμουν έτοιμος για να διεκδικήσω κάτι παραπάνω. Τα ρεύματα δεν με βοήθησαν, ήταν κάτι καινούργιο. Δεν θέλω να λέω δικαιολογίες. Κάτι δεν διάβασα καλά. Στην άνοδο ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βγω από το τειχάκι και να προσπαθήσω να προσπεράσω. Ήταν ένας πάρα πολύ δύσκολος αγώνας. Ήταν για σκάκι”.
Για την ποιότητα του νερού στον Σηκουάνα: “Το ήπια το νερό, μια χαρά ήταν. Αν πάθω τίποτα, έπαθα. Δεν ξέρω. Έχω γευτεί χειρότερα νερά στη ζωή μου. Δεν με ενόχλησε καθόλου, ούτε στιγμή. Είναι τρομερό το σημείο. Τα ρεύματα δεν με βοήθησαν. Κλείνει αυτός ο κύκλος για μένα, της τριετίας”.
Για το τι κρατάει και τι αφήνει: “Κρατάω τον Σπύρο Γιαννιώτη, τα πετάω όλα τα άλλα”.
Για το μέλλον του: “Πρέπει πρώτα πνευματικά να ισορροπήσω και μετά να δω αν θα συνεχίσω. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Πρέπει να ξεκουραστώ, να βρω μια ομάδα δίπλα μου. Δεν βγαίνει έτσι όπως είμαι μόνος μου. Αν δείτε, εδώ όλοι συναθλητές μου είναι σε μεγάλα γκρουπ, δουλεύουν μαζί. Μετράμε πλακάκια στις πισίνες, κάνουμε τεράστιο όγκο προπόνησης. Δεν ξέρω τι θα γίνει, πραγματικά. Το θέμα δεν είναι να αλλάξουν τα πράγματα για μένα. Το σημερινό δεν θα αλλάξει. Είμαι 10ς. Αυτό που θα παρακαλέσω, όσοι με ακούνε, είναι να αγαπήσουν τους αθλητές, να είναι δίπλα τους κι όχι απέναντί τους. Ένα εθνόσημο είναι, μια Ελλάδα. Είμαστε Έλληνες. Στα δύσκολα πρέπει να δείξουμε ποιοι είμαστε. Στα εύκολα είμαστε πανηγυρτζήδες. Δεν ξέρω. Αυτό θα πω κι ας το ακούσουν αυτοί που πρέπει να το ακούσουν. Ξέρουν ποιοι είναι”.
Για το αν σκέφτηκε να τα παρατήσει: “Τρία χρόνια τώρα, κάθε τρεις μήνες είμαι πολύ κοντά να τα παρατήσω. Έβρισκα λύσεις. Πήγαινα στο επόμενο, έπεφτα πάνω σε κάτι άλλο. Έβρισκα στο επόμενο. Έπεφτα μετά πάλι σε τείχος, πάλι σε τείχος. Από προπονητή σε προπονητή. Από πράγματα που έπρεπε να πείσω κάποιους να κάνουν πράγματα. Όταν παλεύεις τόσο πολύ, δεν θα έχεις την ενέργεια εδώ, στην κούρσα. Το ένιωθα πως είμαι κουρασμένος. Συγγνώμη όσους απογοήτευσα. Είμαι καλά με τον εαυτό μου γιατί ξέρω πως πάλεψα με το είναι μου. Θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου. Χωρίς αυτούς το ταξίδι θα είχε τελειώσει πολύ πιο γρήγορα”.