Μαρτίνς: “Φορτούνης, ο καλύτερος! Στην Ελλάδα όλα είναι πάθος”

Σε αυτή του την… εξομολόγηση, ο Πέδρο Μαρτίνς αναφέρθηκε ακόμα στην απώλεια του αδερφού και του πατέρα του, ενώ μίλησε και για τη δυσκολία που αντιμετωπίζει στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.

Η συνέντευξη του Πέδρο Μαρτίνς στην “Tribuna Expresso”

-Είναι πιο δύσκολο να είσαι προπονητής από παίκτης;

“Πολύ πιο δύσκολο. Μεγαλύτερη η ευθύνη. Πρέπει να είσαι στην κορυφή, πρέπει να είσαι ενημερωμένος, πρέπει να ζητάς όλο και περισσότερα, να ψάχνεις πληροφορίες… Προσπαθώ να μάθω ελληνικά και να βελτιώσω τα αγγλικά μου, πρέπει να μιλώ γαλλικά. Ως προπονητής εργάζομαι 24 ώρες την ημέρα. Στα κοινωνικά δίκτυα είμαι εκτός… Δεν συμμετέχω, δεν διαβάζω”.

-Γιατί;

“Επειδή δεν μου λένε τίποτα. Είναι το είδος της κριτικής, που είναι πιο πολύ αρνητική από ότι θετική. Δεν βλέπω τα κοινωνικά μου δίκτυα. Οι άνθρωποι μου τα διαχειρίζονται και αρνούμαι να τα δω. Μερικές φορές τα παιδιά μου θέλουν να μιλάνε για αυτά στο τραπέζι και δεν το επιτρέπω”.

-Όταν ήσασταν παίκτης, διαβάζατε κριτικές στις εφημερίδες;

“Ναι”.

-Και σας επηρέαζαν;

“Όταν υπήρχαν επικρίσεις που δεν ήταν αντικειμενικές και είχαν άλλα περιγράμματα, δεν μου άρεσε. Για μένα θα ήταν απόλυτα φυσιολογικό να γράφουν ‘ο Πέδρο Μαρτίνς έπαιξε ένα κακό παιχνίδι, δεν έπαιξε καλά’. Για αυτό ή αυτό. Τώρα όταν είναι υποκειμενικοί…”.

-Ως προπονητής δίνετε ακόμα μεγαλύτερη σημασία στην κριτική;

“Δεν ακούω. Μόνο από τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου. Δεν διαβάζω εφημερίδες και οι ελληνικές είναι περίπλοκες…”.

-Ήταν ο θάνατος του αδελφού σου μεγαλύτερο σοκ από του πατέρα σου;

“Είδα τον πατέρα μου να πεθαίνει. Ο πατέρας μου πήγε στο νοσοκομείο την προηγούμενη μέρα με το αυτοκίνητο, όλα ήταν καλά. Όταν έφτασα την άλλη μέρα στο νοσοκομείο, όταν είδα τον πατέρα μου, αμέσως είδα ότι θα πεθάνει εκείνη τη στιγμή. Μας περίμενε να πει αντίο. Αυτό ακριβώς συνέβη. Ο πατέρας μου πέθανε στα χέρια της μητέρας μου, ήταν εξαντλημένος, κουρασμένος και όταν φτάσαμε είπε αντίο και πέθανε”.

-Και ο αδερφός σου;

“Ο αδερφός μου… Ήμουν ο πρώτος που τον είδα. Είχα ένα δείπνο προγραμματισμένο εκείνη την ημέρα μαζί του. Είχαμε ραντεβού για τις επτά το βράδυ. Πήγε 21:30 και… τίποτα. Ο αδελφός μου ζούσε μόνος του. Ζήτησα από την ανιψιά μου το κλειδί και πήγα στο σπίτι του για να δω τι συμβαίνει. Όταν άνοιξα την πόρτα βρισκόταν στο πάτωμα με ένα μπουκάλι νερό κάτω από τον ώμο του”.

-Πώς έγινε η κρούση από τον Ολυμπιακό;

“Ο Ολυμπιακός είχε ήδη κάνει μια κρούση πριν. Δοκίμασε τον Ιανουάριο εκείνου του έτους, μίλησε με τον πρόεδρο, δεν μπόρεσε να συμφωνήσει, τόσο απλό. Έτσι επέστρεψε ξανά”.

-Ήταν κάτι που θέλατε να προπονήσετε έξω από την Πορτογαλία;

“Ναι, γιατί χρειαζόμουν νέες προκλήσεις”.

-Νιώθατε έτοιμος να φύγετε;

“Αισθάνομαι προετοιμασμένος για οποιαδήποτε πρόκληση στην Πορτογαλία και στο εξωτερικό και την χρειαζόμουν”.

-Πώς ήταν η προσαρμογή; Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;

“Τίποτα. Πρώτον, ο σύλλογος είχε πολλούς Πορτογάλους προπονητές που είχαν αφήσει το στίγμα τους…”.

-Ποιο ήταν το στίγμα;

“Στην καθημερινότητα, στην οργάνωση, για παράδειγμα, στο εβδομαδιαίο σχέδιο, ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε το προσωπικό. Το να πηγαίνουν οι παίκτες μία ώρα πριν από την προπόνηση, τι είδους προπόνηση έκαναν, τι πρόληψη. Έλεγαν, ο Βίτορ (σ.σ. Περέιρα) έκανε αυτό, ο Μάρκο (σ.σ. Σίλβα) έκανε αυτό, ο Λεονάρντο (σ.σ. Ζαρντίμ) έκανε αυτό. Ακόμη και ο εξοπλισμός στο γυμναστήριο φανερώνει, ότι ήταν εκεί Πορτογάλοι”.

-Είναι δύσκολη η ελληνική γλώσσα;

“Ναι (σ.σ. γέλιο). Έχω μεγάλη δυσκολία. Έχω μεταφραστή, αλλά δεν τον χρειάζομαι καθημερινά, μόνο για συνεντεύξεις… Τα αγγλικά είναι αρκετά για να με εκφράσουν στην καθημερινή ζωή, έχω μόνο κάποια δυσκολία όταν δεν καταλαβαίνουν τα αγγλικά”.

-Πήγατε σε μια ξένη χώρα για να κάνετε πράγματα που δεν είχατε κάνει πριν;

“Μια απαίτηση στον εαυτό μου, την οποία δεν έχω εκπληρώσει μέχρι σήμερα, επειδή δεν είχα χρόνο, ήταν να μάθω Ελληνικά. Όταν πήγα εκεί, γνώριζα ολόκληρο το αλφάβητο. Είχα κάνει τέσσερα, πέντε μαθήματα στην Πορτογαλία”.

-Και οι απαιτήσεις από τον το σύλλογο;

“Το τεχνικό τιμ το έχω πάντα μαζί μου, από τη Μαδέρα, και αυτή ήταν μια απαίτηση. Ο πρόεδρος Μαρινάκης από την πρώτη μέρα που έφτασα είπε, κάνε ό,τι θες να κάνεις, καθάρισε όποιον θέλεις να καθαρίσεις, σε στηρίζω. Πέρσι έφυγαν 21 παίκτες και ήρθαν 20 παίκτες… Ήταν μια εντελώς νέα ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν ξοδεύει πια περιουσίες όπως παλιά. Αυτή η ομάδα που έχουμε είναι μια νέα ομάδα, σήμερα είναι πολύ πιο έμπειρη μετά από 18 μήνες”.

-Προτιμάτε να δουλεύετε με νεαρούς παίκτες;

“Μου αρέσει να δουλεύω με έξυπνους παίκτες και παίκτες που καταλαβαίνουν το παιχνίδι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δουλεύω με νέους ή νεότερους, η ηλικία δεν θα μου λέει τίποτα. Έχω έναν παίκτη, τον Γκιλιέρμε, ο οποίος είναι πολύ έξυπνος και δεν είναι πλέον νέος, είναι 28 ετών. Ο αρχηγός είναι τώρα 35 ετών και έφυγε από τον Ολυμπιακό, πήγε στο εξωτερικό και έχει έρθει στον Ολυμπιακό για να τελειώσει την καριέρα του και παίζει σήμερα. Μου αρέσουν οι ομάδες με ένταση και συνήθως η ένταση είναι πιο έμφυτη στους νεότερους… Αλλά πρέπει να υπάρξει ισορροπία”.

-Τι είναι πιο δύσκολο να διαχειριστείς και να χειριστείς αυτή τη σεζόν;

“Οι προσδοκίες! Στην Ελλάδα όλα είναι πάθος! Σε μια στιγμή όλα είναι καλά, όλα άριστα και στο επόμενο παιχνίδι όλα είναι λάθος… Τρεις φορές χειρότερα από ότι συμβαίνει στην Πορτογαλία”.

-Είχατε κάποιο πρόβλημα με οποιονδήποτε οπαδό ή κάτι τέτοιο;

“Ποτέ. Με αντιμετωπίζουν πολύ καλά. Εάν ήσασταν στο δρόμο μαζί μου, θα βλέπατε τον σεβασμό, που μου δείχνουν. Κι ακόμη πιο πολλά”.

-Σκοπεύετε να συνεχίσετε στην Ελλάδα ή θα θέλατε να δουλέψετε αλλού την επόμενη σεζόν;

“Αυτό είναι το έργο μου τώρα. Μένω όπου νιώθω καλά. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς κάποιοι προπονητές μένουν 10, 15 χρόνια”.

-Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα όριο;

“Όταν δεν μπορείς ή δεν δίνεις πια καλά και θετικά πράγματα σε ένα κλαμπ, είναι η ώρα να φεύγεις… Στην Ελλάδα έχω ακόμα μεγάλα πράγματα να κάνω, είμαι σίγουρος για αυτό”.

-Υπάρχει ανταγωνισμός με τον Άμπελ Φερέιρα;

“Όχι, από την πλευρά μου δεν υπάρχει. Βρίσκεται 500 χιλιόμετρα μακριά…”.

-Μιλάτε συνήθως, ανταλλάσσετε ιδέες;

“Όχι, αλλά, δεν το κάνω ούτε στην Πορτογαλία”.

-Παρατηρείτε μεγάλη διαφορά στην ποιότητα του ποδοσφαίρου ανάμεσα στην Πορτογαλία και την Ελλάδα;

“Είναι ανταγωνιστικά πρωταθλήματα. Υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να τονίσω, ότι η ποιότητα του γκαζόν είναι κυρίως φτωχή και τα περισσότερα κλαμπ δεν διαθέτουν μεγάλες εγκαταστάσεις για επαγγελματικό ποδόσφαιρο”.

-Η Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική από την Πορτογαλία;

“Χειρότερη. Σαφώς… Το πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό, αλλά εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται πίσω από την Πορτογαλία. Προς το παρόν, δεν έχει την ποιότητα του πορτογαλικού. Είναι πολύ αργό σε όλα τα επίπεδα”.

-Είναι αλήθεια ότι απορρίψατε πρόσφατα μια πρόταση από τη Σαουδική Αραβία, όπου θα κερδίζατε 4.000.000 ευρώ ετησίως;

“Είναι αλήθεια. Δεν θα μιλήσω για αριθμούς, αλλά είναι αλήθεια ότι απέρριψα την πρόταση”.

-Γιατί;

“Έχω αρνηθεί να πάω στην Αραβία πολλές φορές… Επειδή δεν είναι καιρός ακόμα. Είμαι πολύ επικεντρωμένος σε άλλα πράγματα”.

-Σε τι;

“Στο πρωτάθλημα και στον τίτλο στην Ελλάδα”.

-Και μετά, ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας ως προπονητής;

“Μετά από αυτό; Να πάω στην Αγγλία. Είναι το πιο μεγάλο πρωτάθλημα. Υπάρχουν τόσες πολλές εξαιρετικές ομάδες”.

-Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης που πέρασε από τα χέρια σας μέχρι στιγμής;

“Στην Ελλάδα, ο Φορτούνης! Στην Πορτογαλία υπήρχαν πολύ σημαντικοί παίκτες… Δεν ξέρω. Δεν είναι εύκολο να διαλέξω…”.